Κριτική της ευρωπαϊκής συμπαραγωγής «Leave No Traces»

 

«Leave No Traces / Τα ίχνη της βίας» 
7/10

Απόφοιτος λυκείου απάγεται από πολιτοφύλακες ενώπιον των συμπατριωτών του σε μία πλατεία. Μεταφέρεται σε αστυνομικό τμήμα και επτά επαγγελματίες στρατιώτες τον δέρνουν. Πεθαίνει αργότερα λόγω της σοβαρότητας των χτυπημάτων και της ελλιπούς περίθαλψης. Θα μπορούσε δυστυχώς να συμβεί οπουδήποτε και σήμερα.

Η ταινία του Jan P. Matuszynski (1984) όμως αφηγείται μία πραγματική ιστορία, που έλαβε χώρα στην κομμουνιστική Πολωνία το 1983, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο (2017) του Cezary Lazarewicz (1966). Η δολοφονία του Grzegorz Przemyk (1964-1983) στη Βαρσοβία σοκάρει, όπως και η αντίδραση του τρομοκρατημένου καθεστώτος, που παλεύει να συγκαλύψει τους προστηθέντες εγκληματίες του Przemyk.

Τα Ίχνη της Βίας είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Matuszynski. Η υπόθεση σε στενοχωρεί. Αν είσαι νέος σε προκαλεί να αντισταθείς. Αν είσαι μεγαλύτερος σε απογοητεύει, καθώς συνειδητοποιείς ότι όσα χρόνια και αν περνούν, τα πράγματα αλλάζουν πάρα πολύ αργά και όχι πάντα προς το καλύτερο. Αντί βέβαια να ρίχνεις στις πλάτες των νέων το βάρος της βελτίωσης της κοινωνίας, πιο ωφέλιμο θα ήταν να προσπαθείς να αλλάξεις λίγο-λίγο τον εαυτό σου, αφού μόνο αυτόν ελέγχεις και τίποτα περισσότερο. Κατά τα άλλα το φιλμ βρίθει πληροφοριών, που προσομοιάζουν με τα όσα αποτυπώθηκαν στη σειρά Chernobyl (2019), και επιβεβαιώνουν την ασυμβατότητα ανθρωπισμού και σοβιετικού κομμουνισμού.

Trivia: Ακούγονται μεταξύ άλλων τραγούδια από τους Jon &’ Vangelis (I’ll find my way home, 1981) και U2 (New Year’s Day, 1983). 

Η ταινία κυκλοφορεί στις 3 Νοεμβρίου από το Cinobo. 

Trailer:

Video Url