From the Continent (Part 1)
Το 1967 ο Thomas Koppel είχε βολευτεί στο Royal Danish Academy of Music, προσπαθώντας να κάνει το μεγάλο μαύρο πιάνο να παίξει Beethoven και Chopin με μοντέρνο τρόπο. Η νεολαία στους δρόμους της Κοπεγχάγης, ωστόσο, δεν ενδιαφερόταν να αντιληφθεί τους παλιούς κλασικούς. Η επανάσταση ήταν στον αέρα με τους Beatles, Rolling Stones και Bob Dylan να δίνουν τα σάουντρακ. "Προσπαθούσα όλα τα όρια του αποδεκτού" θυμάται ο Koppel, που συνέθετε μουσική από όταν ήταν μικρό παιδί. "Έκανα ένα σωρό παράξενα συμφωνικά κομμάτια στο όριο του αποδεκτού, για εκείνη την εποχή. Έπειτα ένιωσα λίγο μόνος βλέποντας την νεολαία σε κίνηση στους δρόμους. Έπιαναν σπίτια στις φτωχογειτονιές και διαμαρτύρονταν για τους πολέμους και τα όπλα. Ήταν φανερό ότι αυτό που συνέβαινε τότε, δεν ήταν το να είσαι μόνος σου με το μεγάλο μαύρο πιάνο, αλλά να είσαι μαζί με την νεολαία. Αισθάνθηκα ότι έπρεπε να κατέβω στον δρόμο".
Your Daily Gift (1971)
Ο Thomas και ο αδελφός του Anders, υιοί του φημισμένου πιανίστα και συνθέτη Herman Koppel, είχαν ήδη καταφέρει πολλά, λαμβάνοντας υπόψη ότι ηλικιακά ήταν λίγο μετά τα είκοσι. Ο Thomas είχε κερδίσει αρκετούς διαγωνισμούς σύνθεσης. Ο Anders, που ήταν keyboard player επίσης, είχε εκδόσει την πρώτη του νουβέλα και εργαζόταν ως βοηθός παραγωγού στο Royal Theatre. Ήταν ένας εύκολος δρόμος για αυτούς το να παραμείνουν στην υψηλή κουλτούρα. Όμως οι Koppels ήταν αποφασισμένοι να γίνουν rock μπάντα. Ο Thomas στο πιάνο. Ο Anders στο όργανο. Με τον jazz ντράμερ Alex Riel, που είχε παίξει με τον Bill Evans, τον Roland Kirk, τον Dexter Gordon και τον Lee Konitz, σχημάτισαν τους Savage Rose, ίσως το πιο φιλόδοξο και εκλεκτικό γκρουπ που βγήκε από την Ηπειρωτική Ευρώπη. Για περισσότερο από 50 χρόνια καριέρα οι Savage Rose έχουν παραμείνει ένα κυρίως Σκανδιναβικό φαινόμενο, αν και μια εποχή ήταν σίγουρο ότι θα γίνονταν μια από τις ελάχιστες μη Αγγλόφωνες μπάντες, που θα κέρδιζαν ευρεία διεθνή επιτυχία. Μια εγκωμιαστική κριτική στο Rolling Stone στις αρχές του '70 δεν ήταν αρκετή ωστόσο για να προωθήσει μια μπάντα που συνδύαζε κλασικές συνθέσεις, γκόσπελ, ψυχεδελικό rock, jazz, soul και Ευρωπαική folk σε ένα ήχο που διαλανθάνει εύκολης περιγραφής. Στην κορυφή όλων αυτών ήταν τα γυναικεία-παιδικά φωνητικά της Annisette. Το στυλ της lead singer των Savage Rose-μια γέφυρα ανάμεσα στην Aretha Franklin και στην Kate Bush-περιγράφεται από τους κριτικούς της εποχής ως "ένα εφτάχρονο που ταλαντεύεται μεταξύ Edith Piaf και Janis Joplin", "ένα child-whore που σιγοτραγουδάει στους δρόμους ενός απελευθερωμένου χωριού" ή "Η Minnie Mouse στην Belladonna". Ενέπνευσε αφοσίωση ή απέχθεια αλλά ποτέ δεν ξεχάστηκε από όσους την άκουσαν. Αρχικά η Annisette δεν ήταν στην φωτογραφία (του γκρουπ), όταν αυτό ξεκίνησε να παράγει υλικό.
