Από τον Θοδωρή Φαχουρίδη
Στο άκουσμα του ονόματος της νεοϋορκέζας οι περισσότεροι από εσάς θα αρχίσουν να τραγουδούν και όχι άδικα το «τα κορίτσια απλώς θέλουν να περνάν καλά» ή ένα επίσης από τα ορόσημα της ποπ των ‘80ς, Time After Time. Και τα δύο βρίσκονται στον ντεμπούτο πολυπλατινένιο δίσκο της του 1986 και έναν από τους σημαντικότερους της ροκ εγκυκλοπαίδειας σύμφωνα με το περιοδικό Rolling Stone, She’s So Unusual. Αν όμως μείνουμε εκεί θα στερήσουμε από την ηχητική μας απόλαυση μερικές αξιόλογες στιγμές που έχει να προσφέρει η ανίχνευση της υπόλοιπης δισκογραφίας της. Σίγουρα η επιτυχία δεν επαναλήφθηκε στο ίδιο βαθμό αλλά αυτό δεν αποτελεί απαραίτητα τον μόνο δείκτη καλλιτεχνικής αξίας. Η Cyndi όμως απέχει και μακράν από την αποτυχία και έχει τους αριθμούς που το αποδεικνύουν με πάνω από πενήντα εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως. Πιο ενδιαφέρων κατά τη γνώμη μου όμως είναι το ότι στη συλλογή των βραβείων που κοσμούν το σπίτι της έχει γκράμμι, ένα Emmy, για την ερμηνεία της στη σειρά Mad About You, και ένα Tony για την μουσική της παράστασης Kinky Boots του 2013.
Πίσω στους ήχους της, σίγουρα η ποπ αποτελεί τον κεντρικό της άξονα αλλά έχει τολμήσει να μας δώσει μερικές ενδιαφέρουσες ερμηνείες πατώντας τόσο στη τζαζ και στο μπλουζ όσο και στην κάντρι πιο πρόσφατα. Το ανήσυχο πνεύμα της ποιος ξέρει με τί άλλο θα εξιταριστεί, παρότι το πιστοποιητικό γέννησής της εκδόθηκε το 1953.
Από τον αναγραμματισμό του καλλιτεχνικού της ονόματός, το συνθι-ροκμπίλι-new wave με το πρώτο της γκρουπ στις αρχές των ‘80ς, τους Blue Angel και τον τίτλο προειδοποίηση του ντεμπούτο της προσωπικού δίσκου, έως το εύρος της φωνής της, την εκκεντρική της εμφάνιση και την ανάγκη για ριψοκίνδυνους μουσικούς χαμαιλεοντισμούς, όλα φωνάζουν ότι πρόκειται για μια τραγουδίστρια που σκέφτεται έξω από τα συνηθισμένα και με πρώτο γνώμονα την ανάγκη της για έκφραση παρά την comfort zone της ή το πορτοφόλι. Το σόλο ξεκίνημά της συνέπεσε με διαφορά λίγων μηνών με αυτό της κυρίας Τσικόνε και έτσι μοιραία συγκρίθηκε με αυτή για να τραβήξει όμως σχετικά γρήγορα μια διαχωριστική γραμμή, χαράζοντας μια πορεία που είναι εξίσου αξιοζήλευτη. Ως κερασάκι στην τούρτα αναρωτιόμουν ποια από τη γενιά της έχει να επιδείξει συνεργασίες τόσο πολύχρωμες, από τους μάστορες της κονσόλας, Russ Titelman, Mark Saunders αλλά και Junior Vasquez, έως ερμηνείες με παρέα μεταξύ άλλων τους Allen Toussaint, B.B. King, Tony Bennett, Ryuichi Sakamoto, Willie Nelson & Emmylou Harris.
True Colors (1986)
True Colors
Από την ομάδα των Tom Kelly και Billy Steinberg που έδωσε επιτυχίες όπως τα Like a Virgin της Madonna, Eternal Flame των Bangles και το Alone που διασκεύασαν πετυχημένα και οι Heart.
What's Going On
Εδώ σε remix από τον Shep Pettibone
A Night to Remember (1989)
I Drove All Night
Αγαπημένη και η εκτέλεση από τον Big O, που αν και ηχογραφήθηκε προγενέστερα, το φως το είδε πρώτα η εκτέλεση της Lauper που της χάρισε και μια υποψηφιότητα για γκραμμι καλύτερης ροκ ερμηνείας από γυναίκα.
