Rock Enigmas (Part 4)
Την πρώτη φορά που ο Lelan Rogers, ιδιοκτήτης της δισκογραφικής International Artists με βάση το Τέξας, είδε τους the Red Krayola το 1966, έπαιζαν σε ένα εμπορικό κέντρο. Όχι και η πιό κατάλληλη σκηνή που θα σκεφτόταν κανείς για μία μπάντα που δούλευε τραγούδια όπως το "Hurricane Fighter Plane", το "Vile Vile Grass", το "Transparent Radiation" και το "Pink Stainless Tail". "Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι το κάναμε στα σοβαρά", θυμάται ο κιθαρίστας και τραγουδιστής Mayo Thompson, που πάνω από 50 χρόνια έχει γίνει σταθερή βάση για την μπάντα (και αλήθεια το μόνο μόνιμο μέλος). "Νόμιζε ότι ήταν κωμωδία".
Hurricane Fighter Plane (1967)
Ο μεγαλύτερος αδελφός του country-pop σουπερστάρ Kenny Rogers, θυμάται στις εσωτερικές σημειώσεις στο Epitaph for a Legend compilation άλμπουμ, "Ήταν αυτό το γκρουπ των παιδιών, τρεις, πάνω στην σκηνή που είχε τέσσερα ή πέντε διαφορετικά είδη οργάνων και δεν θα έπαιζαν ούτε νότα. Έκαναν μόνο φασαρία και στ'αλήθεια έβαζαν τους ανθρώπους που άκουγαν μέσα σε όλο αυτό. Σκέφτηκα ότι όποιος ήταν ικανός να παρασύρει ένα τέτοιο πλήθος-θα έπρεπε να είναι στην αγορά. Πλησίασα και φώναξα ΄Έ, παιδιά κάντε μου ένα τηλέφωνο΄. Χωρίς αμφιβολία μερικοί ακροατές νομίζουν ότι οι Red Krayola ακόμα ΄κάνουν φασαρία΄ 50 χρόνια μετά. Οι στίχοι του Mayo Thompson είναι όχι τόσο περιγραφικοί, ύμνοι ή ρομαντικοί. Η μουσική είναι μία ανάμιξη από πιασάρικους pop τόνους και ασυνεπή έγχορδα, που αποδίδονται με συνθέσεις που συνεχώς μεταβάλλονται και μερικές φορές δείχνουν σαν να πηγαίνουν στην τύχη παρά βάσει κάποιου σχεδίου. Και το τραγούδι του Thompson με το εξευγενισμένο κλαψούρισμα, σαν ασσύμετρο, ελαφρώς παράτονο ξαδερφάκι του Ray Davies (βλέπε the Kinks).
Former Reflections Enduring Doubt (1967)
Για να πούμε την αλήθεια ο Thompson δεν θα μπορούσε να ενδιαφερόταν λιγότερο για το τι οι mainstream ή οι underground κριτικοί θα σκέφτονταν για την δισκογραφία του. Είναι απασχολημένος όπως πάντα με ακόμα μία έκδοση των the Red Krayola, συνεργαζόμενος με τα αναγνωρισμένα εναλλακτικά rock γκρουπ Tortoise και Gastr Del Sol και γευόμενος ένα ανώτερο επίπεδο επιτυχίας στην Αμερική από ότι είχε γευτεί από το 1967. Ο Τhompson πήγε από την ψυχεδέλεια στο punk και στο post-punk χωρίς να χάσει πολύ σε beat. Είτε με την noise-psychedelia των the Red Krayola των '60'ς, τις πιό ανατριχιαστικές από νύχια σε μαυροπίνακα κιθάρες της '70'ς έκδοσης της μπάντας ή το σύγχρονο lineup που βρίσκεται κάπου ανάμεσα σε αυτές τις ακραίες εκδοχές, παρέμεινε αποφασιστικά έξω από την pop και τις αντικομφορμιστικές τάσεις. Μιλώντας, όπως λέει ο ερευνητής που κάνει την συνέντευξη, σε