Ο Thomas Koppel ήξερε ωστόσο ότι "δεν θέλαμε να περιοριστούμε σε ένα στυλ. Θέλαμε να συνδυάσουμε το rock 'n' roll με ότι είχαμε μάθει από την κλασική μουσική αλλά και από τη folk από όλο τον κόσμο. Παλεύαμε επειδή θέλαμε να φτάσουμε σε ένα μέρος όπου θα μπορούσαμε να μείνουμε στο στυλ το δικό μας και να συμπεριλάβουμε τα πάντα. Στην αρχή θέλαμε να τα κάνουμε όλα, έτσι μετακινούμασταν από το ένα είδος στο άλλο ακούραστα όλη την ώρα. Αλλά νομίζω ότι ήμασταν ικανοί ίσως να κάνουμε στ'αλήθεια ένα νέο είδος μουσικής που θα τα είχε όλα-στοιχεία από κλασική και folk και jazz και rock και soul και όλα σε ένα, σαν ένα στυλ, όχι σαν μίξη από ένα σωρό στυλ". Οι Savage Rose διακρίνονταν από τα περισσότερα άλλα ψυχεδελικά γκρουπ από την αρχή-αρχή, για την κυριαρχία του ήχου των keyboards. Πάνω από την μίξη του πιάνου-οργάνου που πρωτοπόροι υπήρξαν οι Procol Harum ήταν η harpsichord που έπαιζε η τότε σύζυγος του Thomas, Ilse Maria (που θα έφευγε μετά από τα πρώτα άλμπουμ του γκρουπ). Σε όλους τους δίσκους των Savage Rose στα τέλη του '60 και αρχές του '70, ο πιο διακριτός ήχος από όλα τα όργανα θα ήταν αυτός του φασματικού, απόκοσμου οργάνου του Αnders Koppel, που έκανε το όργανο να ακούγεται σαν να φιλτράρεται μέσα από ενυδρείο. Το σπουδαιότερο όμως ελλείπον κομμάτι του παζλ θα εντοπιζόταν όταν ο Koppel μάθαινε για την lead singer μιας τοπικής soul μπάντας των Dandy Swingers.
A Girl I Knew (1968)
Η Anissette Hansen που πάντα παραμένει γνωστή σαν Anissette, ακόμα και μετά τον γάμο της με τον Thomas Koppel, τραγουδούσε από τα επτά της χρόνια με θίασους που έκαναν περιοδείες και επίσης τραγουδούσε για δίσκους για μικρά παιδιά. Στα εφηβικά της χρόνια μετακινείτο από τις Ιταλικές σερενάτες στην rock και στη soul, επηρεασμένη από την Aretha Franklin, τον James Brown και τους Sam & Dave, όπως επίσης από παλιότερους gospel, jazz και blues τραγουδιστές, όπως η Bessie Smith και η Billie Holiday. Με τους Dandy Swingers είχε ήδη ένα μεγάλο Δανέζικο χιτ με μια διασκευή των Ike & Tina Turner "River Deep, Mountain High". Μια πρόσκληση για πρόβα με τους
εμβρυικούς Savage Rose θα διεύρυνε τους ορίζοντές της. "Πήγα για πρόβα μαζί τους και ήταν τόσο καταπληκτική εμπειρία, επειδή δεν είχα τραγουδήσει ποτέ πριν τραγούδι για πρώτη φορά". λέει με μια αίσθηση ανακάλυψης που δεν έχει ξεθωριάσει τόσα χρόνια μετά. "Για πρώτη φορά είχα εμπειρία για το δικό μου πράγμα, το δικό μου στυλ, την δική μου ψυχή. Και αυτό ήταν τόσο φανταστικό συναίσθημα. Από εκείνη την μέρα ήξερα ότι ήταν αυτό που έψαχνα. Όταν μου ζήτησαν να διαλέξω μεταξύ των Dandy Swingers και των Savage Rose, αποφάσισα να πάω με το νέο. Επειδή ήταν κάτι για να χτίσεις πάνω, να μαθαίνεις από την αρχή τι πρόκειται να δημιουργήσεις με την δική σου φαντασία, με αυτό που είναι μέσα σου".
