Sparks:Η αφορμή για τη σημερινή μας «συνάντηση» ήταν η πιο πρόσφατη δουλειά τους, το «MAD!

Οι Sparks είναι ένα αμερικανικό ποπ και ροκ συγκρότημα που σχηματίστηκε στο Λος Άντζελες το 1967 από τους αδελφούς Ron Mael (πλήκτρα, γεννημένος στις 12 Αυγούστου του 1945) και Russell Mael (φωνητικά, γεννημένος στις 5 Οκτωβρίου του 1948). Αρχικά εμφανίστηκαν με το όνομα Halfnelson και ηχογράφησαν το πρώτο τους άλμπουμ το 1968, το οποίο πέρασε απαρατήρητο. Λίγο αργότερα μετονομάστηκαν σε Sparks, επανακυκλοφορώντας το 1971 το προ τριετίας παρθενικό άλμπουμ τους, και δύο χρόνια αργότερα μετακόμισαν στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου αναζητούσαν νέα μέλη με μία ασυνήθιστη απαίτηση, «χωρίς μούσι και με ενθουσιασμό». Το συγκρότημα έκανε την πρώτη του εμφάνιση στα charts το 1974, όταν οι Βρετανοί έφηβοι τους ανακάλυψαν και τους αγάπησαν. Το τραγούδι «This Town Ain’t Big Enough for Both of Us» έγινε απροσδόκητα επιτυχία, παρά τις προβλέψεις του Elton John, ο οποίος είχε πει στον παραγωγό τους ότι δεν θα τα καταφέρει. Από τότε, οι Sparks κυκλοφόρησαν μια σειρά από επιτυχημένα άλμπουμ και συνεργάστηκαν με σημαντικούς καλλιτέχνες όπως ο Giorgio Moroder (στο «Number One Song In Heaven»), οι Faith No More, και οι Franz Ferdinand, με τους οποίους δημιούργησαν το κοινό project «FFS» και κυκλοφόρησαν το ομώνυμο άλμπουμ το 2015. Τον Μάιο του 2025 σημείωσαν τη μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας τους στα charts με το άλμπουμ «MAD!», το οποίο μπήκε στο επίσημο βρετανικό Albums Chart στο Νο. 2,  ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ τους, το Νο. 4 που είχαν πετύχει 51 χρόνια νωρίτερα με το «Kimono My House». Οι Sparks έχουν επίσης ασχοληθεί με τον κινηματογράφο και το μουσικό θέατρο. Το 2009 παρουσίασαν το ραδιοφωνικό μιούζικαλ «The Seduction of Ingmar Bergman», ενώ το 2020 έγραψαν το σενάριο και τη μουσική για την ταινία «Annette» με πρωταγωνιστή τον Adam Driver, η οποία προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Καννών και απέσπασε διεθνή αναγνώριση.

και τραγούδια από το άλμπουμ Big Beat του 1976 που δεν είναι διαθέσιμα στο ελληνικό Spotify

Η αφορμή για τη σημερινή μας «συνάντηση» ήταν η πιο πρόσφατη δουλειά των Sparks, το «MAD!». Όχι απλώς ως νέα κυκλοφορία, αλλά ως υπενθύμιση ότι το έργο τους δεν είναι μια σειρά από δίσκους, αλλά είναι ένα ενιαίο σώμα, μια διαρκής συνομιλία με το παράδοξο, το θεατρικό, το συναισθηματικά απροσδόκητο. Από την πρώτη τυχαία ακρόαση τους, υπήρχε η αίσθηση περισσότερο παρά μια τεκμηριωμένη άποψη ότι κάτι συμβαίνει κάτω από την επιφάνεια, ότι κάθε τραγούδι είναι ταυτόχρονα σχόλιο και αφήγηση, συγχρόνως μια ακουστική πρόκληση και ένα μουσικό , παράδοξο καταφύγιο.