My First Night Without You
Η Motown παρούσα στη σύνθεση αλλά και το Fire του αφεντικού κρύβεται επίσης εδώ…
Hat Full of Stars (1993)
Who Let In The Rain
Το πρώτο από τα τέσσερα single που έβγαλε ο δίσκος της. Θα το ηχογραφήσει ξανά οκτώ χρόνια αργότερα.
Dear John
Με μια πανέμορφη slide κιθάρα που προσθέτει μια ροκ ατμόσφαιρα σε έναν ακόμη πολυσυλλεκτικό δίσκο. Μια που μιλάμε για κιθαρίστες στο άλμπουμ συμμετέχει και ο Nile Rodgers.
A Part Hate
Από τις πιο δυνατές στιγμές του άλμπουμ. Στα δεύτερα φωνητικά συμμετέχει ο τρομπετίστας Hugh Masekela, μια σοφή επιλογή αφού το θέμα του τραγουδιού είναι ο ρατσισμός, όπως και ο συμπαραγωγός του δίσκου Junior Vasquez.
Στη σύνθεση συμμετέχει και ο σύζυγος της και ηθοποιός David Thornton.
Sisters of Avalon (1996)
Ο πέμπτος της δίσκος κυκλοφόρησε πρώτα στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου το φθινόπωρο του 1996 ενώ οι υπόλοιποι φαν ανά τον κόσμο έπρεπε να περιμένουν την άνοιξη της επόμενης χρονιάς. Το κοντέρ γράφει πλέον 43 και ο δίσκος της είναι ένας σημείο καμπής στη δισκογραφία της.
Searching
Ethnic vibes, λούπες και το υπέροχο βιολί του Larry Campbell. Τα εύσημα για την παραγωγή ανήκουν στον Mark Saunders.
Say A Prayer
Η λιτή προσευχή της είναι το δικό της δρόμοι της Φιλαδέλφεια. Μινιμαλιστικό, χαμηλών τόνων, με το πιάνο να «αναπνέει» ελεύθερα. Ένα μικρό διαμάντι.
Fearless
Merry Christmas ... Have a Nice Life (1998)
Όπως σχεδόν όλοι οι σταρ που σέβονται τον εαυτό τους, έτσι και η Cyndi, κυκλοφορεί έναν εποχιακού concept δίσκο. Περιλαμβάνει πέντε διασκευές και έξι νέα τραγούδια με άξονα τα Χριστούγεννα.
In the Bleak Midwinter
Ένα ποίημα της Christina Rossetti από το 1872.
At Last (2003)
Η πρώτη της δουλειά στη νέα χιλιετία είναι ένας δίσκος με διασκευές σε κλασσικά τραγούδια όπως αυτά των Édith Piaf, Aretha Franklin, Dionne Warwick. Επιπλέον κάνει και το ντουέτο στο Makin' Whoopee με τον Tony Bennett. Εδώ την ακούμε σε δύο ζωντανά ηχογραφημένες στιγμές δύο κομματιών που υπάρχουν στο άλμπουμ και που είναι στο κλίμα της στούντιο δουλειάς της. Στο πολυδιασκευασμένο Ne Μe Quitte Pas του Jacques Brel και στο τραγούδι που μας σύστησε το 1964 η μεγάλη Nina, Don't Let Me Be Misunderstood. Η παραγωγή του δίσκου από τον γερόλυκο Russ Titelman που τότε μετρούσε ήδη περίπου σαράντα χρόνια καριέρας.
If You Go Away
Don't Let Me Be Misunderstood
Shine (2004)
Μια ακόμη αλλαγή 180 μοιρών από την προηγούμενη δουλειά της με τα κλασσικά. Το ταλαιπωρημένο Shine λόγο πτώχευσης της εταιρείας της δεν έτυχε της κυκλοφορίας που είχε στο μυαλό της η δημιουργός. Αντ’ αυτού αν και έτοιμο από το 2001 κυκλοφόρησε στην αγαπημένη της Ιαπωνία τρία χρόνια αργότερα ενώ ένα μέρος του παρουσιάστηκε σε ένα EP. Σύγχρονος ήχος και εδώ κρύβεται ένα από τα ομορφότερα deep cuts του καταλόγου της, η συνεργασία της με τον Ryuichi Sakamoto, η οποία είναι ο επόμενος σταθμός στο ταξίδι μας.