ξενοδοχείο του Σαν Φρανσίσκο πριν τον έλεγχο του ήχου, ο Thompson δύσκολα θυμίζει τον ατημέλητο παράξενο τύπο που θα περίμενες να δεις ακούγοντας τα παλιά άλμπουμ των Krayola. Με ένα σπορ μπλουζάκι και κολλητό παντελόνι δίνει την φιλική στον χρήστη θεωρία του γύρω από την pop μουσική και την θέση του σε αυτήν (ή την απουσία του). "Ξεκινήσαμε από την αρχή να δείχνουμε την διαφορά μας από τον καθένα", ανακοινώνει. "Θέλαμε να τους βγάλουμε από την μέση όλους, να τεντώσουμε την λογική. Θέλαμε να πούμε υπάρχει λογική στην pop μουσική; Και αν υπάρχει, αν υπάρχει μία αξίωση για προοδευτική λογική ή συγκεκριμένο είδος αναπτυξιακής λογικής, ωραία, ας δούμε που οδηγεί. Η στρατηγική μας ήταν τελείως διαμορφωμένη, μέχρι κάποια έκταση, από την τέχνη και την avant-garde παράδοση. Αλλά ο σκοπός μας ήταν να "ταπώσουμε" όλους τους άλλους. Επειδή μισούσαμε ότι έκαναν όλοι, με τις παρακάτω εξαιρέσεις: τον John Fahey, τους the Legendary Stardust Cowboy (που είναι υπεύθυνοι για το σεληνιασμένο "Paralyzed"), τους Country Joe & the Fish και τον μπαρόκ pop συνθέτη Van Dyke Parks".
Pink Stainless Tail (1967)
Το πρώτο lineup, το οποίο περιείχε τον μελλοντικό τραγουδιστή της country Guy Clark, μέχρι ένα σημείο, στέριωσε στον πυρήνα του τρίο Thompson, Steve Cunningham και του ντράμερ Rick Bartheline (αδελφό αναγνωρισμένου νοβελίστα). "Κι εμείς επίσης δεν βλέπαμε τους εαυτούς μας ως μέρος αυτού που έκανε κάθε άλλος. Δεν ήμασταν χίπις. Δεν αναμιχθήκαμε στην κοσμοθεωρία του αντικομφορμισμού". Αλλά οι original Red Krayola ήταν σίγουρα ασυνήθιστοι αρκετά για να βρουν ένα μικρό, αλλά ενδιαφέρον κοινό στην αντικουλτούρα με τα δύο άλμπουμ τους από την International Artists, ιδιαίτερα το πρώτο, The Parable of Arable Land. Οι τόνοι του Thompson-παράξενοι, λίγο folky αναμασήματα που είχαν μία ασαφή συγγένεια με το σουρεαλιστικό είδος από τα τραγουδάκια που έγραφε ο Syd Barrett κάπου την ίδια περίοδο-ήταν αυξημένοι ή και πνιγμένοι από τις δυνατές δυσαρμονίες που παρέχονταν από τους διάφορους φίλους της μπάντας στο στούντιο συμπεριλαμβανομένου του Τεξανού Roky Erickson. Από pop σκοπιά το αρχικό υλικό του Thompson υπηρετείται καλύτερα από τα αραιά demos που σώθηκαν στο compilation Epitaph for a Legend. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ωστόσο στο ότι το Parable of Arable Land προσδοκούσε μερικά από τα στοιχεία που θα εμφανίζονταν στην industrial rock πάνω από μία δεκαετία αργότερα. "Θεωρούμαστε ως outsiders κάπως, ως φρικιά" σημειώνει ο Thompson. "Ακόμα πιό φρικιά από ανθρώπους που ήταν δηλωμένοι επαγγελματικά ως φρικιά. Όχι σαν τον Frank Zappa, ούτε σαν τον Beefheart. O Zappa είναι αντίστοιχος με εμάς κατά κάποια έννοια.