Αυτό που με ενδιέφερε ήταν να κατατάξω τα άλμπουμ τους όχι με βάση τη φήμη ή την ιστορική τους θέση, αλλά να δω ποια έργα θα με κράτησουν, ποια τραγούδια θα με εξίταραν αρκετά ώστε να τα εντάξω στη λίστα που θα δείτε λίγο παρακάτω. Μου πήρε λίγο περισσότερο από όσο περίμενα είναι η αλήθεια, αλλά νομίζω ότι άξιζε τον «κόπο». Η ακρόαση όλων των στούντιο άλμπουμ που περιλαμβάνονται στη λίστα, είκοσι επτά  τον αριθμό, οδήγησε μοιραία σε συνάντηση με συνολικά 287 τραγούδια, αντιστοιχεί σε περίπου 19 ώρες και δεν ήταν απλή ακρόαση, αφού κάθε κομμάτι πέρασε από το φίλτρο της προσοχής, της επανάληψης, της σύγκρισης. Ήθελα να καταλάβω όχι μόνο τι λέει, αλλά πώς το λέει, πώς στέκεται μέσα στο σώμα του άλμπουμ, πώς συνομιλεί με τα υπόλοιπα.

Η τεχνική βαθμολόγησης που ακολούθησα είναι απλή, κάπως ακαδημαϊκή σε συνδυασμό βέβαια με το προσωπικό φίλτρο. Για κάθε άλμπουμ, μέτρησα πόσα τραγούδια έχω επιλέξει και τα συνέκρινα με το σύνολο των κομματιών του δίσκου. Το ποσοστό αυτό μετατράπηκε σε βαθμολογία από το 0 ως το 10. Δεν είναι αντικειμενική αξιολόγηση είναι το μόνο σίγουρο, ούτε φιλοδοξεί να είναι άλλωστε. Είναι ένας προσωπικός δείκτης προσήλωσης, σαν να μετρώ πόσο χώρο καταλαμβάνει κάθε έργο στη δική μου ακρόαση και εγκαθίσταται με επιτυχία στο μουσικό υποσυνείδητο, για μελλοντικές ακουστικές απολαύσεις.

Ας δούμε λοιπόν μαζί τι έβγαλε αυτή η προσεκτική ματιά πάνω στο έργο τους. Σίγουρα δεν μετριέται ο πολιτιστικός αντίκτυπος που είχαν τα άλμπουμ όταν πρωτοκυκλοφόρησαν, ούτε η αίσθηση που άφησαν στους τότε σύγχρονούς τους ακροατές. Η δική μου ακρόαση είναι ετεροχρονισμένη, γίνεται με την απόσταση του χρόνου, με την επίγνωση της συνέχειας, με την πολυτέλεια να βλέπω το σύνολο. Και ίσως γι’ αυτό να είναι πιο αυστηρή, αλλά και πιο δίκαιη, ίσως πάλι όχι γιατί χάνεται το momentum. Η μουσική όμως αξίζει όταν νικάει τα στενά όρια του χρόνου οπότε…

Ποια άλμπουμ ξεχωρίζουν:

1. «Exotic Creatures of the Deep» (2008) — Βαθμολογία: 5.4

Το εικοστό πρώτο στούντιο άλμπουμ των Sparks ηχογραφήθηκε στο Λος Άντζελες και κυκλοφόρησε από την Lil' Beethoven Records. Την παραγωγή ανέλαβαν οι Ron Mael και Russell Mael, συνεχίζοντας την αισθητική γραμμή των προηγούμενων δύο δίσκων. Σύμφωνα με τους ίδιους, στόχος τους ήταν να δημιουργήσουν κάτι που να μοιάζει με «σύγχρονη όπερα δωματίου», όπου η επανάληψη, η ειρωνεία και η θεατρικότητα λειτουργούν ως βασικά εργαλεία. Ο Russell Mael ανέφερε πως «θέλαμε να φτιάξουμε έναν δίσκο που να είναι ταυτόχρονα μεγαλοπρεπής και γελοίος, σαν να βλέπεις έναν πίνακα του Magritte με soundtrack». Μουσικά, το άλμπουμ συνδυάζει art pop, ηλεκτρονική μινιμαλιστική ενορχήστρωση και στιχουργική σάτιρα. Το «I Can’t Believe That You Would Fall for All the Crap in This Song» και το «Likeable» είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της προσέγγισης. Παρότι τα singles δεν σημείωσαν chart επιτυχία, το άλμπουμ συνοδεύτηκε από το φιλόδοξο project «Sparks Spectacular», 21 συναυλίες στο Λονδίνο, όπου το συγκρότημα παρουσίασε ολόκληρη τη έως τότε δισκογραφία του.