The Body Acoustic (2005)
Δύο χρόνια αργότερα μετά τις διασκευές τρίτων, κοιτάει τον εαυτό της μέσα από ένα ακουστικό πρίσμα. Αποτέλεσμα σχεδόν να ξανα ανακαλύπτονται τα τραγούδια της, που γυμνά πλέον από τις φορτωμένες παραγωγές αναδεικνύεται η δυναμική τους ως συνθέσεις. Έτσι πιστεύω είναι τώρα η κατάλληλη ώρα για να θυμηθούμε, με τα νέα τους ρούχα, δύο μεγάλες επιτυχίες του σόλο ντεμπούτο της.
She Bop
Time After Time (με Sarah McLachlan)
Bring Ya to the Brink (2008)
Τον Μάιο του 2008 η πενηνταπεντάχρονη Cynthia Ann Stephanie, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, χωράει τον κόσμο σε ένα άλμπουμ. Με dance electro φάνκι ήχους, συνεργάζεται με ομάδες παραγωγών/ Dj / Remixer από Αμερική, Σουηδία, Καναδά που η EDM κοινότητα πίνει νερό στο όνομά τους. Έτσι μας δίνει το ηλέκτρο σχεδόν ψυχεδελικό High and Mighty με τον Scumfrog, το επόμενης γενιάς φανκ, Rockin Chair με τους Basement Jaxx, τρία hi energy tracks με τον ομοεθνή της Richard Morel (Pink Noise). Διαλέγω να ακούσουμε το σουηδικών συμφερόντων Echo και το street wise παιδί της, σε συνεργασία με τον Operator EMZ (Michael Greene), κατευθείαν από το Μπρόνξ, στο Lyfe. Ο ιδιαίτερος τρόπος γραφής δε του δεύτερου, μου θύμισε ότι στον πρώτο της κιόλας δίσκο πίσω στα ‘80ς, είχε συμπεριλάβει μια διασκευή του When You Were Mine. Το αυθεντικό ανήκει σε έναν τύπου που άνοιγε το 1981 με προβοκατόρικο τρόπο τις συναυλίες των Rolling Stones, στον πρίγκιπα από τη Μινεάπολη και υπήρχε στο βρώμικο μυαλό του, του 1980. Ίσως ήταν οι δύο εμφανίσεις εκείνο τον Οκτώβριο που οδήγησαν την Lauper με την προβοκατόρικια επίσης συμπεριφορά να τιμήσει τον Prince. Επιστρέφοντας στον ένατο στούντιο δίσκο της, σκέφτομαι ότι κατά κάποιο τρόπο πρόκειται για την έκδοση του She’s So Unusual στη νέα χιλιετία και ότι σίγουρα οι συνομήλικες της αλλά και οι έφηβοι που το είχαν σαν ποπ Βίβλο τότε, θα ένιωσαν τουλάχιστον άβολα στο νέο κεφάλαιο της καριέρας της. Βλέπετε τα χρόνια δεν περνούν το ίδιο για όλους…
Echo
LYfe
Memphis Blues (2010)
«And now for my next number, i'd like to return to the classics…» και ανέβασε στο τραίνο με αφετηρία το Μέμφις και βαρύ πυροβολικό, Allen Toussaint, B.B. King, Ann Peebles. Ο εμπορικότερος μπλουζ δίσκος της χρονιάς για τις ΗΠΑ.
Rollin' and Tumblin'
Early in the Morning (feat. Allen Toussaint & B.B. King)
Η μέχρι τώρα ιστορία των άλμπουμ της έχει ως τελευταίο κεφάλαιο μια ακόμη ενδιαφέρουσα αλλαγή πλεύσης. Παραμένοντας στην πολιτεία του Τενεσί, ταξιδεύει 380 χιλιόμετρα βορειοανατολικά και από το Μέμφις βρίσκεται στο Νάσβιλ, όπου και ηχογραφεί δώδεκα κάντρι κλασσικά τραγούδια. Κοιτούν και ακούν τη σπουδή της στα κομμάτια τους η Patti Page, Patsy Cline, Dolly Parton μεταξύ άλλων.
Night Life (feat. Willie Nelson)
Begging to You
Hard Candy Christmas (Ft. Alison Krauss)
Για επίλογο δεν μπορώ να αντισταθώ στο να σας προτείνω την αστρόσκονη της μουσικής της παράστασης του Broadway, Kinky Boots του 2013 που επιμελήθηκε μουσική και στίχους. Έγινε έτσι η πρώτη γυναίκα που εξολοκλήρου μόνη της κερδίζει το Τόνυ για καλύτερη μουσική θεατρικής παράστασης, την οποία άντεξε το σανίδι για έξη χρόνια.
In This Corner
και όλα τα παραπάνω μαζεμένα σε μια χρονοκάψουλα…
