Τα μουσικά ακούσματα της εφηβείας μας, Catch The Rainbow-Rainbow με Dio
.
Τα μουσικά ακούσματα της εφηβείας και ένα λάιβ αγαπημένου συγκροτήματος, δύσκολα ξεχνιούνται, όσο και αν καταχωνιαστούν ,ή αλλάξει η μουσική, στο πέρασμα του χρόνου.
Ενα τραγούδι εποχής, μεγάλης απήχησης, επιτυχίας τότε και στην Ελλάδα. Συνοδευόμενο από μια προσωπική ματιά, αλλά και πινελιές εικόνων του μουσικού Λονδίνου 1980 . Το πάνκ και η ανατέλλουσα συνθ, ποπ, ροκ, ως μουσική μόδα, κυριαρχούσε τότε εκεί, αλλά στις συναυλίες, παίζονταν, πέρα από τα νέα τραγούδια τους, εξαίσια όλη η εποχή της ροκ και χαρντ κλάσικ ροκ, από όλα τα άλμπουμ της δεκαετίας.
Εντελώς απίθανο, να περνούσε από την σκέψη μου, εκείνη την βραδιά, του Μαρτίου, ότι μια μέρα, μετά 45 χρόνια περίπου, το τραγούδι αυτό σε ζωντανή εκτέλεση, θα συνέχιζε να μεταδίδεται, δια μέσω αυτής της ιστοσελίδας και μάλιστα μέσω των ίδιων ανθρώπων που το πρωτοπαρουσίασαν στην εκπομπή, αμέσως μετά την κυκλοφορία του, στα μέσα των 70ς. Συμπίπτει η κυκλοφορία του με την έναρξη και της εκπομπής.
Αναρωτιέμαι , τι ήταν αυτό , που παρακινούσε έναν νεαρό, να ψάχνει συναυλίες για να δεί σε ναούς μουσικής, και αυτούς τους μουσικούς, έχοντας μόνο ,ως βασική πληροφορία και μουσική εμπειρία, ξένου ρεπερτορίου, την πρώτη πενταετία της εκπομπής σας. Στην προκειμένη περίπτωση, ήταν.. οι Rainbow μπροστά στα μάτια μου, ζωντανά, στο Λονδίνο, το 1980 ? Προερχόμενος από εποχές εφηβείας στην επαρχία, όπου μόνο φωτογραφίες συγκροτημάτων, σε εξώφυλλα άλμπουμ, είχαμε δεί ? Τι να συνειδητοποιήσω ?.
Ευτυχώς που διέσωσα τα μισά, από τα μικρά αυτά εισιτηριάκια συναυλιών ,και κάποιες μπροσούρες-προγράμματα περιοδειών, τα οποία από μόνα τους, στο βαθύ πέρασμα του χρόνου, θα συνεχίσουν να αναδύουν, εποχές, συναισθήματα, στιγμές και μουσικές εκείνων των χρόνων.
Ενας 18χρονος νεαρός (προσεχτικός, για προστασία του, φιλοξενούμενος, σε ξένη χώρα) πήρε ένα τραίνο προς το βόρειο-δυτικό Λονδίνο, για το κλειστό Wembley Arena.. πήγε και είδε μόνος του ένα βράδυ και αυτούς τους ροκ μουσικούς αστέρες, τον Cozy Powell που έπαθα πλάκα , τον Ritchie Blackmore , με Roger Glover στο μπάσο.
Μέχρι και το 1980 δεν υπάρχουν πολλά βίντεος, από τμήματα(όχι εμπορικού βίντεου-ταινία η BBC) σημαντικών ροκ συναυλιών στην Αγγλία,( ιδίως σε μουσικούς χώρους άψογης ακουστικότητας και άνεσης, κυρίως όπως ,Hammersmith Odeon (4000 θέσεις) , Rainbow Theatre (3000 θ.), Wembley Arena (10-11000 θέσεις) .- Συνήθως, οι μουσικοί χώροι αυτοί, ήταν με αριθμημένα καθίσματα θεάτρου! και μόνο ο μπροστά χώρος της αρένας, κάποιες φορές, ήταν για όρθιους).. .οκ.. για τους Βρετανούς, οι συναυλίες ήταν μια ρουτίνα καθημερινότητας. Που να γνώριζαν, τι δεν κράτησαν σε βίντεο τότε, από τόσα μουσικά θηρία ή σε μοναδικές εκτελέσεις ? .Ευτυχώς αυτό εδώ, με Dio, διασώθηκε στο Olympian halle,- Γερμανία.
Ritchie Blackmore
Ronnie James Dio (RIP 1942-2010)
Cozy Powell (ένας από τους καλύτερους Drummer - RIP 1947-1998)
έπαιξαν μαζί τους ( σεζόν μουσικοί-υποστήριξη, περιοδείες, ηχογραφήσεις κλπ)
Bob Daisley ( bass)
David Stone (keyboards)
( Bach- από Ritchie's hands ,intro 1.15-2.30min :
Bach -Prelude in C Major – cantata bwv 147, Jesus bleibet meine Freude -
joy of man's desiring).
Πάνω από δύο ώρες έπαιζαν οι Rainbow. Επαιξαν το κομμάτι αυτό, προς το τέλος, θυμάμαι πολύ πολύ ώρα. Είναι αδύνατο να γνωρίζω, αν ο Ritchie Blackmore, διαισθανόταν εκείνο τα βράδυ, ένα τέλος αποχαιρετισμού, κλείσιμο αυλαίας, μιας σημαντικής μουσικής εποχής, και ξέσπασε τόσο άγρια .
Δύο κιθάρες, τις ποδοπατούσε, τις κοπανούσε στο τέλος, με μανία και κίνδυνο τραυματισμού, στα γούφερ των ηχείων.. τα οποία πήραν φωτιά, κανένα εφέ ,(έτρεχε το staff, με πυροσβεστήρες )..πετώντας ,δίνοντας κομμάτια κιθάρας και αναμνήσεων ,στους θεατές..
Τον Dio δεν το είδα μαζί τους , αλλά ένα μήνα μετά από αυτούς, με Black Sabbath ,στο Hammersmith Odeon. Μια βασικότατη διαφωνία παραγωγής, τους χώρισε, λίγους μήνες πρίν, το 1979. Ο R. Blackmore, επέμενε ανυποχώρητα, ότι εκείνη η μουσική εποχή τελείωσε, και είχε αποφασίσει να αλλάξει ύφος, στυλ, μουσικά μοτίβα, για την νέα επερχόμενη δεκαετία των 80΄ς.