Επιπρόσθετα δύο από τους υπόλοιπους Dandy Swingers επίσης πήγαν στους Savage Rose που κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους το 1968. Ολόκληρη η μπάντα ήταν παρθένος στην τεχνική του να γράφει και να τραγουδάει αυθεντική rock μουσική, αλλά όπως δείχνουν τα σχόλια της Annisette, αυτό θα επιβεβαίωνε ότι ο δίσκος που προέκυψε θα ακουγόταν όπως κανένας άλλος το 1968 στην Δανία ή όπου αλλού. Ενώ υπάρχει αμυδρή ηχώ από άλλες ψυχεδελικές μπάντες όπως οι Jefferson Airplane και οι Doors, το άλμπουμ έχει μια γοητευτική, νοσταλγική, σιωπηλή αύρα, που αντλεί από κλασικά keyboards, Ευρωπαικές folk μελωδίες και jazz ρυθμούς, παρά από τη συμβατική rock και blues. Οι λέξεις ήταν γεμάτες με παράξενες νύξεις νοσταλγίας, καταστροφής και μετάνοιας. Το να γράφει κανείς με Δανέζικους στίχους ποτέ δεν θεωρήθηκε σοβαρή εκδοχή. Τα Αγγλικά ήταν η γλώσσα της επαναστατικής αλλά και της pop μουσικής, ακόμα και αν έβαλαν μέσα μερικές αδέξιες φράσεις. Αυτό αποδεικνύεται ιδιαίτερα σε αρκετά τραγούδια στα πρώτα άλμπουμ τους, όπου η Annisette τραγουδάει από ανδρική σκοπιά παραπονούμενη για την απώλεια "A Girl That I Knew" ή αποκαλώντας τον εαυτό της "The Poorest Man on Earth". Το παράξενο "My Family Was Gay" από τον τρίτο δίσκο τους, ήταν ένας ιδιαίτερα αντιφατικός τίτλος.
My Family Was Gay (1969)
Το άλμπουμ ήταν μια γρήγορη επιτυχία στην Δανία. Το ακολούθησαν αντιφατικά ζητήματα, μέσα στα οποία η μπάντα ακολούθησε ένα πιο heavy rock ήχο, αν και ελαφριές, φευγαλέες folk-κλασσικές και gothic συνθέσεις έδιναν επίσης το παρόν. Η Polydor προσπαθώντας να προωθήσει την μπάντα στη διεθνή αγορά, κανόνισε περισσότερα session στο Λονδίνο με τον Giorgio Gomelsky. Ο Άγγλος ιμπρεσάριος είχε δουλέψει με τους Yardbirds, τους Soft Machine και αρκετές άλλες καινοτόμες Αγγλικές μπάντες. Όμως η συνεργασία δεν ήταν επιτυχής, έχοντας σαν αποτέλεσμα μόνο ένα single από πολύ λίγους γνωστό. "Στο στούντιο απλά δεν βρισκόμασταν στο μέρος όπου το είδος της δημιουργικότητάς μας ξεκινούσε" λέει ο Koppel για τα session. "Αισθανόμασταν λες κι ο δρόμος ήταν μπλοκαρισμένος. Δεν δούλευε όλο αυτό. Σε μια τέτοια κατάσταση γίναμε αναρχικοί". Δεν ήταν όμως η τελευταία φορά που συνδέθηκαν με μεγάλο παραγωγό. Ηχογράφησαν το Refugee με τον Jimmy Miller, που τότε είχε και τους Rolling Stones.
