Κριτική της δανέζικης ταινίας «Η γιορτή της Μπαμπέτ/Babette’s Feast/ Babettes Gaestebud»

Από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο

Κριτική της δανέζικης ταινίας

«Η γιορτή της Μπαμπέτ/Babette’s Feast/ Babettes Gaestebud»

9/10

Η ιστορία της ταινίας του Gabriel Axel (1918-2014) (σενάριο και σκηνοθεσία) βασίζεται στο βιβλίο της Karen Blixen (1885-1962) («Out Of Africa») και διαδραματίζεται σε ένα απομακρυσμένο ψαροχώρι της Δανίας. Εκεί ζουν δύο ανύπαντρες αδελφές, παπαδοκόρες, κάνοντας αγαθοεργίες και προσφέροντας φαγητό στους ανήμπορους. Οι δύο αδελφές - Μαρτίνα και Φιλίππα - υπήρξαν πολύ όμορφες στα νειάτα τους και παρότι είχαν ερωτικές, αλλά και επαγγελματικές προτάσεις, αποφάσισαν να μείνουν στο χωριό τους κοντά στον πάστορα πατέρα τους και να συνεχίσουν το ενάρετο έργο του. Η Μπαμπέτ εμφανίζεται μία μέρα στην πόρτα τους και ζητάει καταφύγιο, καθότι είναι πρόσφυγας τους εμφυλίου πολέμου της Γαλλίας. Οι δύο αδελφές δίνουν τροφή και στέγη στην Μπαμπέτ, η οποίο γίνεται η οικονόμος τους σπιτιού. Μετά από 14 χρόνια κοινής ζωής , η Μπαμπέτ ενημερώνεται πως κέρδισε στο λαχείο 10.000 φράγκα. Όλοι σκέφτονται πλέον ότι θα φύγει, για να φτιάξει και πάλι τη ζωή της.

Η Μπαμπέτ όμως ζητάει μία και μοναδική χάρη από της δύο αδελφές: να ετοιμάσει ένα δείπνο για αυτές και τα μέλη της εκκλησίας, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του πάστορα. Αυτές δέχονται με δυσκολία και έτσι η Μπαμπέτ αρχίζει τις ετοιμασίες του δείπνου μέρες νωρίτερα, καθότι πηγαίνει στη Γαλλία για να κάνει τις αγορές των τροφίμων και των κρασιών, που θα χρειαστεί για το δείπνο.

Οι προτεστάντισσες αδελφές, θεωρούν τα πολυτελή φαγητά αμαρτία και θα προτρέψουν και τα υπόλοιπα μέλη της Εκκλησίας να μην εκφέρουν καμιά άποψη για τα φαγητά, αλλά να μείνουν ανέκφραστοι και να συζητούν για θέματα πέρα από το φαγητό. Στο δείπνο όμως θα εμφανιστεί και ο στρατηγός Λόβενχιλμ, ο οποίος θα ενθουσιαστεί και θα απολαύσει το γεύμα και θα αναγνωρίσει πως αυτό το δείπνο είναι μαγειρεμένο από τη διάσημη σεφ του γαλλικού εστιατορίου «Ανγκλαίζ Καφέ».

Όντας στην τρίτη ηλικία ο Axel γύρισε μία ταινία για το τέλος της ζωής, με τη συνδρομή ενός ηλικιωμένου συνόλου ηθοποιών. Τους σκηνοθετεί με ηρεμία, αλλά όχι βαρετά. Οι δύο γριούλες της ιστορίας αποτελούν ιδανική επιλογή. Η Birgitte Federspiel (1925-2005) και η Bodil Kjel (1917-2003) είναι άριστες ηθοποιοί και πανέμορφες. Ο στρατηγός του Jarl Kulle (1927-1997) προδίδει το μυστικό, που κρύβει η κουζίνα και την αγάπη, που κρύβει στην καρδιά του για πενήντα χρόνια. Ο τενόρος του Jean-Philippe Lafont (1951) γοητεύει και γοητεύεται μέσω της τέχνης του σε μία όμορφη σκηνή του φιλμ. Η Bibi Andersson πραγματοποιεί αριστοκρατική εμφάνιση. Εξαιρετική ως νέα Μαρτίνα η Vibeke Hastrup (1958), στέκεται αδαής και με παιδικό βλέμμα μπροστά στο ερωτικό κάλεσμα.

Η Hanne Stensgaaard (1953) ως νεαρή Φιλίππα είναι αρκούντως συμπαθητική και συγκαταβατική. Στους δεύτερους ρόλους ξεχωρίζει η Else Petersen (1910-2002) στο ρόλο της Solveig και η αυστηρή Anna της Asta Esper Hagen Andersen (1919-2012). Το στρατηγό στα νειάτα του υποδύεται ο Gudmar Kloving, ενώ η τραγουδιστική φωνή της νεαρής Φιλίππας ανήκει στη δανή σοπράνο Tina Kiberg (1958). Τα διαφορετικά κοστούμια του πρωταγωνιστικού ρόλου σχεδίασε ο Karl Lagerfeld.

Trivia:

• Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας 1988.

• Βραβείο Καλύτερης ταινίας της Βρετανικής Ακαδημίας (BAFTA).

• Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής στις Κάννες.

• Αρκετά βραβεία κριτικών και αρκετές διακρίσεις για την πρωταγωνίστρια Stephane Audran.

Το φιλμ θα προβάλλεται στους κινηματογράφους από τις 21 Ιουλίου (ακριβώς έξι χρόνια μετά την τελευταία φορά επανακυκλοφορίας του) με ολοκαίνουργιες ψηφιακές κόπιες από την Bibliotheque Open.