2. «Hippopotamus» (2017) — Βαθμολογία: 5.3

Το «Hippopotamus» ηχογραφήθηκε σε διάστημα περίπου δέκα μηνών, από τις αρχές του 2016 έως τον Οκτώβριο, κυρίως στο σπίτι του Russell Mael στο Λος Άντζελες και σηματοδότησε την επιστροφή των Sparks σε πιο αφηγηματικές και ποπ φόρμες. Την παραγωγή ανέλαβαν ξανά τα αδέλφια, με τη συμμετοχή του Dean Menta στην κιθάρα και του Steven Nistor στα τύμπανα. Οι ίδιοι περιέγραψαν τον δίσκο ως «μια συλλογή από μικρές ταινίες, κάθε τραγούδι είναι ένα μικρό σενάριο». Ο Ron Mael δήλωσε πως «θέλαμε να επιστρέψουμε σε πιο παραδοσιακές δομές, αλλά να τις γεμίσουμε με παράλογες εικόνες και απροσδόκητες στροφές». Το άλμπουμ χαρακτηρίστηκε από baroque pop έως και «ποπ με θεατρική υπερβολή». Το στυλ του άλμπουμ δεν είναι ενιαίο αλλά χαρακτηρίζεται από μια πολυμορφία, από μινιμαλιστική ποπ μέχρι οπερατικά ξεσπάσματα και ηλεκτρονικές υφές. Το «Edith Piaf (Said It Better Than Me)» και το «Hippopotamus» ξεχωρίζουν για την θεατρικότητα και την ειρωνική μελαγχολία τους. Το άλμπουμ έφτασε στο Νο. 7 του UK Albums Chart, σηματοδοτώντας την υψηλότερη θέση των Sparks στο Ηνωμένο Βασίλειο από τη δεκαετία του ’70.

3. «Balls» (2000) — Βαθμολογία: 5.0

Οι Sparks περιέγραψαν τον 18^ο δίσκο τους ως «μια προσπάθεια να φτιάξουμε κάτι που να είναι εντελώς μη συναισθηματικό, σαν να ακούς ένα ρομπότ να τραγουδάει για ανθρώπινα πράγματα». Αποτελεί συνέχεια της ηλεκτρονικής στροφής που ξεκίνησε με το «Gratuitous Sax & Senseless Violins» (1994), αλλά με πιο σκληρό, επιθετικό ήχο. Οι Sparks ενσωματώνουν με ιδιαίτερη έμφασή ηλεκτρονικά στοιχεία από techno, breakbeat, και industrial pop, με επιρροές από Prodigy, Pet Shop Boys, Moroder και Gary Numan. Ο Russell Mael ανέφερε πως «θέλαμε να δούμε πόσο μακριά μπορούμε να πάμε με την επανάληψη και την ψυχρή παραγωγή χωρίς να χάσουμε την ταυτότητά μας». Το «Scheherazade» και το «The Angels» ξεχωρίζουν για την υπνωτική τους δομή και την αφαιρετική προσέγγιση. Θεωρείται κρίσιμο βήμα προς την αισθητική που θα κορυφωθεί στο «Lil’ Beethoven». Επανεκδόθηκε το 2022 ως μέρος της συλλογής «21st Century Sparks» και στα δικά μου αυτιά έρχεται σε αντίθεση με τα χλιαρά έως αρνητικά της εποχής σχόλια των Q και ΝΜΕ.