Refugee (1971)
Αλλά ο Thomas παραδέχεται, "Δεν ήμασταν ποτέ αλήθεια το τυπικό είδος μπάντας που θα ήθελε ένας άνθρωπος να κάνει παραγωγή". Το καλοκαίρι του 1969 οι Savage Rose έπαιζαν στο φεστιβάλ του Newport στην Αμερική, έχοντας πάρει την πιο ανεπιθύμητη θέση μεταξύ των Sly & the Family Stone και του James Brown. Ο Thomas λέει χαρακτηριστικά, "Αισθανόμασταν σαν χοτ-ντογκ μέσα σε ένα πολύ μεγάλο χάμπουργκερ". Η μπάντα νευρικά περίμενε την σειρά της όταν πλήθος κόσμου έσπασε τους φράχτες κατά την διάρκεια της εμφάνισης του Sly, προκαλώντας μια μεγάλη μάχη μεταξύ εισβολέων και αστυνομίας, μέχρι που όπως ο Thomas ανακαλεί, μιά τεράστια τροπική βροχή κατάφερε να ηρεμήσει όλα τα πνεύματα. Ευτυχώς για την μπάντα η δική τους εμφάνιση αναβλήθηκε για την επομένη, όταν άνοιξαν για τον James Brown. Η μουσική των Savage Rose, όπως επίσης και η τσιγγάνικη εμφάνιση της Annisette σαν frontwoman, πήγαν καλά με το πλήθος. Την επόμενη μέρα φωτογραφίες στην σκηνή της Annisette και του James Brown δίπλα-δίπλα παρέλαυναν στα εμπρόσθια φύλλα του ημερησίου τύπου του Newport. Οι Savage Rose ανέλαβαν μια πιο εκτεταμμένη περιοδεία στην Αμερική λίγο μετά. Αρχές του 1971, η μπάντα έλαβε γενναιόδωρο έπαινο από το Rolling Stone που αναφώνησε με κομμένη την ανάσα. "Η έκταση της φωνής της Annisette, και στις οκτάβες και στα συναισθήματα είναι απίστευτη με κάθε τρόπο και η αφομοίωση από την μπάντα, κατά τα φαινόμενα όλων των μεγαλύτερων εξελίξεων της R&B των τελευταίων δέκα χρόνων, συνδυασμένη με το κλασικό στοιχείο είναι εντυπωσιακή και η ολοκλήρωση όλων αυτών των στοιχείων είναι αφάνταστα απλή". Αλλά η RCA που κυκλοφόρησε το τέταρτο LP τους
Your Daily Gift στην Αμερική δεν ήταν προετοιμασμένη να του δώσει μεγάλη ώθηση ιδιαίτερα με την εμφάνιση των πολιτικών πεποιθήσεων της μπάντας. Εξηγεί ο Thomas "Πράγματι μας προσφέρθηκε ένα πολύ μεγάλο συμβόλαιο νομίζω από την RCA, σε ένα συγκεκριμένο χρόνο διαμέσου Αμερικανών μάνατζερ. Ήθελαν να πάμε να παίξουμε για τους στρατιώτες στο Βιετνάμ στις βάσεις. Εμείς απλά δεν μπορούσαμε να το κάνουμε. Εννοώ ποιός μπορούσε εκείνο τον καιρό; Όλες οι μπάντες ήταν ενάντια στον πόλεμο και ήθελαν να σταματήσει. Αισθανόμασταν σαν να υποστηρίζαμε τον πόλεμο. Οι άνθρωποι της δισκογραφικής απογοητεύτηκαν μαζί μας. Αρνήθηκαν να μας δώσουν ένα μεγάλο συμβόλαιο και αντιθέτως μας έδωσαν ένα πολύ μικρό. Μετά από αυτό δεν νομίζω ότι προσπάθησε κανείς σκληρά για να πάρουν την ευκαιρία τους στην Αμερική οι Savage Rose". Στην πραγματικότητα μέχρι τότε μόνο τρεις από τους δίσκους τους είχαν κυκλοφορήσει εκεί. Εκείνο τον καιρό οι πολιτικές πεποιθήσεις της μπάντας επεκτάθηκαν σε πιο σημαντικούς, ακραίους χώρους από την αντιπολεμική εναντίωση. Εμπνεύστηκαν από το κίνημα των Μαύρων Πάνθηρων για να βγάλουν ένα gospel-rock άλμπουμ το Babylon "επειδή αισθανθήκαμε ότι θα συνεισφέραμε και θα κάναμε ένα νέο είδος gospel με την ζωή στην γη, αντί για τη ζωή στον ουρανό".