Επίσης, νομίζω σκεφτόταν ότι οι χίπις ήταν βλάκες και ανόητοι και κορόιδευαν τον εαυτό τους και συγχαίρονταν μεταξύ τους για το πόσο πρώτοι ήταν, αλλά μόνο κρατώντας τα μάτια τους κλειστά, μη προσέχοντας τι έκανε κάθε άλλος. Τον ίδιο χρόνο αναγνωρίζει (ο Zappa), ότι το χιούμορ ήταν ένα από τα ισχυρότερά του χαρτιά. Αλλά τον "έφαγε¨, που σημαίνει ότι πράγματι ήθελε να τον παίρνουν στα σοβαρά. Έτσι αυτό έγινε περισσότερο σημαντικό γι'αυτόν από οτιδήποτε". Η φήμη του Thompson σαν φρικιό θα ενισχυόταν από μία παράσταση στα 1967 στο Berkeley folk festival, στο οποίο η μπάντα έπαιξε με μία ενίσχυση ήχου που μπορεί να περιγραφεί σαν παγωμένο τούβλο που λιώνει και χύνεται πάνω σε αλουμινόχαρτο. Ο εναλλακτικός τύπος Berkeley Barb ονόμασε το γκρουπ "απογοήτευση του φεστιβάλ". "Η μουσική μας", λέει ο ιδιαίτερα αξιομνημόνευτος Thompson με μία αίσθηση υπερηφάνειας, "μπορεί να λεχθεί ότι οδήγησε μία πορεία μέσα από κάποια πράγματα που είδαμε σαν ορόσημα και διάφορα άλλα που είδαμε σαν περιττώματα σκύλου στον δρόμο". To ταξίδι στο Berkeley έφερε μεγαλύτερη ακόμα ζημιά, όταν η μπάντα έκανε κάποιο υλικό με τον John Fahey, επισύροντας την οργή της International Artists. Η δισκογραφική απείλησε να μην φέρει το γκρουπ πίσω από την Καλιφόρνια στο Τέξας αν και σύμφωνα με τον Thompson είχαν παράνομα χρησιμοποιήσει τα δικαιώματα των the Red Krayola για να μεταφέρει το γκρουπ στην Καλιφόρνια στην πρώτη θέση. Αυτό οδήγησε στο τέλος των original Red Krayola. Ο Thompson περιφέρθηκε στην Καλιφόρνια για μερικούς μήνες κάνοντας λίγη δουλειά με το avant-electronic-rock γκρουπ the United States of America και μία πολύ σύντομη υποτιθέμενη συνεργασία με τη Nico.
Dairymaid's Lament (1968)
Ένα σόλο άλμπουμ το 1970, το Corky's Debt to His Father, για την σύντομη σε διάρκεια Texas Revolution (δισκογραφική) ήταν μέχρι μία πιό πρόσφατη επανέκδοση στην Drag City ένα από τα συλλεκτικότερα άλμπουμ της εποχής. Ήταν επίσης ο Thompson στα πολύ προσιτά του, περιλαμβάνοντας πολύ root folk και rock ήχους από ότι συνήθιζε, αν και ο πυρήνας του υλικού παρέμενε αμείωτα παράξενος. "Είχα ένα φίλο που ζούσε σε μία κοινότητα στο Νέο Μεξικό", θυμάται ο Thompson. "Θα σηκωνόταν και θα έβαζε αυτόν το δίσκο και ο κόσμος θα του πέταγε πράγματα-΄μην βάλεις αυτόν τον καταραμένο δίσκο πάλι!΄ Τον μισούσαν".
