Η ταραγμένη περίοδος που επικράτησε στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του '60-αρχές '70, είχε σαν αποτέλεσμα, όπως γίνεται πάντα στον κόσμο της μουσικής, να πυροδοτήσει την φαντασία και την δημιουργικότητα ορισμένων καλλιτεχνών, που επηρεασμένοι από τα ακούσματά τους έφτιαξαν με απεριόριστη έμπνευση αδιάλλακτη μαγική μουσική.
Εκτός από τους Κώστα Τουρνά (Απέραντα Χωράφια), τον Σταύρο Λογαρίδη (ΑΚΡΙΤΑΣ), τον Ηρακλή Τριανταφυλλίδη (Σε Άλλους Κόσμους), όπως και τους Aphrodite's Child (666), τους Axis (Axis), τον Βαγγέλη Παπαθανασίου, που κυκλοφόρησαν τις πρώτες δουλειές του Ελληνικού progressive στις αρχές του 1970, στα τέλη της δεκαετίας ακολούθησαν ορισμένα ακόμη Ελληνικά γκρουπ, όπως οι Apocalypsis, οι P.L.J. Band, οι Nemesis και ίσως κάποιοι άλλοι ακόμα. Ένα είναι σίγουρο πάντως. Ότι μέσα σε αυτή την δεύτερη ομάδα των γκρουπ που έπαιξαν progressive βρισκόταν ένα υπέροχο, άγνωστο για τους περισσότερους Έλληνες γκρουπ, με το όνομα Pete & Royce.
Time (1980)
Αν όμως κάποιος είναι συλλέκτης του συγκεκριμένου είδους μουσικής, θα έχει υποστεί ισχυρό ηλεκτροσόκ όταν προσπάθησε να βρει μία original κόπια των δίσκων τους.
Εκείνη την εποχή, στην έκρηξη του πανκ, το να ασχοληθεί κάποιος με μουσική που απασχόλησε την προηγούμενη δεκαετία ήταν κάτι προκλητικό. Και σίγουρα μη εμπορικό. Δεν συμβιβάζονται τα πανκ και post-punk θέματα με τους Pink Floyd, τους Yes και τους Camel ή τους Fantasy, τους Cressida και τους Kestrel.
Βεβαίως μέρος της κατάστασης αυτής οφειλόταν στο γεγονός ότι οι δίσκοι των progressive γκρουπ, όπως ο καθείς βρίσκει σήμερα με την βοήθεια του διαδικτύου, δεν γίνονταν γνωστοί στην χώρα μας έτσι εύκολα, αν δεν βρισκόταν κάποιος ήδη μυημένος που να σε έβαζε μέσα στο παιχνίδι. Όταν λοιπόν άρχισαν να εμφανίζονται στα δισκάδικα της εποχής ακόμα και στα περιφερειακά, διάφοροι δίσκοι από King Crimson, Camel, Caravan κλπ, τότε άρχισε να δίνεται η απαραίτητη προσοχή στα Ελληνικά εκείνα γκρουπ στα τέλη της δεκαετίας του '70. Τα οποία και λόγω αυτής της...απομόνωσης βρέθηκαν να εμφανίζονται στα ίδια μέρη, να ανταλλάσουν μουσικούς μεταξύ τους και να υποστηρίζουν αυτό που βρισκόταν σε έλλειψη στη χώρα, που έμπαινε στον κόσμο των Stranglers, των Damned, των Β-52's και των υπολοίπων, χωρίς να υπάρχει η ομαλή μετάβαση από την ψυχεδέλεια στο progressive-rock και στην acid-folk ίσως.
Suffering of Tomorrow
Days of Destruction
Η Musicbazz ήταν η εταιρεία που ανέλαβε να επανεκδόσει τα δύο πολύ καλά άλμπουμ των Pete & Royce σε ένα πολύ προσεγμένο εμφανισιακά CD. Οι δίσκοι τους είχαν αρχικά ηχογραφηθεί στην Οκτώηχος και στην Ocean, εταιρείες χωρίς εμπειρία που δεν μπόρεσαν να αποτυπώσουν όπως θα έπρεπε την μουσική των Pete & Royce. Τα άλμπουμ βέβαια εκείνα τα πρωτότυπα αποτελούν αντικείμενα συλλεκτικά και ως εκ τούτου η επανέκδοσή τους σε CD εκπλήρωσε ένα σκοπό για τους λάτρεις του συγκεκριμένου είδους. Ο κιθαρίστας, τραγουδοποιός και τραγουδιστής Παναγιώτης "Pete" Τσίρος, από την Κηφισιά και ο παίκτης των keyboards Βασίλης Γκίνος (έπαιξε στις Μουσικές Ταξιαρχίες) αποτελούν τα θεμέλια της μπάντας. Τα υπόλοιπα μέλη ήταν: Φώντας Χατζής (ντραμς), Ηλίας Πορφύρης (μπάσο) και Λαυρέντης Τσινάρογλου (κιθάρα, φωνητικά).
Flickering Light (1980)
Το Suffering of Tomorrow είναι ένα concept άλμπουμ για τον θάνατο και την σήψη, για την καταστροφή όλου αυτού που οι άνθρωποι νομίζουν μόνιμο. Αφιερωμένο στον άρρωστο αδελφό του Τσίρου, που απεβίωσε, διακατέχεται από πεσσιμιστικό πνεύμα, στην προσπάθεια να δώσει πρόσωπο στην θλίψη και την απόγνωση. Μακριά, πολύπλοκα περάσματα, δεν θυμίζουν καθόλου το στυλ του progressive που ηχογραφήθηκε στις αρχές του'70. Μυστικιστικό, χωρίς καμία σύνδεση με την εκκλησία και όμως εν είδει λειτουργίας μοιάζει να έχει τον διττό ρόλο να ψάχνει για κάτι που χάθηκε, ενώ ταυτόχρονα να προσφέρει κάτι που έχει βρεθεί. Στο πρώτο τους άλμπουμ αρχίζουν με το αξιόλογο "Flickering Light", συνεχίζουν με το μελωδικό "Flowers" αλλά και το στοιχειωτικό "Time". Στην δεύτερη πλευρά του δίσκου υπάρχει η ιδιαίτερη progressive σουίτα "Years Before" σε τρία μέρη. "Maybe"/"Face of the Moon"/"Round Your Grave".
Years Before (1980)
Στο ασσύμετρο δεύτερο άλμπουμ τους του 1981, Days of Destruction, η μπάντα πηγαίνει σε λίγο πιό straight rock ήχο, χωρίς να υπολείπεται βεβαίως του πρώτου LP, εκτός από τον μυστικισμό.
Who Cares (1981)
Ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους βρίσκεται σε αυτόν τον δίσκο και λέγεται..."Days of Destruction".
Days of Destruction (1981)
Η μπάντα το 1984, έκανε ακόμα ένα δίσκο στην Metronome ως Royce, τελείως διαφορετικό από τους δύο πρώτους, κάτι σε στυλ disco/new wave προτού διαλυθεί. Ενεργός παραμένει μόνο ο Βασίλης Γκίνος.
ΣΥΝΙΣΤΩΜΕΝΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
SUFFERING OF TOMORROW + DAYS OF DESTRUCTION (2 LP in 1 CD)
Τα πρώτα δύο άλμπουμ των underground θρύλων σε ένα πολυτελές CD. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε εδώ.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
