Η μουσική, εκτός από φανταστικές ιστορίες, συνήθως περιγράφει γεγονότα βγαλμένα από τη ζωή. Αν παρατηρήσουμε, μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια που έχουν γραφτεί αφορούν δυσάρεστες καταστάσεις. Επειδή ο σκοπός μας δεν είναι να σας «μαυρίσουμε» την καρδιά, κάποια από τα τραγούδια που ακολουθούν θα σχολιαστούν με χιούμορ αλλά με σεβασμό. Άλλωστε όλοι έχουμε ζήσει κωμικοτραγικά συμβάντα, τα οποία ίσως ο καλύτερος τρόπος να τα είχαμε αντιμετωπίσει να ήταν το χιούμορ.
15 δυσοίωνες καταστάσεις λοιπόν, που δε θα θέλαμε με τίποτα να ζήσουμε, αποτυπωμένες μέσα από 7 δεκαετίες μουσικής, από του '60 ως αυτή που διανύουμε. Οι συνθέσεις που ακολουθούν προϊδεάζουν για το γεγονός από τον τίτλο τους. Με κάποιες θα ταυτιστούμε, αφού έχουμε βιώσει τα νοήματά τους στο πετσί μας. Παρόλα αυτά, χάρη στη μουσική τις τραγουδήσαμε, άλλες τις χορέψαμε, ακόμα κι αν η ιστορία που περιγράφουν δεν μας «συνέφερε». Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική.
Suspicious minds – Elvis Presley (1968)
Για το ψυχοφθόρο συναίσθημα της τοξικής καχυποψίας, ο αξεπέραστος βασιλιάς του ροκ εντ ρολ παρέθεσε μία από τις αξιολογότερες μπαλάντες που ερμήνευσε ποτέ. Η εκλεκτή της καρδιάς του τον κατηγορεί για απιστία, χωρίς να πιστεύει ούτε μία λέξη από όσα της λέει. Εκείνος αντιστρέφει τα δεδομένα, λέγοντάς της ότι οι υποψίες της τον σκοτώνουν, ζητώντας μια νέα αρχή. Το ”Suspicious minds” σηματοδότησε την επιστροφή του Elvis Presley στην κορυφή της Αμερικής το 1968, αφού είχε να βρεθεί σε αυτή από το 1962. Ήταν η 18η και τελευταία Νο.01 επιτυχία του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η διαχρονική μπαλάντα εισήχθη στο Grammy Hall Of Fame το 1999.
Ψύλλοι στ’ αυτιά μου – Τόλης Βοσκόπουλος (1969)
Πώς θα μπορούσαμε άραγε να πούμε το “Suspicious minds” στα ελληνικά; Το ίδιο περιστατικό, το ενδεχόμενο απιστίας, συνέβη στα δικά μας μέρη ένα χρόνο αργότερα από αυτό του Elvis. Ο παραδοσιακός όμως λεβέντης Έλληνας που δε σηκώνει μύγα στο σπαθί του, πόσο μάλλον όταν διαπιστώνει απιστία, αντέδρασε ακαριαία και δεν έκατσε να το συζητήσει. Καταρχήν, το προσβλητικό εν λόγω γεγονός «σηκώνει» πενιά. Ανέλαβε ο σπουδαίος λαϊκός συνθέτης Θεόδωρος Δερβενιώτης. Ο Κώστας Βίρβος έγραψε τους στίχους, φροντίζοντας να στείλει την πιθανή… μοιχαλίδα στο σπίτι της και μάλιστα ολοταχώς. Ο μετέπειτα «Πρίγκιπας» του ελληνικού τραγουδιού Τόλης Βοσκόπουλος, χαρακτηρίστηκε έτσι τη δεκαετία του ’80, το ερμήνευσε υποδειγματικά το 1969.
