Είμαι της άποψης ότι η μουσική είναι κυρίως από νέους για τους νέους.
Βλέποντας τους αξιότιμους κυρίους και τα αντίστοιχα σημερινά με πιάνει μια μελαγχολία όχι γιατί με κατακλύζουν οι αναμνήσεις και η νοσταλγία αλλά γιατί διαπιστώνω ότι οι νέοι σήμερα δεν έχουν που να πάνε (όπως και όλοι οι υπόλοιποι) και τι να πιστέψουν Εκείνοι πίστευαν ότι μπορούν να πάρουν την ζωή στα χέρια τους, ενώ οι σημερινοί το μόνο που μπορούν είναι να πάρουν διαβατήριο για το εξωτερικό.
Έφτιαξαν και με τα χρόνια οι παλιοί ο καθένας τον μύθο του και οι συγκρίσεις φαίνονται άδικες.
Δεν έχουν οι σημερινοί νέοι παρά να αντιπροτάξουν ελπίδα και θα έρθει και η έμπνευση.
Κώστας Σιέρρος
