Λαμβάνοντας υπόψη ότι η Βραζιλιάνικη μουσική και οι μη Αγγλόφωνοι καλλιτέχνες γενικότερα υποτιμώνται, αγνοούνται και υποβιβάζονται στην κατηγορία "World Music", από την Αμερικανική εμπορική ηγεμονία, το γεγονός ότι ο Eumir Deodato τυγχάνει σεβασμού στην διεθνή pop μουσική σκηνή, είναι ικανό για να αποδείξει τις δυνατότητές του. Ο Eumir Deodato είναι ένας Βραζιλιάνος πιανίστας, συνθέτης, ενορχηστρωτής και παραγωγός δίσκων, ο οποίος αρχικά έπαιξε jazz, όμως έχει μείνει γνωστός για την μίξη διαφόρων γενών μουσικής όπως της κλασσικής, pop, rock, disco, R&B, latin και bossa nova.
Prelude to an Afternoon of a Faun (Claude Debussy) (1973)
Ξεκίνησε 12 χρονών να παίζει ακορντεόν και ακολούθως πιάνο. Σπούδασε ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας. Έπαιξε bossa nova σε μπάντες με τον Durval Ferreira και τον Roberto Menescal και μετά σχημάτισε την δική του μπάντα με τον Menescal το 1962. Το 1964 σε ηλικία 22 χρόνων βγάζει το ντεμπούτο άλμπουμ του Inutil Paisagem (Άχρηστο Τοπίο), αφιερωμένο στο έργο του Antônio Carlos Jobim https://en.wikipedia.org/wiki/Ant%C3%B4nio_Carlos_Jobim, και ηχογραφημένο στο Rio. Σε αυτό το δίσκο περιλαμβάνεται και το θρυλικό κομμάτι "Garota de Ipanema / Girl From Ipanema", πριν στ'αλήθεια παρουσιαστεί στο Αμερικανικό κοινό, τραγουδισμένο μόνο από την Astrud Gilberto, την ίδια χρονιά που μπήκε και στον δίσκο του Deodato, το 1964. Ο Jobim δεν κρύβει τον θαυμασμό του για τον 22χρονο Eumir Deodato, όπως διαβάζουμε στις σημειώσεις που βρίσκονται μέσα στο δίσκο. Σε αυτό το δίσκο βρίσκονται ιστορικά ονόματα της Βραζιλιάνικης μουσικής, όπως ο σαξοφωνίστας και κλαρινίστας Paulo Moura, ο συνθέτης, παραγωγός, κιθαρίστας και τραγουδιστής Roberto Menescal, ο συνθέτης, κιθαρίστας Oscar Castro-Neves, μεταξύ άλλων master της bossa nova και jazz μουσικής.
Garota de Ipanema (1964)
Μέχρι το 1972 έκανε οκτώ άλμπουμ συμπεριλαμβανομένου του The Gentle Rain με τον Luiz Bonfa https://en.wikipedia.org/wiki/Luiz_Bonf%C3%A1 (γνωστός για τις συνθέσεις του στην ταινία Black Orpheus), ένα άλμπουμ που περιείχε το ομώνυμο κομμάτι, που ταυτίστηκε με την Jazz και που το διασκεύασαν πολλοί, μεταξύ των οποίων οι Astrud Gilberto, Joe Pass, George Benson, Barbra Streisand, Shirley Horn, Diana Krall, Stacey Kent. Ο Luiz Bonfa είχε πληρώσει όχι μόνο τα εισητήρια του Deodato για να μεταβεί στην Νέα Υόρκη, αλλά του έδωσε και πολύ δουλειά. Σε μια δουλειά της Astrud Gilberto, ο Deodato συμπλήρωσε πέντε ενορχηστρώσεις σε έξι ώρες, πράγμα που τράβηξε την προσοχή του Creed Taylor. Του ιδιοκτήτη της δισκογραφικής CTI.
