Ήταν 1980 νομίζω όταν για πρώτη φορά ταξίδεψα στο Μαϊάμι.
Αυτή τη περιοχή την επισκέφτηκα και αργότερα, μάλιστα μία φορά ήμουν καλεσμένος από τον Lenny Kravitz στο σπίτι του για να ακούσουμε τότε τα νέα του τραγούδια.
Μας είχε υποχρεώσει να βγάλουμε τα παπούτσια μας στον προθάλαμο του σπιτιού για να μη μεταφέρουμε τα μικρόβια των δρόμων μέσα στο σπίτι.
Από τότε, το καθιέρωσα κι εγώ στο δικό μου σπίτι.
Όταν έφτανα τότε σε κάποια πόλη της Αμερικής, το πρώτο που έκανα ήταν να επισκέπτομαι τα σπίτια αυτών που με επηρέασαν στην ζωή μου.
Τότε ήταν που πήγα για πρώτη φορά στο 461 Ocean Boulevard, στο στούντιο που ηχογραφούσαν ο Clapton, οι Bee Gees και οι Manassas τα άλμπουμ τους και οδηγήσαμε με έναν φίλο που είχαμε δει μαζί τους U2 σε ένα μικρό κλαμπ, μέχρι το Key West για να δούμε το σπίτι ενός συγγραφέα που όταν ήμουν έφηβος το βιβλίο του Ο γέρος και η θάλασσα με είχε τόσο εντυπωσιάσει για να γίνει από τα πιο αγαπημένα βιβλία στη ζωή μου.
Όταν φτάσαμε στο Key West, θυμάμαι ότι μπήκαμε μέχρι τα γόνατα στην θάλασσα για να λέμε ότι βουτήξαμε στο νοτιότερο, όπως έλεγε η πινακίδα, σημείο της Βόρειας Αμερικής.
Πήγαμε βέβαια και στο σπίτι του Hemingway, απέναντι από την Κούβα.
Χάρηκα ιδιαίτερα, όταν διάβασα την περασμένη εβδομάδα ότι το σπίτι διασώθηκε απ' τον τυφώνα και ιδιαίτερα σώθηκαν και οι 54 γάτες που φιλοξενούσε εδώ και καιρό.
Αυτές περιτριγυρίζουν κυρίως στην αυλή, όταν όμως πλησίαζε ο τυφώνας, οι περισσότερες μόνες χώθηκαν μέσα στο σπίτι.
