Kirk Douglas: «Έχω κάνει πάνω από 90 ταινίες, αλλά για αυτές είμαι περισσότερο περήφανος»
Ευρέως αναγνωρισμένος ως ένας από τους πιο εμβληματικούς ηθοποιούς του 20ου αιώνα, ο Kirk Douglas ήταν ένα πραγματικό φαινόμενο του Χόλιγουντ. Μέσα από συνεργασίες με λαμπρούς κινηματογραφιστές όπως τους Jacques Tourneur, Billy Wilder και Stanley Kubrick, ο Douglas έχτισε μια εντυπωσιακή φιλμογραφία γεμάτη διαχρονικά έργα.
Αν και οι σινεφίλ μπορεί να δυσκολεύονται να ονομάσουν τα σπουδαιότερα έργα του Kirk Douglas, αυτό δεν ίσχυε για τον ίδιο τον ηθοποιό. Σε ένα άρθρο του ίδιου του Kirk Douglas το 2014 για τη HuffPost, ο ηθοποιός συλλογίστηκε την εκτεταμένη καριέρα του στην υποκριτική και επέλεξε τα έργα για τα οποία είναι «περισσότερο περήφανος».
«Ας ξεκινήσουμε με την πρώτη μου ταινία, The Strange Love of Martha Ivers, ένα φιλμ νουάρ που έγινε από την Paramount», ξεκίνησε ο Kirk Douglas. «Ξέρεις, ποτέ δεν ήθελα να γίνω παρά ένας θεατρικός ηθοποιός της Νέας Υόρκης, αλλά αυτή ήταν μια επισφαλής καριέρα για έναν άνδρα με νεαρή οικογένεια. Ήμουν σε ένα έργο που ονομάζεται The Wind Is Ninety – μη με ρωτήσετε τι σημαίνει ο τίτλος – όταν με επισκέφτηκε στα παρασκήνια ένας σημαντικός παραγωγός του Χόλιγουντ, ο Hal Wallis. Η φίλη μου η Lauren Bacall τον είχε προτρέψει να με δει όταν ήταν στη Νέα Υόρκη, γιατί είχα πάρει καλές κριτικές. Μου πρότεινε δουλειά. Δεν μπορούσα να αρνηθώ μια ταινία με πρωταγωνιστές τη Barbara Stanwyck και τον Van Heflin».
Ο Kirk Douglas πάντα εκτιμούσε την ταινία, Ace in the Hole: «Προς έκπληξη κανενός, έπαιξα ξανά τον κακό στο δράμα του Billy Wilder για έναν ατιμασμένο δημοσιογράφο που προσπαθεί να επανεφεύρει την καριέρα του στη μικρή πόλη της Αλμπουκέρκη. Όταν ένα τούνελ καταρρέει έξω από μια μικρή πόλη, βλέπει την μεγάλη του ευκαιρία για αποκλειστικό ρεπορτάζ από τον άνθρωπο που είναι παγιδευμένος εκεί κάτω, πείθοντάς τον να καθυστερήσει τη διάσωση για χάρη των πρωτοσέλιδων. Το Ace in the Hole, που μετονομάστηκε The Big Carnival in America, δεν έγινε επιτυχία εκείνη την εποχή, αλλά αγαπήθηκε από το κοινό αργότερα. Μου άρεσε να δουλεύω με τον Billy, ο οποίος έγινε καλός μου φίλος».
Παρά τις διαφωνίες του Kirk Douglas με τον Kubrick, ο ηθοποιός συμπεριέλαβε τον Σπάρτακο στην λίστα με τις ταινίες για τις οποίες είναι περισσότερο περήφανος: «Ο Σπάρτακος ήταν μια απαιτητική ταινία και με σταύρωσαν όχι μόνο στην οθόνη, αλλά και έξω από αυτήν, από ισχυρούς αρθρογράφους όπως την Hedda Hopper, επειδή χρησιμοποίησα ένα βιβλίο που γράφτηκε από τον Howard Fast, έναν κομμουνιστή και επειδή συνεργάστηκα με τον σεναριογράγο, Dalton Trumbo, επίσης κομμουνιστή. Αλλά, το κοινό αγκάλιασε τον Σπάρτακο, ειδικά αφού ο δημοφιλής νέος πρόεδρος John F. Kennedy ήρθε να το δει σε ένα θέατρο της Ουάσιγκτον και στη συνέχεια το επαίνεσε».
Οι ταινίες για τις οποίες είναι πιο περήφανος ο Kirk Douglas:
The Strange Love of Martha Ivers (Lewis Milestone, 1946)
Champion (Mark Robson, 1949)
Ace in the Hole (Billy Wilder, 1951)
The Bad and the Beautiful (Vincente Minnelli, 1952)
Act of Love (Anatole Litvak, 1953)
20,000 Leagues Under the Sea (Richard Fleischer, 1954)
The Indian Fighter (André De Toth, 1955)
Lust for Life (Vincente Minnelli, 1956)
Paths of Glory (Stanley Kubrick, 1957)
Spartacus (Stanley Kubrick, 1960)
Lonely Are the Brave (David Miller, 1962)
Seven Days in May (John Frankenheimer, 1964)
Bonus: One Flew Over the Cuckoo’s Nest (Miloš Forman, 1975)
Εκτός από τις σπουδαίες ερμηνείες που αναφέρονται παραπάνω, ο Kirk Douglas επέλεξε επίσης το One Flew Over the Cuckoo’s Nest για έναν πολύ ιδιαίτερο λόγο. Είναι επειδή ο γιος του, Michael Douglas, ήταν ο παραγωγός το magnum opus του Forman, το οποίο έγινε μια άνευ προηγουμένου επιτυχία. Ωστόσο, όταν πρόκειται για τα δικά του έργα, ο Douglas είχε ένα ξεκάθαρο φαβορί.
Μιλώντας για το γουέστερν του 1962, Lonely Are the Brave, ο ηθοποιός δήλωσε: «Όπως έχω πει, αυτή είναι η αγαπημένη μου ταινία. Μου αρέσει το κυρίως θέμα της ταινίας, δηλαδή ότι αν προσπαθήσεις να είσαι αυτόνομο άτομο, η κοινωνία θα σε συντρίψει. Παίζω έναν σύγχρονο καουμπόη που εξακολουθεί να ζει με τον κώδικα της Παλαιάς Δύσης και ο Dalton έγραψε το τέλειο σενάριο».