What Do You Do (1972)
Ο μεγάλος της Jazz Ben Webster που τότε ζούσε τα τελευταία χρόνια του στην Κοπεγχάγη, συνεισέφερε με το σαξόφωνό του στην ηχογράφηση. Ένα άνοιγμα με αφιέρωση στον Malcolm X έθεσε τον τόνο για μια δουλειά που κατά την εκτίμηση του Thomas, "η δισκογραφική σίγουρα δεν ήθελε να κυκλοφορήσει διεθνώς". Οι Savage Rose συχνά έπαιζαν σε πολιτικές συγκεντρώσεις και φιλανθρωπικές εκδηλώσεις στην Ευρώπη και προσκλήθηκαν ακόμα να παίξουν και σε μια συγκέντρωση για την υποστήριξη του Μαύρου Πάνθηρα, Bobby Seale στην καμπάνια του για Δήμαρχος στο Oakland αν και το γεγονός ακυρώθηκε μια εβδομάδα πριν σχεδιαστεί. Δεν ήταν όμως όλο πολιτικό R&B progressive rock για την μπάντα στις αρχές του '70. Η μεγαλύτερη επιτυχία τους ήρθε με ένα άλλο δίσκο, που η Polydor αρχικά δεν ήθελε να αγγίξει. Το 1970 ο Thomas δέχτηκε πρόταση να συνθέσει το μουσικό θέμα για ένα μπαλέτο το Dodens Triumf. Αυτό το, στο μεγαλύτερο μέρος του ορχηστρικό LP, δεν είναι μόνο η πιο εντυπωσιακή ανάμιξη της rock και κλασικών ευαισθησιών, αλλά ένα από τα σπάνια rock άλμπουμ σε αυτό το στυλ, που αλήθεια παρουσιάζει τα καλύτερα και των δύο κόσμων, με μια στοιχειωτική λεπτότητα να αντανακλά μαζί σύννεφα καταιγίδας και πνευματική χάρη. Ένα ορόσημο του είδους της art-rock που είναι άγνωστο έξω από την Σκανδιναβία.
Bryllup (1972)
"Αισθανθήκαμε ότι ήταν μια μεγάλη ευκαιρία να ανοίξουμε όλες τις πόρτες και να κάνουμε μια αληθινή συγχώνευση", λέει ο Thomas. "Όχι απλώς μια μίξη αλλά μια συγχώνευση". Η δισκογραφική δεν πίστευε στον δίσκο επειδή είχε μόλις ένα κομμάτι με φωνητικά και η μουσική ήταν διαφορετική. Αρχικά τύπωσαν μόνο 500 κόπιες. Μέχρι το 1997, σύμφωνα με τον Thomas είχε πουλήσει γύρω στις 200.000 κόπιες στην Δανία, που θα μεταφραζόταν γύρω στα 10.000.000 σε νούμερο αν διατίθετο στην Αμερική. "Το Royal Ballet παρουσίασε την δουλειά για επτά χρόνια νομίζω και πάντοτε σε κατάμεστες αίθουσες". Διαμάχες γύρω από την μουσική και πολιτική κατεύθυνση ωστόσο, μείωσε τους Savage Rose σε τρίο την εποχή του Babylon. Ένα πιο ήσυχο, πιο folk άλμπουμ το Wild Child ακολούθησε το 1973, με κάποια από τα πιο αξιαγάπητα κομμάτια του γκρουπ.
Wild Child (1973)
O Anders Koppel που είχε γράψει το μεγαλύτερο μέρος του υλικού με τον Thomas έφυγε το 1974. Σε εκείνο το σημείο ο Thomas και η Annisette αν και είχαν δεσμευτεί να συνεχίσουν το γκρουπ με άλλους μουσικούς, είχαν κουραστεί από τις πολιτικές των μεγάλων δισκογραφικών, ακόμα πιο πολύ καθώς ο ενθουσιασμός τους για τις αριστερές πεποιθήσεις στην καθημερινότητά τους αυξανόταν. "Είχε να κάνει με την πρόοδό μας σαν ανθρώπινα όντα", παρατηρεί ο Koppel. "Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να διαχωρίσουμε τα τραγούδια από την αληθινή μας ζωή, αλλά και αυτό που πραγματικά συνέβαινε στον κόσμο. Δεν θα μπορούσαμε να φτάσουμε όμως εκεί μέσα από την δισκογραφική εκείνα τα χρόνια. Έπρεπε να απελευθερωθούμε, να βγούμε από την μουσική βιομηχανία, έξω από οτιδήποτε, να ακυρώσουμε το συμβόλαιό μας, να ακυρώσουμε περιοδείες". Ήταν το πιο ριζοσπαστικό βήμα για μια μπάντα που απολάμβανε μεγάλης δημοφιλίας στην Δανία, όμως πολύ ριζοσπαστικότερες αλλαγές έμελλαν να προκύψουν. Πέρασαν μεγάλο μέρος του '70 ζώντας από επιλογή τους σε φτωχόσπιτο της Κοπεγχάγης. Συνεισέφεραν με υλικό σε ένα άλμπουμ προς ενίσχυση της Christiania, της διασήμου κοινότητας στην Κοπεγχάγη, που διακηρύσσει εναλλακτικούς τρόπους ζωής, πολιτικής και τέχνης. Ένα ωραίο, ελαφρύ άλμπουμ εμφανίστηκε στην Sonet (δισκογραφική) το 1978 που βρήκε την μπάντα για πρώτη φορά να τραγουδούν τα περισσότερα τραγούδια τους στην μητρική τους γλώσσα.