Το «οξύμωρο» είναι ότι το “Ψύλλοι στα αυτιά μου” κυκλοφόρησε σε 45αρι δίσκο μαζί με το τραγούδι “Σε ικετεύω”. Για όλα όμως υπάρχει κάποιος λόγος. Ακούστηκε στην ταινία "Σε ικετεύω, αγάπη μου" το 1970, όπου ο Βοσκόπουλος συμπρωταγωνιστούσε με τη Νίκη Τριανταφυλλίδη, ενώ συμπεριλήφθηκε στον προσωπικό του δίσκο με τίτλο “Σε ικετεύω" της ίδιας χρονιάς. Όπως λέει και η παροιμία, «Ούτε ψύλλος στον κόρφο του»!
Paranoid – Black Sabbath (1970)
Ο ήχος του μας προσκαλεί να βγάλουμε τα εσώψυχά μας μέσα από τη γλώσσα του σώματος, τον χορό, ακόμη και με κλειστά μάτια. Δεν μας ενδιαφέρει αν έγινε Νο.01, αρκεί ότι γνώρισε την επιτυχία που χρειαζόταν ώστε να διαδοθεί σε όλο τον πλανήτη. Αναφέρεται στην απομόνωση, τη δυσαρέσκεια, αλλά και τη λαχτάρα για αληθινή ευτυχία, καταστάσεις που συνδέονται συχνά με την κατάθλιψη και τις επιπτώσεις από τη χρήση ναρκωτικών.
Ο στιχουργός του “Paranoid”, Geezer Butler, έχει δηλώσει ότι το νόημα του τραγουδιού περιστρέφεται γύρω από την κατάθλιψη και την παράνοια που μπορεί να συνοδεύει τον χρήστη ουσιών, ιδιαίτερα τη μαριχουάνα. To επίσημο βίντεο κλιπ έχει ξεπεράσει τις 322 εκατ. προβολές, διόλου ευκαταφρόνητο νούμερο για κυκλοφορία του 1970. Ο κορυφαίος αμερικανικός τηλεοπτικός μουσικός σταθμός VH1 το κατέταξε στο Νο.04 της λίστας του με τα 100 σπουδαιότερα hard rock τραγούδια. Συμπεριλαμβάνεται στον ομότιτλο δεύτερο στούντιο δίσκο τους που αναδείχτηκε πολυπλατινένιος, ξεπερνώντας τα 12 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως.
Psycho killer – Talking Heads (1977)
Ο ψυχοπαθής δολοφόνος, μακριά από εμάς, μελοποιήθηκε μοναδικά από την αμερικανική ροκ μπάντα το 1977, για λογαριασμό του ντεμπούτου τους δίσκου “Talking Heads: 77”. Το άθροισμα των φυσικών πωλήσεων με το streaming το πιστοποίησαν πλατινένιο στην Αγγλία το 2024, ενώ διπλά πλατινένιο στην Αμερική το 2025. Η σύνθεση εισήχθη στο Rock and Roll Hall of Fame, καθώς θεωρείται ένα από τα 500 τραγούδια που διαμόρφωσαν το ροκ εντ ρολ. Για την ιστορία, οι Talking Heads διαθέτουν δύο ακόμη τραγούδια τους στην παραπάνω λίστα, τα “Life during wartime” και “Once in a lifetime”.
Tragedy – Bee Gees (1979)
Πώς είναι όταν κάποιος χάνει την ισορροπία του, πέφτει στο έδαφος και κάποιοι που τον βλέπουν ξεσπούν σε νευρικά γέλια; Στην περίπτωση του τραγουδιού, περιγράφεται η καταστροφή του συναισθηματικού κόσμου ενός ανθρώπου, την χαρακτηρίζει τραγωδία, όμως στο άκουσμά του και επί σειρά δεκαετιών έχουν πέσει γλέντια με πολύ χορό! Όσοι ιδρώσατε τη φανέλα, μην έχετε τύψεις, οι ABBA φταίνε!
Τα τρία θρυλικά αδέλφια Barry, Robin και Maurice έδωσαν στην θλιβερή αυτή ιστορία τόσο έντονο και ξεσηκωτικό ρυθμό, που ήταν αδύνατο να αντισταθεί ολόκληρος ο πλανήτης. Η ντίσκο σύνθεση, με τις ηλεκτρικές κιθάρες, κυκλοφόρησε το 1979 και κατέκτησε τόσο την Αγγλία όσο και την Αμερική. Στην τελευταία χώρα πούλησε δύο εκατομμύρια αντίτυπα. Συμπεριλαμβάνεται στον πολυπλατινένιο 15ο στούντιο δίσκο τους “Spirits having flown”, που ξεπέρασε τα 20 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως.