4. «Big Beat» (1976) — Βαθμολογία: 5.0

Το «Big Beat» είναι το έκτο στούντιο άλμπουμ των Sparks και κυκλοφόρησε στις 11 Οκτωβρίου του 1976 από την Columbia Records, σηματοδοτώντας την πρώτη τους κυκλοφορία με την εταιρεία αυτή μετά την αποχώρησή τους από την Island. Ηχογραφήθηκε στα Mediasound Studios της Νέας Υόρκης, με παραγωγούς τους Rupert Holmes (γνωστό για το «Escape (The Piña Colada Song)») και Jeffrey Lesser, οι οποίοι προσέδωσαν στο άλμπουμ μια πιο «ραδιοφωνική» και αμερικανική αισθητική. Μετά την αποχώρηση των βρετανών μουσικών που τους συνόδευαν στα «Kimono My House», «Propaganda» και «Indiscreet», οι Sparks στρατολόγησαν νέους Αμερικανούς μουσικούς, τον Hilly Boy Michaels στα τύμπανα (γνωστός για τη δουλειά του με John Cale), Sal Maida στο μπάσο (πρώην μέλος των Roxy Music), Jeffrey Salen στην κιθάρα (αργότερα στους Tuff Darts). Η νέα σύνθεση έδωσε στο άλμπουμ έναν πιο σκληρό, rock ήχο, με έμφαση στην κιθάρα και στα τύμπανα, απομακρυσμένο από την glam θεατρικότητα και την art pop των προηγούμενων έργων. Οι Sparks περιέγραψαν τον δίσκο ως «μια προσπάθεια να προσαρμοστούμε στον αμερικανικό ήχο της εποχής, χωρίς να χάσουμε την ειρωνεία μας». Ο Ron Mael δήλωσε πως «θέλαμε να δούμε πώς θα ακουγόμασταν αν παίζαμε σαν ένα κανονικό rock συγκρότημα και το αποτέλεσμα ήταν... ενδιαφέρον». Το «Big Boy» και το «I Want to Be Like Everybody Else» θεωρούνται χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της πιο mainstream μετάβασης. Παρότι δεν σημείωσε εμπορική επιτυχία, με τα χρόνια έχει αποκτήσει μια cult  αύρα και επανεκδόθηκε αρκετές φορές με bonus υλικό. Κρίμα που για λόγους δικαιωμάτων η κυκλοφορία του άλμπουμ δεν είναι διαθέσιμη για τους Έλληνες ακροατές. Γι’ αυτό σας το  παρέθεσα ξεχωριστά μέσω της πλατφόρμας του Youtube.

5. «Plagiarism» (1997) — Βαθμολογία: 4.5

Το «Plagiarism» ηχογραφήθηκε στο Λονδίνο και στο Λος Άντζελες και κυκλοφόρησε από την Oglio Records. Την παραγωγή ανέλαβαν οι Ron Mael και Russell Mael, με συμμετοχές από τους Faith No More, Tony Visconti (επιμελείται τις ενορχηστρώσεις σε αρκετά κομμάτια, προσθέτοντας έγχορδα, πνευστά και πολυφωνικές υφές, που θυμίζουν τις δουλειές του με Bowie και T. Rex.), και Erasure. Οι Sparks περιέγραψαν τον δίσκο ως «μια αναμέτρηση με τον εαυτό μας, τι σημαίνει να ξανακάνεις τα τραγούδια σου, όταν έχεις ήδη πει αυτό που ήθελες». Ο Russell Mael ανέφερε πως «θέλαμε να δούμε αν μπορούμε να ανανεώσουμε το παρελθόν μας χωρίς να το καταστρέψουμε». Το άλμπουμ περιλαμβάνει 11 επανεκτελέσεις και 2 νέα κομμάτια (το «The Great Leap Forward» και το «The Ghost of Liberace»), με ενορχηστρώσεις που κυμαίνονται από συμφωνικές επεκτάσεις μέχρι σκληρό alternative rock και ηλεκτρονική pop. Το «This Town Ain’t Big Enough for Both of Us» με τους Faith No More και το «Never Turn Your Back On Mother Earth» με τους Erasure ξεχωρίζουν για την δραστική τους ανανέωση. Για τους φαν είναι μια τολμηρή και αυτοαναφορική δουλειά.