Mayo Thompson - Horses (1970)
Αλλά κρατάει στοργικές αναμνήσεις από τους ανέφικτους στόχους της Texas Revolution. "Επρόκειτο να κάνουμε δίσκους τα νέα. Επρόκειτο να βάλουμε την εφημερίδα στην μουσική και να πουλάμε τους δίσκους στις γωνίες των δρόμων. Θα το κάναμε σε μια μέρα, θα το τυπώναμε και θα το πουλάγαμε την επόμενη εβδομάδα. Τοπικά τραγούδια, επιγραφή ΄ξεπουλήθηκε΄ στο πίσω μέρος ενός φορτηγού. Όλα αυτά που θα βλέπαμε αργότερα-indie, DIY scene, όλα αυτά". Αρχές του '70 ο Thompson ενώ δεν έκοψε τα δεσμά του με την μουσική ολοκληρωτικά, καταπιάστηκε με την τέχνη και με τις πολιτικές συζητήσεις, πηγαίνοντας στην Νέα Υόρκη για να δουλέψει με την Art & Language. "Ίσως ένα χρόνο πριν φύγω για την Νέα Υόρκη, είχα μία συζήτηση με ένα τύπο που δουλεύαμε μαζί. Είπε: "Αυτό το υλικό των Red Krayola είναι για τα σκουπίδια. Κανένας δεν νοιάζεται γι'αυτό. Κανένας δεν ξέρει γι'αυτό. Κανένας δεν θέλει να μάθει γι'αυτό. Είστε αστείοι". Ήταν οργισμένος μαζί μου για κάτι άλλο, αλλά μου είπε κι όλα αυτά. Τα λόγια του ηχούσαν στα αυτιά μου για λίγο, καθώς σκεφτόμουν αυτές τις κουβέντες. Αλλά μετά όταν πήγα στην Αγγλία βρήκα ότι ήταν εντελώς το αντίθετο. Υπήρχε ολόκληρη μερίδα ανθρώπων που δέκα χρόνια μετά ήξεραν αυτές τις ηχογραφήσεις και είχαν τους δίσκους για πολύ groovy και γενικά τους άρεσαν. Άρχισα να ανακαλύπτω ότι είχαν μία απήχηση στην Αγγλία. Μου έδωσαν ένα είδος ΄πάσου΄".
Good Brisk Blues (1970)
Μετακομίζοντας στην Αγγλία στον απόηχο της έκρηξης του punk ο Thompson έγινε ένας απόδημος πυλώνας της Αγγλικής post-punk σκηνής κάνοντας A&R για την πρωτοπόρα Αγγλική indie δισκογραφική Rough Trade. Επίσης έκανε παραγωγή για τους Stiff Little Fingers, the Raincoats, the Fall, Scritti Politti και άλλες αναγνωρισμένες Αγγλικές underground μπάντες. Και σχημάτισε μία νέα έκδοση των the Red Krayola, που ήταν heavy στις φάλτσες, γρατζουνιστές κιθάρες και στους εκτενείς μη γραμμικούς στίχους. Δεν ήταν ένα απλό σχήμα που θα έπαιζε στο pop ράδιο, που ήταν ουσιαστικά ο λόγος που ο Thompson στάθηκε ικανός να μετακινηθεί στον κόσμο του post-punk χωρίς κατηγορίες.