You'll Know in the Morning (1978)
Συνεχίζοντας να μην επαληθεύουν τις προσδοκίες της δισκογραφικής σχετικά με την πολιτική, ωστόσο, σήμαινε ότι το 1980 οι Savage Rose ήταν ξανά χωρίς συμβόλαιο, ξοδεύοντας πολύ από τον χρόνο τους παίζοντας δωρεάν στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή. Την Άνοιξη του 1980 αποδέκτηκαν πρόσκληση από την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, να παίξουν στα νοσοκομεία, σχολεία και στρατόπεδα προσφύγων στο Λίβανο. Οι Savage Rose είναι σχεδόν σίγουρα το μοναδικό με μεγάλο όνομα rock γκρουπ που έπαιξε στα στρατόπεδα προσφύγων τραγουδώντας στα Δανέζικα παρά στα Αγγλικά. Η περίοδος αυτή ανέγειρε μια κάπως παραπλανητική εικασία, ότι οι Savage Rose είχαν βασικά τελειώσει τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες για να γίνουν επαναστάτες.
Fri Som En Sommervind (1992)
O Thomas τονίζει ότι στην πραγματικότητα έπαιζαν ακόμα σε συνηθισμένα κονσέρτα και φεστιβάλ στην Βόρεια Ευρώπη. "Έπρεπε να κάνουμε ένα βήμα πίσω, να βγούμε από την επαγγελματική μας πορεία, να πάμε πίσω σε ότι ήταν πραγματικά σε πρώτη θέση, να κάνουμε μουσική και να βρούμε νέους τρόπους να είμαστε μαζί με τον λαό, να φτιάξουμε ιστορίες στα τραγούδια μας που να μιλάνε στον κόσμο, να δούμε όλη την νεολαία γεμάτη με ευτυχία ή δάκρυα ή οτιδήποτε συμβαίνει σε κάποιον, όταν ακούει κάτι που του αρέσει". H Annisette συνεχίζει, "Πολλές άλλες μπάντες ακολούθησαν τις τάσεις και ήμασταν ευτυχείς να κάνουμε το ίδιο. Μερικές από αυτές ήταν ικανοποιημένες με το να βρίσκονται στον δρόμο και να παίζουν rock 'n' roll και να κάνουν τους ανθρώπους ευτυχισμένους. Αλλά εμείς θέλαμε κάτι περισσότερο από αυτό. Θέλαμε να συνδυάσουμε όλο αυτό με την ζωή και το στυλ της ζωής που εμείς ζούσαμε. Αυτό ήταν πολύ πιο δύσκολο. Συναντάς τόσες πολλές ιστορίες, τόσους πολλούς ανθρώπους και αν συνδυάσεις όλα αυτά με την μουσική... ίσως οι άνθρωποι των δισκογραφικών να φοβόντουσαν λίγο. Όταν λες την αλήθεια, ξαφνικά πολιτικολογείς.