«MAD!» (2025) — Βαθμολογία: 4.2

Το «MAD!» είναι το εικοστό πέμπτο στούντιο άλμπουμ τους και κυκλοφόρησε από την ανεξάρτητη λονδρέζικη εταιρεία Transgressive Records (Foals, Arlo Parks, Damon Albarn). Ηχογραφήθηκε στο Λος Άντζελες, με παραγωγούς τους Ron Mael και Russell Mael, και μίξη από τον Mickey Petralia, σταθερό συνεργάτη από την εποχή του «Lil’ Beethoven». Το άλμπουμ έρχεται με έναν απόλυτο φυσικό τρόπο να επιβεβαιώσει αυτό που κατέδειξε το περιοδικό MOJO, ότι «η ποπ θα ήταν πολύ λιγότερο πολύχρωμη χωρίς τους Sparks». Οι ίδιοι περιγράφουν το «MAD!» ως «μια εξερεύνηση της τρέλας του κόσμου, αλλά και της τρέλας που χρειάζεται για να συνεχίσεις να δημιουργείς». Ο Russell Mael ανέφερε πως «θέλαμε να φτιάξουμε κάτι που να είναι ταυτόχρονα φιλόδοξο και απλό, σαν να γράφεις ένα μανιφέστο με emoji». Ο Ron Mael προσθέτει: «Δεν μας ενδιαφέρει να είμαστε επίκαιροι. Μας ενδιαφέρει να είμαστε ακριβείς ως προς το ποιοι είμαστε». Το άλμπουμ συνδυάζει chamber pop, ηλεκτρονική μινιμαλιστική παραγωγή και κινηματογραφικές ενορχηστρώσεις. Το «Do Things My Own Way» και το «Drowned In A Sea Of Tears» διατυπώνουν την εμμονή τους με την αυτονομία και την υπαρξιακή ειρωνεία, ενώ το «Running Up A Tab At The Hotel For The Fab» λειτουργεί βάση του Clash, ως φανταστική συνάντηση με τους Beatles. Το άλμπουμ έφτασε στο Νο. 2 του UK Albums Chart και συνοδεύτηκε από παγκόσμια περιοδεία, με σταθμούς σε Ευρώπη, Ιαπωνία και ΗΠΑ. Το single «Nothing Is As Good As They Say It Is» ξεχώρισε για το αφηγηματικό του εύρημα, ένα μωρό 22 ωρών που απογοητεύεται από τον κόσμο.

«Introducing Sparks» (1977) — Βαθμολογία: 4.0

Το όγδοο στούντιο άλμπουμ των Sparks ηχογραφήθηκε στο Sound Factory στο Χόλιγουντ. Μετά την αποχώρηση από την Island Records και την επιστροφή στις ΗΠΑ, οι Sparks επιδίωξαν να δημιουργήσουν έναν δίσκο με πιο «αμερικανικό» ήχο, χωρίς να εγκαταλείψουν την ιδιοσυγκρασιακή τους ταυτότητα. Η παραγωγή έγινε από τον Ron Mael, με τεχνική υποστήριξη από τον James Lowe (πρώην μέλος των Electric Prunes), σηματοδοτώντας την πρώτη φορά που οι Sparks ανέλαβαν πλήρως την παραγωγή ενός δίσκου τους. Ο Russell Mael δήλωσε πως «θέλαμε να φτιάξουμε κάτι πιο μελωδικό, πιο συναισθηματικό, αλλά να παραμείνουμε εμείς, με τις εμμονές μας και τις παραξενιές μας». Το στυλ του άλμπουμ κινείται ανάμεσα σε soft rock, AOR και power pop, με πιο καθαρές δομές και λιγότερη θεατρικότητα και ίσως αυτός να ήταν και ο λόγος που τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο το αγνόησε το ΝΜΕ. Το «Forever Young» και το «Goofing Off» αναδεικνύουν την ικανότητα του συγκροτήματος να γράφει ποπ τραγούδια με αφηγηματικό βάθος και λεπτή ειρωνεία. Το άλμπουμ παραμένει ένα από τα λιγότερο γνωστά έργα τους. Ωστόσο, έχει επανεκτιμηθεί ως μεταβατικό σημείο ανάμεσα στο glam των πρώτων χρόνων και την art pop των επόμενων δεκαετιών. Οι ίδιοι οι Sparks το περιγράφουν ως «ένα έργο που δεν φώναζε, αλλά ψιθύριζε με νόημα».

Ορίστε η λίστα με τα 96 τραγούδια που ξεχώρισα

MAD! (2025)

✦ Do Things My Own Way ✦ Running Up A Tab At The Hotel For The Fab ✦ In Daylight ✦ Drowned In A Sea Of Tears ✦ A Little Bit Of Light Banter

The Girl Is Crying In Her Latte (2023)

✦ Veronica Lake ✦ The Mona Lisa's Packing, Leaving Late Tonight ✦ Take Me For A Ride ✦ It Doesn’t Have To Be That Way

Annette (Unlimited Edition) (2021)

✦ True Love Always Finds a Way ✦ We Love Each Other So Much ✦ Forest Intro - Aria (The Forest) ✦ We Love Each Other So Much - End Theme ✦ We Love Each Other So Much (First Demo) ✦ Upstaged (Demo)

A Steady Drip, Drip, Drip (2020)