Hurricane Fighter Plane Vol.2 (1978)
"Άνθρωποι σαν τους Gang of Four θα μας έπαιρναν στα σοβαρά και θα μας προσκαλούσαν να ανοίξουμε γι'αυτούς σε περιοδεία, επειδή τους έκαναν αίσθηση τα όσα ανακάλυπταν για εμάς. Τα ίδια πράγματα που λέγονταν για την μουσική τότε είναι τα ίδια που λένε και σήμερα "jazzy, broken, dada, blah blah". Δεν διαιρέσαμε τον κόσμο, απλά έτυχε να παρατηρήσω ότι είναι διαιρεμένος". Οι αιχμηρές, ασσύμετρες ευαισθησίες του Thompson μοιάζουν να ιντριγκάρισαν τους new wave Αμερικανούς Pere Ubu, με αποτέλεσμα μία πρόσκληση να πάει στην μπάντα για λίγο στις αρχές του '80. Για τον Mayo ήταν μία αυθόρμητη ανταμοιβή, αλλά και απογοητευτική εμπειρία, καθώς δεν μπορούσε να παίξει κάποια από τα αγαπημένα του των Pere Ubu με την μπάντα λόγω των πιστεύω του ηγέτη τους David Thomas που είχε σαν Μάρτυρας του Ιεχωβά, που οδήγησε τον Thompson να αποκηρύξει άλλοτε αγαπημένα τραγούδια του όπως το "Final Solution". "Απέκτησα μία φήμη ότι είμαι δύσκολος" λέει ο Thompson, "επειδή πήγα εκεί και δεν είχα συμμαχία με κανένα. Ο David με είδε σαν σύμμαχο και σαν μία δύναμη για να οδηγήσει την μπάντα προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση. Θέλει να διατάζει πράγματα, να ελέγχει πράγματα, να κάνει πράγματα να συμβούν με συγκεκριμένο τρόπο".
Pere Ubu - Go (1980)
Όταν οι Pere Ubu διαλύθηκαν για εκτεταμένη περίοδο το 1982, ο Thompson έκανε μερικούς δίσκους με τους Krayola και μετά περιπλανήθηκε περισσότερο στον κόσμο της παραγωγής, δουλεύοντας με γκρουπ όπως οι Chills και οι Primal Scream και κάνοντας παραγωγή το σάουντρακ για τον αναγνωρισμένο σκηνοθέτη Derek Jarman στο Last of England. Οι μουσικές του δραστηριότητες έγιναν πιό σποραδικές μετά από ένα διάστημα στην Γερμανία στα τέλη του '80-αρχές '90. Μερικά demos με τον David Grubbs των Gastr Del Sol, ωστόσο οδήγησαν σε ένα συμβόλαιο με την δισκογραφική Drag City με έδρα το Σικάγο. Όταν η μητέρα του αρρώστησε, ο Thompson άρχισε να περνάει για πρώτη φορά σε διάστημα μίας εικοσαετίας, πολύ χρόνο στην Αμερική. Για πρώτη φορά από το 1970, η πρωταρχική του συγκέντρωση όσον αφορά σε δίσκους και σε live εμφανίσεις είναι στην Αμερικανική αγορά.
The Ballad of Younis and Sofia (1995)
Ακούγοντας την δουλειά των the Red Krayola στην Drag City (που περιελάμβανε τρία άλμπουμ που κυκλοφόρησαν στα μέσα του '90), πρέπει κανείς να παραδεχτεί ότι ταιριάζει άνετα σε όποια μορφή εντροπίας βρίσκει η εναλλακτική rock τον εαυτό της καθώς τελειώνει ο εικοστός αιώνας. Αυτός ήταν ένας μακροσκελής τρόπος του να πεις ότι ο Thompson συνέχιζε να ακούγεται τόσο αξιοσημείωτα σύγχρονος, όσο αξιοσημείωτα ακουγόταν αντιεμπορικός. Αυτός πρέπει να ήταν και ο λόγος που ο Grubbs και άλλοι μουσικοί με εντυπωσιακό απολογισμό εναλλακτικής rock όπως ο Jim O'Rourke, o John McEntire των Tortoise και ο Tom Watson των Overpass ήθελαν να ηχογραφήσουν με έναν μουσικό που τότε μόλις είχε κλείσει τα 50 του. "Η πολυτέλεια που έχω είναι ότι δεν έχω τεράστια "αποσκευή" με συγκεκριμένο είδος επιτυχίας για να μεταφέρω τριγύρω" λέει ο Thompson. "Οι άνθρωποι περιμένουν συγκεκριμένα πράγματα από σένα αν έχεις συγκεκριμένο είδος επιτυχίας. Εγώ είμαι μία αποτυχία από την αρχή, δεν έχω πρόβλημα, με συμβατικούς όρους μιλώντας".