Προσπάθησαν λοιπόν να μας πουν ότι ο κόσμος δεν θέλει κάτι τέτοιο. Εμείς πάλι βρήκαμε το αντίθετο. Βρήκαμε ότι αν πεις μια ιστορία που έχει να κάνει με τις ζωές των περισσοτέρων ανθρώπων, τότε οι περισσότεροι άνθρωποι θα ήθελαν να ακούσουν την μουσική σου και θα σου επέστρεφαν αυτό που τους έδωσες σε υπερθετικό βαθμό. Ακόμα κι όταν ταξιδεύαμε στον Λίβανο, στα στρατόπεδα της Παλαιστίνης, ακόμα κι αν έλεγες μια ιστορία στην γλώσσα σου, αυτοί μπορούσαν να αισθανθούν τι κάνεις. Σου επέστρεφαν λοιπόν τόση ευτυχία και τόσο μεγάλη θέληση για ζωή και τόσα θετικά συναισθήματα. Αυτό δεν μπορεί να αγοραστεί με τίποτα". Όταν οι Savage Rose επέστρεψαν να ηχογραφήσουν στις αρχές του 1980, αρχικά κυκλοφόρησαν την δουλειά τους σε μικρές ανεξάρτητες εταιρείες. "Θέλαμε να κάνουμε συνέχεια δίσκους" λέει εμφατικά ο Thomas. "Αλλά η δουλειά έπρεπε να συμβαδίζει με ότι μας συνέβαινε" προσθέτει η Annisette. "Θέλανε να μας πούνε τι είδους ρυθμό θα παίζαμε και πως θα έπρεπε να δείχνουμε. Τους είπαμε λοιπόν ότι εσείς πρέπει να βρείτε πως θα πουλήσετε αυτό που εμείς παίζουμε. Εμείς παίζουμε την μουσική μας για τους ανθρώπους. Αν δεν μπορείτε να βρείτε πως να την πουλήσετε, όπως ένα κοτόπουλο στο σούπερ-μάρκετ, τότε είναι δικό σας το λάθος". Τελικά η μπάντα μπήκε ξανά στον κόσμο της μεγάλης εμπορικής επιτυχίας με τους δικούς της κανόνες. Υπογράφοντας στην Mega Scandinavia, οι Savage Rose ήταν ξανά ένα μεγάλο σχήμα στην Δανία, τραγουδώντας στα Αγγλικά, μετά από πάνω από δέκα χρόνια μόνο Δανέζικες ηχογραφήσεις. To αγγλόφωνο Black Angel, σύμφωνα με τον Thomas κλείνει με το Dodens Triumf, που είναι το best seller τους.
I Need You Baby (1995)
Ηχογραφημένο στο Λος Άντζελες το 1995, με guest εμφανίσεις του Mick Taylor (πρώην Rolling Stones) στην κιθάρα, περιλαμβάνει κάποιες επανεκδόσεις των παλαιών τους τραγουδιών, με την επανένωση των Koppel και επιπλέον νέο υλικό για νέο κοινό. O Thomas επίσης απασχολείται με το να συνθέτει παραγωγές σε πιο κλασικά προσανατολισμένο στυλ (είχε κυκλοφορήσει και ένα σάουντρακ σε μια θεατρική παραγωγή βασισμένη στην μικρή κλασική ιστορία του Franz Kafka "Metamorphosis"). H Annisette επίσης θα έπαιζε σε ένα ρόλο πρωταγωνιστικό, σε ένα μουσικό δράμα που η ίδια είχε γράψει. Οι Koppel είναι ευτυχείς που μετά από χρόνια προσμονής για την μουσική βιομηχανία να συναντηθούν στο δικό τους καθαρά παίξιμο, μπορούν να κάνουν ότι επιθυμούν ακόμα κι αν είναι όπως όταν ξεκίνησαν, με την δουλειά τους πολύ λίγο γνωστή έξω από
την Δανία.
Homeless (2017)
"Είναι λίγο σαν παραμύθι, επειδή δεν θα μπορούσαν να συμβούν τέτοια πράγματα", παραδέχεται ο Thomas, "αλλά αλήθεια συνέβησαν".
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η rock είναι πολύ Αγγλο-κεντρική μουσική. Όλοι οι Άγγλοι, οι Αμερικανοί, οι Καναδοί, αλλά και εμείς οι Έλληνες τείνουμε να ξεχνάμε ότι υπάρχουν αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια ακροατών της rock που δεν σκέφτονται ή μιλάνε καν Αγγλικά. Σχεδόν από τα μέσα του '50 το rock 'n' roll άνθισε σε μη Αγγλόφωνες χώρες. Περιστασιακά αυτές οι χώρες απέδειξαν ότι έχουν αληθινά διεθνή επιρροή, ιδιαίτερα στο χώρο της progressive rock, η οποία από την φύση της έγκειται λιγότερο στους στίχους και στο τραγούδι. Πίσω από την φαινομενικά ακαταμάχητη ορμή να ομογενοποιήσουμε και να εξαγγλίσουμε, ωστόσο, υπάρχουν εκατοντάδες ενδιαφέρουσες μπάντες από την Ηπειρωτική Ευρώπη (Continent), που εμπνεύστηκαν από Άγγλους και Αμερικανούς rock σταρ, αλλά έφτιαξαν και/ή έκαναν δικά τους μοναδικά πράγματα. Ξεκινήσαμε με τους Δανούς Savage Rose. Ο κόσμος είναι πολύ μεγαλύτερο μέρος από ότι το ραδιόφωνο θα σας έκανε να πιστέψετε. Ώρα να αρχίσουμε την εξερεύνηση...
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