Talking in your sleep – Romantics (1983)
Πόσο άβολο μπορεί να είναι για κάποιον που παραμιλά στον ύπνο του, ειδικά αν είναι σε σχέση, να βγάζει τα εσώψυχά του εν αγνοία του; Οι Αμερικανοί Romantics πάντως το «διασκέδασαν» το 1983, με έντονο ρυθμό. Αρκετοί τους επικροτήσαμε, χορεύοντας και τραγουδώντας το ρεφραίν του. Είναι η εμπορικότερη επιτυχία τους στην Αμερική και ένα από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια της δεκαετίας του ’80.
Dancing with tears in my eyes – Ultravox (1984)
Αν πρόκειται για δάκρυα χαράς, χαλάλι. Διαφορετικά, χορός και δάκρυα δεν συμβαδίζουν. Το μήνυμα που περνούν οι στίχοι είναι πολύ πιο σημαντικό από ό,τι δείχνει η πρώτη ανάγνωσή τους. Φωτογραφίζουν τον φόβο για την απειλή ενός Ψυχρού Πολέμου και τις συνέπειές του, παρόλο που δεν τον αναφέρουν ευθέως. Την εποχή που κυκλοφόρησε, το 1984, ήταν πολύ έντονη η ανησυχία.
Ο τραγουδιστής του βρετανικού new wave συγκροτήματος, Midge Ure, έχει δηλώσει ότι η θεματολογία του “Dancing with tears in my eyes” είναι εμπνευσμένη από το μυθιστόρημα “On the beach” του Nevil Shute, το οποίο περιγράφει μια ομάδα Αυστραλών που περιμένει την εξάπλωση της ακτινοβολίας μετά από έναν πυρηνικό πόλεμο στο βόρειο ημισφαίριο. Το βίντεο κλιπ το επιβεβαιώνει. Η διεθνής αναγνώρισή του επανέφερε τους Ultravox στις επιτυχίες. Η υψηλότερη θέση που έλαβε ήταν το Νο.03 στην Αγγλία.
Alone – Heart (1987)
Το ψυχοφθόρο συναίσθημα της μοναξιάς όπως το κατέγραψαν οι Billy Steinberg και Tom Kelly, ένα ντουέτο που έχει γράψει αρκετές Νο.01 επιτυχίες, μεταξύ άλλων τo “So emotional” της Whitney Houston, το “Like a virgin” της Madonna και το “Eternal flame” των Bangles. Αρχικά παρουσιάστηκε από τους ίδιους το 1983, όταν δημιούργησαν τους i-Ten, ένα σχήμα που να μοιάζει με συγκρότημα. Οι Αμερικανοί Heart το διασκεύασαν το 1987, φροντίζοντας να γίνει Νο.01 στην Αμερική, όπου παρέμεινε για τρεις εβδομάδες. Στην Αγγλία έφτασε ως το Νο.03. Εκπληκτική η ερμηνεία της Ann Wilson.
Wicked game – Chris Isaak (1989)
Μπορεί να θεωρείται μια μπαλάντα για τον ανεκπλήρωτο έρωτα, όμως ο Chris Isaak έχει δηλώσει ότι είναι εμπνευσμένη από ένα τηλεφώνημα μιας γυναίκας που ήθελε να ζήσει μια περιστασιακή ερωτική εμπειρία. Αποτυπώνει την ισχυρή έλξη που νιώθουμε για ανθρώπους που δεν είναι κατάλληλοι για εμάς, σε βαθμό εμμονής. Από τα πιο σαγηνευτικά τραγούδια της δεκαετίας του ‘90 και προφανώς ένα από τα ωραιότερα του Αμερικανού τραγουδιστή, συνθέτη και κιθαρίστα. Κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 1989, όμως η επιτυχία ήρθε αργότερα, αφού πρώτα ακούστηκε η ορχηστρική εκδοχή του στην ταινία “Wild at heart” το 1990, με τον Nicolas Cage και τη Laura Dern. Το “Wicked game” έπαιξε σχεδόν ολόκληρο. Το φιλμ, σε παραγωγή του David Lynch, βραβεύτηκε ως η Καλύτερη Ταινία στο Φεστιβάλ των Καννών.