Luiz Bonfá / Eumir Deodato - The Gentle Rain (1965)
Μερικούς μήνες αργότερα ο Creed προσκάλεσε τον Deodato να ενορχηστρώσει μερικά κομμάτια για το άλμπουμ του Wes Montgomery “Down Here on the Ground”. Μετά από αυτό δούλεψε αρκετές φορές με τον Creed Taylor, σε άλμπουμ του Antonio Carlos Jobim, του Walter Wanderley, του
Milton Nascimento, του Paul Desmond (όπου στο άλμπουμ του Summertime, ο Deodato σε μια σπανιότατη εμφάνισή του έπαιξε ακουστική κιθάρα) και του Stanley Turrentine. Μεταξύ 1969 και 1972, ο Deodato είχε επίσης ενορχηστρώσει για βαριά χαρτιά της εποχής, τον Frank Sinatra, την Roberta Flack και την Aretha Franklin. Έτσι, όταν ο Creed Taylor του πρόσφερε την ευκαιρία να βγάλει το πρώτο solo άλμπουμ του για την CTI, ο Deodato ήταν ήδη ένας ώριμος καλλιτέχνης. Επιπλέον, ήταν όλη αυτή η ποικιλόμορφη εμπειρία, που του έδωσε την μοναδική ικανότητα να μπερδεύει τις Βραζιλιάνικες ρίζες του με την jazz, pop, rock και την κλασσική μουσική. To Prelude ήταν το πρώτο του άλμπουμ που κυκλοφόρησε στην Αμερική το 1973. Ο Deodato βραβεύθηκε με Grammy το 1974 για την καλύτερη pop ορχηστρική παρουσίαση για το "Also Sprach Zarathustra". Το κομμάτι είναι ένα jazz/funk θέμα προσαρμοσμένο στο κλασσικό συμφωνικό ποίημα του Richard Strauss. Το κομμάτι βρίσκεται σε αυτό το LP, όπως επίσης το έργο του Debussy "Prelude to the Afternoon of a Faun" και το "Baubles, Bangles and Beads" του Ρώσσου ρομαντικού συνθέτη Borodin. Ήταν ένα latin big band (δηλαδή με περισσότερους από 10 μουσικούς) και προσέλκυσε μεγάλο κοινό. Πούλησε 5 εκ. κόπιες και χάρισε στον Deodato το Grammy το 1974. Το Also Sprach Zarathustra (2001), έφτασε νο2 στην Αμερική, νο3 στον Καναδά και νο7 στην Αγγλία. Έγινε δε το πιο καλοπουλημένο άλμπουμ της δισκογραφικής CTI.
Also Sprach Zarathustra (1973)
Οι πάνω από 500 δουλειές του ως παραγωγός και διασκευαστής συμπεριλαμβάνουν τα χιτ των Kool & the Gang "Celebration", "Ladies" και "Too Hot", τρεις δίσκους της Bjork, του Christophe και k.d. lang. Το 2ο άλμπουμ του, Deodato 2, έφτασε νο19 στα chart των άλμπουμ, ενώ το σινγκλ "Rhapsody in Blue" μια funky διασκευή του κλασσικού έργου του Gershwin, έφτασε στο νο41 στο Hot 100 το 1973.
Rhapsody In Blue (1973)
Η διασκευή του στο "Pavane for a Dead Princess" του Maurice Ravel είναι καθηλωτική.
Pavane for a Dead Princess (1973)
Είχε την τύχη να συνεργαστεί με την συμφωνική ορχήστρα του St. Louis, η οποία και τον συνόδευσε στο καταπληκτικό άλμπουμ του Artistry (1974).
Farewell To a Friend (1974)
Συνέχισε να ηχογραφεί κατά την διάρκεια του 1980. Το σινγκλ του "Night Cruiser" του 1979, κέρδισε υποψηφιότητα για Grammy σαν καλύτερη R&B Instrumental Performance. Το 1985 είχε δύο χιτ τα "SOS, Fire in the Sky" και "Are You For Real". Κυκλοφόρησε το Live in Rio το 2007.
Το 2011 έβγαλε το άλμπουμ The Crossing με guest ερμηνευτή τον Al Jarreau.
Ο Deodato είναι σήμερα 75 χρονών. Και αποτελεί ένα ζωντανό θρύλο της bossa nova και jazz μουσικής.
Όλη η δισκογραφία του μπορεί να βρεθεί μαζεμένη εδώ: https://www.allmusic.com/artist/deodato-mn0000212614/discography
Το official site του καλλιτέχνη με πολλές άλλες πληροφορίες είναι εδώ: https://eumirdeodato.com.br/
Βασίλης Παπακωνσταντίνου