Free Piece (1968)
Ποιά η ομοιότητα ανάμεσα στα πολυάριθμα lineup των Red Krayola λοιπόν; "Θα έλεγα ότι η συνέχεια ανάμεσά τους είναι αυτό που βρίσκω ότι αντιμετωπίσαμε πολύ με τα ίδια είδη προβλημάτων. Η άποψή μας παραμένει σε μεγάλο βαθμό η ίδια. Είναι ορισμένη από πειραματισμό, μία επιθυμία να πειραματιστούμε και μία επιθυμία να μην επαναλαμβανόμαστε και να μην αναπαράγουμε". Αλλά γιατί τόσο ελάχιστοι μουσικοί από την γενιά του Thompson στάθηκαν ικανοί να γεφυρώσουν εποχές underground rock; "Συνάντησα πολλούς ανθρώπους αυτά τα χρόνια, σαν τον Country Joe, που ήταν οι ήρωες μιάς συγκεκριμένης περιόδου. Παγιδεύτηκαν σε μία περίοδο που λειτούργησε για αυτούς όπου γνωρίζουν που ήταν. Εννοώ, δεν με νοιάζει καθόλου η αβεβαιότητα. Δεν με νοιάζει λίγη αστάθεια. Μου αρέσει. Περισσότερη φωτιά, περισσότερος κίνδυνος. Αλλιώς βαριέμαι μέχρι θανάτου. Για κάποιο λόγο δεν μπορώ να σταματήσω να κάνω μουσική. Και πίστεψέ με, δεν με νοιάζει. Με κάποιο τρόπο παραμένει ένα ενδιαφέρον πρόβλημα. Είναι επίσης πρόκληση να ανακαλύψεις: Είμαι άσχετος; Με έχει η Ιστορία προσπεράσει; Δεν νομίζω. Νομίζω ότι είμαι ακόμα πολύ μπροστά από την εποχή μας", λέει γελώντας.
ΣΥΝΙΣΤΩΜΕΝΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
Από τους the Red Krayola
Parable of Arable Land (1967, Collectables)
Μία freakout-noise άσκηση που βρίσκει την πρώτη έκδοση των Krayola στα πιό extreme τους. Πιό εκλεπτυσμένο αλλά λιγότερο καινοτόμο υλικό βρίσκεται στο δεύτερο άλμπουμ τους, God Bless the Red Krayola and All Who Sail with It (1968).
Armor and Language (1995, Drag City)
Πιό ευγενικό, εκλεπτυσμένο post-punk θα έμοιαζε σαν αντίφαση. Αλλά αν ψάχνετε για μουσική όπου μπιτ και κομμάτια όλων των στυλ, ρυθμοί και λέξεις μπλέκονται μεταξύ τους, χωρίς να σας τη δίνει υπερβολικά στα νεύρα, αυτό είναι ότι ψάχνετε. Περισσότερα παρόμοια με πιό ήπια ποικιλία υπάρχουν και στα άλλα δύο άλμπουμ στην Drag City, the Red Krayola και Hazel.
Από τον Mayo Thompson
Corky's Debt to His Father (1970, Texas Revolution)
To ΄Acid-Folk΄ είναι πιθανώς ανακριβής χαρακτηρισμός, λαμβάνοντας υπόψη την ανοιχτή δήλωση του Thompson για απόσταση από τον χίπικο αντικομφορμισμό. Αλλά αλήθεια ταιριάζει σε αυτά τα ιδιόμορφα πνευματώδη μίνι κομμάτια σε μεγάλο βαθμό. Επίσης είναι μάλλον ότι πιό προσιτό έχει κάνει ο Thompson με ή χωρίς τους Krayola.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