Αλησμόνητο είναι και το ασπρόμαυρο βίντεο κλιπ, με τα πλάνα του Chris Isaak και του διάσημου μοντέλου Helena Christensen σε μια εξωτική παραλία. Η παραγωγή του έγινε από τον καταξιωμένο φωτογράφο Herb Ritts. Συγκέντρωσε επτά υποψηφιότητες στα MTV Video Music Awards, κερδίζοντας ως το καλύτερο βίντεο από άνδρα καλλιτέχνη, βίντεο από ταινία και κινηματογράφησης.
Nightmare – MSG (1991)
Συναντήσαμε περισσότερες από 40 ηχογραφημένες και δισκογραφημένες συνθέσεις που αναφέρονται στους εφιάλτες, ακόμα και στον τίτλο τους. Η διαχρονικότερη είναι η ροκ μπαλάντα του 1991, του hard rock συγκροτήματος McAuley Schenker Group. Το γκρουπ δημιουργήθηκε από τον πρώην κιθαρίστα των Scorpions και των UFO, Michael Schenker, μαζί με τον τραγουδιστή Robin McAuley. Παρουσιάστηκαν με τη συντομογραφία MSG, καθώς διατηρήθηκε από το αρχικό σχήμα Michael Schenker Group.
Το “Nightmare” αγαπήθηκε έντονα από το ελληνικό ραδιόφωνο και εξακολουθεί να μεταδίδεται δικαίως. Είναι το ενδέκατο και τελευταίο τραγούδι που απαρτίζει τον δίσκο των MSG με τίτλο το όνομά τους. Δυστυχώς αποδείχτηκε προφητικό, αφού το τρίτο αυτό στούντιο άλμπουμ αποτέλεσε το κύκνειο άσμα τους το 1991. Την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησαν το “Unplugged live” στην Ιαπωνία, στην Ευρώπη βγήκε το 1993, όταν το συγκρότημα διαλύθηκε.
Please don’t leave me – Pretty Maids (1992)
Πόσο επιδραστική μπορεί να γίνει μια σύνθεση ενορχηστρωτικά και ερμηνευτικά; O βαθύς πόνος και η απελπισία ενός ερωτευμένου που εκλιπαρεί τη σύντροφό του να μην τον εγκαταλείψει, αποδόθηκαν αριστουργηματικά από το δανέζικο heavy metal γκρουπ το 1992. Ανατριχιαστικό το σόλο της ηλεκτρικής κιθάρας. Μπορεί να μην κυκλοφόρησε ως σινγκλ στην Ελλάδα, κάτι που συνέβη στην Ιαπωνία, αυτό όμως δεν εμπόδισε κάποιους ελληνικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς να το ανακαλύψουν στον ολοκληρωμένο δίσκο τους “Sin-Decade” της ίδιας χρονιάς.
Για την ιστορία, ερμηνεύτηκε αρχικά από τον Βρετανό τραγουδιστή και κιθαρίστα John Sykes το 1982. Tο έγραψε μαζί με τον Phil Lynott του ιρλανδικού hard rock συγκροτήματος Thin Lizzy. To αποτέλεσμα όμως που παρουσίασαν οι Pretty Maids είναι ασύγκριτα καλύτερο.
