Γραμμένος από τον lead singer Mike Silver και τον lead guitarist Steve Hayton (των Daddy Longlegs), αυτός είναι ένα folk-rock δίσκος. Σε κάποια σημεία υπάρχει αξιόλογη κιθαριστική δουλειά, όπως υπάρχει ένα ελαφρό θεματάκι με τα φωνητικά που δεν δένουν πολύ σωστά με την μουσική σε κάθε τραγούδι. Ένα άλμπουμ που πρέπει πάντως να γνωρίσουμε.
How It Feels To Fall (1971)
Daylight (RCA SF 8194) 9/71
Πιθανώς η καλύτερη μη επώνυμη μπάντα εκείνης της εποχής στην Αγγλία. Το "Lady of St. Clare" του Mike Silver είναι το κομμάτι που ανοίγει και δίνει το γενικό feel του άλμπουμ. Το παίξιμο είναι άψογο και μόνο ένα-δυο κομμάτια δεν πιάνουν τα στάνταρντ του δίσκου.
Lady of St. Clare (1971)
Ενώ αυτή η χαλαρωτική hippie folk δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ήχο, είναι ασυνήθιστο για Αγγλικό άλμπουμ. Τείνω να συνδέω περισσότερο αυτό το στυλ με Καναδικές μπάντες, που έμοιαζαν να έχουν μία αγάπη, ένα πάθος για χαλαρά, καλοκαιρινά, τζαζ groove. Ένα από τα καλύτερα κομμάτια είναι το "Carry Me", που κλείνει το δίσκο, το οποίο συνδυάζει μία αιχμαλωτιστική και σαν ύμνος μελωδία με ζωηρό backing, που κυριαρχεί το bongo.
Carry Me (1971)
Ένα ευχάριστα επίμονο folk-rock άλμπουμ, με τα φωνητικά ευαίσθητα και με αποτελεσματικό τρόπο να μοιράζονται ανάμεσα σε δύο αγόρια και ένα κορίτσι. Ο Αμερικανός lead guitarist και τραγουδιστής Steve Hayton έχει ένα τρομερό finger-picking στυλ που δίνει στο άλμπουμ μία χαλαρή αλα CSN&Y αίσθηση σε κάποια σημεία και η δουλειά του εδώ είναι πολύ καλύτερη από αυτή στους Daddy Longlegs, που έκαναν ένα άλμπουμ στην Vertigo.
Troubled Times (1971)
Το μαντολίνο είναι ελαφρώς παραπάνω τονισμένο στην μία πλευρά, αλλά πέρα από το "Ain't It Right", που περιλαμβάνει το χειρότερο σόλο ντραμς που έχω ακούσει, μιλάμε για ένα ατόφιο άλμπουμ (παρά το γεγονός ότι θα πρέπει να ακουστεί μερικές φορές, λόγω του ότι δεν έχει κάποια τραγούδια να κάνουν την διαφορά από τα υπόλοιπα).
Hallo (1971)
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