✦ Sainthood Is Not In Your Future ✦ Left Out In The Cold ✦ iPhone

Hippopotamus (2017)

✦ Edith Piaf (Said It Better Than Me) ✦ Giddy Giddy ✦ Unaware ✦ Hippopotamus ✦ Bummer ✦ I Wish You Were Fun ✦ So Tell Me Mrs. Lincoln Aside from That How Was the Play? ✦ The Amazing Mr. Repeat

FFS (2015)

✦ The Man Without A Tan ✦ So Many Bridges ✦ A Violent Death

The Seduction of Ingmar Bergman (2009)

✦ "He's Home"

Exotic Creatures of the Deep (2008)

✦ I Can’t Believe That You Would Fall for All the Crap in This Song ✦ Let the Monkey Drive ✦ (She Got Me) Pregnant ✦ This Is the Renaissance ✦ Likeable ✦ Brenda is Always in the Way ✦ Islington N1

Hello Young Lovers (2006)

✦ Dick Around ✦ Perfume ✦ Here Kitty

Lil' Beethoven (2002)

✦ The Rhythm Thief ✦ Your Call's Very Important to Us. Please Hold ✦ Ugly Guys With Beautiful Girls

Balls (2000)

✦ Balls ✦ Scheherazade ✦ How to Get Your Ass Kicked ✦ It's a Knockoff ✦ The Angels – Sparks Alternative Version ✦ The Angels – Tony Visconti Version

Plagiarism (1997)

✦ This Town Ain’t Big Enough for Both of Us ✦ When Do I Get to Sing 'My Way' ✦ This Town Ain't Big Enough for Both of Us (feat. Faith No More) ✦ Big Brass Ring ✦ Never Turn Your Back On Mother Earth

Gratuitous Sax & Senseless Violins (1994)

✦ When Do I Get to Sing "My Way" – 2019 Remaster ✦ Frankly, Scarlett, I Don't Give a Damn – 2019 Remaster ✦ Hear No Evil, See No Evil, Speak No Evil – 2019 Remaster ✦ Where Did I Leave My Halo? ✦ She's Beautiful (So What) ✦ She's an Anchorman – Demo

Interior Design (1988)

✦ Just Got Back from Heaven ✦ The Toughest Girl in Town

Music That You Can Dance To (1986)

✦ Rosebud

Pulling Rabbits Out Of A Hat (1984)

✦ Kiss Me Quick

In Outer Space (1983)

✦ Prayin' For a Party ✦ Please, Baby, Please ✦ Rockin' Girls

Angst In My Pants (1982)

✦ I Predict ✦ Sextown U.S.A ✦ Eaten By The Monster Of Love

Whomp That Sucker (1981)

✦ Wacky Woman

Terminal Jive (1980)

✦ When I'm With You ✦ Rock 'N' Roll People In A Disco World ✦ The Greatest Show On Earth

No. 1 In Heaven (1979)

✦ Tryouts for the Human Race ✦ Beat the Clock – Extended Version

Big Beat (1976)

✦ Big Boy ✦ I Want to Be Like Everybody Else ✦ I Bought the Mississippi River ✦ Everybody's Stupid ✦ I Like Girls

Introducing Sparks (1977)

✦ Forever Young ✦ Goofing Off ✦ Girls on the Brain ✦ Over the Summer

Indiscreet (1975)

✦ It Ain't 1918 ✦ Looks, Looks, Looks ✦ Profile ✦ I Wanna Hold Your Hand

Propaganda (1974)

✦ B.C. ✦ Don't Leave Me Alone With Her ✦ Who Don't Like Kids

Kimono My House (1974)

✦ This Town Ain't Big Enough For Both Of Us ✦ Talent Is An Asset

A Woofer in Tweeter’s Clothing (1973)

(Δεν επιλέχθηκε κανένα τραγούδι)

Sparks (1971)

✦ Fa La Fa Lee ✦ Slowboat

Ορίστε η λίστα με την αξιολόγηση για κάθε ένα από τα 27 άλμπουμ με σειρά «επίδοσης»

Και σε χρονολογική σειρά από το πιο πρόσφατο:

Η επιτυχία τους στην Βρετανία

Επίσημες Θέσεις των Sparks στο UK Albums Chart

Πηγή: https://www.officialcharts.com/

Επίσημες Θέσεις των Sparks στο UK Singles Chart

Πηγή: https://www.officialcharts.com/