The crying game – Boy George (1992)
Από τα φιλιά στους αναστεναγμούς λύπης και μετά, πριν καταλάβεις πού βρίσκεσαι, το αντίο. Με τη συγκεκριμένη σύνθεση, η πανάρχαια ερωτική ιστορία πρωτοτραγουδήθηκε από τον Βρετανό ρόκερ Dave Berry το 1964, εφηβικό είδωλο τότε, φτάνοντας στο Νο.05 της Αγγλίας. Σχεδόν τρεις δεκαετίες αργότερα, το 1992, διασκευάστηκε αισθαντικά από τον Boy George και ανέβηκε στο Νο.15 των ΗΠΑ, ενώ στο Νο.01 του Καναδά. Οι δύο εκδοχές ακούστηκαν στην ομότιτλη ταινία που σκηνοθέτησε ο Neil Jordan, μαζί με μια τρίτη ερμηνεία που ακούστηκε κατά τη διάρκειά της, η φωνή ανήκει στην Kate Robbins. Το δραματικό φιλμ ήταν υποψήφιο για έξι βραβεία Όσκαρ, κερδίζοντας αυτό του Πρωτότυπου Σεναρίου.
This is not real love – George Michael feat. Mutya Buena (2006)
Το συναισθηματικό βάρος της παραμονής σε μια σχέση που έχει πια σβήσει, εκφράστηκε ιδανικά από τη βρετανική αυτή συνεργασία το 2006. Επώδυνες αλήθειες, ειπωμένες εκατέρωθεν με τον πιο ήπιο δυνατό τρόπο, συνοδευόμενες από ένα γλυκό ποπ άκουσμα που τελειώνει μελαγχολικά, όπως αρμόζει στο δυσάρεστο γεγονός. Δυστυχώς δεν γυρίστηκε βίντεο κλιπ, με αιτιολογία το φορτωμένο πρόγραμμα των δύο καλλιτεχνών. O αξέχαστος ερμηνευτής και μουσικός George Michael συμμετέχει στη δημιουργία και την παραγωγή του. Η Mutya Buena, στο σινγκλ αναγράφεται μόνο το μικρό της όνομα, έγινε γνωστή από το γυναικείο τρίο Sugababes.
Rolling in the deep – Adele (2010)
Οι περισσότεροι έχουμε «κολυμπήσει στα βαθιά», για διαφορετικές καταστάσεις ο καθένας. Η βιωματική εμπειρία της Βρετανίδας τραγουδίστριας την οδήγησε να γράψει τους στίχους το 2010, περιγράφοντας τον πόνο του τέλους της ερωτικής σχέσης της και την επιθυμία για εκδίκηση. Το “Rolling in the deep” αποτελεί ένα από τα τραγούδια με τις υψηλότερες ψηφιακές πωλήσεις όλων των εποχών, φιγουράροντας στην πρώτη πεντάδα με 20,64 εκατομμύρια. Μπήκε στο βιβλίο των ρεκόρ Guiness το 2013 ως το ψηφιακό σινγκλ με τις μεγαλύτερες πωλήσεις της χρονιάς στην Αμερική, ενώ το ίδιο έτος κέρδισε το ένα από τα δύο Ivor Novello Awards που τέθηκε υποψήφιο. Οι ψηφιακές του πωλήσεις το πιστοποιήσαν οκτώ φορές πλατινένιο στην Αμερική το 2013, ενώ πέντε στην Αγγλία το 2025, συγκεκριμένα την περασμένη Δευτέρα 26 Μαΐου.
Bad dreams – Teddy Swims (2024)
Μακάρι η «κατηφόρα» της μουσικής να ήταν απλώς ένα κακό όνειρο. Ο 32χρονος πλέον Αμερικανός ερμηνευτής είναι ένα από τα ελάχιστα ελπιδοφόρα παραδείγματα που παράγουν αξιόλογα αποτελέσματα συνδυάζοντας σόουλ, ποπ και κάντρι ήχους. Το “Bad Dreams”, στο οποίο συμμετείχε στη συγγραφή, κυκλοφόρησε το 2024 ως προάγγελος του δεύτερου δίσκου του “I've tried everything but therapy (Part 2)” που παρουσίασε τον Ιανουάριο του 2025. Το άθροισμα των φυσικών πωλήσεων και του streaming το ανέδειξε πλατινένιο στην Αγγλία και χρυσό στην Αμερική.
