Για τη σημερινή πρόταση νέας μουσικής σκέφτηκα να σας παρουσιάσω κάποιους δίσκους, όλοι τους απολαυστικοί από την αρχή έως το τέλος
Για τη σημερινή πρόταση νέας μουσικής σκέφτηκα να σας παρουσιάσω κάποιους δίσκους, όλοι τους απολαυστικοί από την αρχή έως το τέλος. Δίσκοι που ακούγονται με την παλιά τεχνική της ακρόασης μουσικής. Σε μια εποχή που τα μεμονωμένα τραγούδια απολαμβάνουν την μερίδα του λέοντος στην καθημερινότητα του σύγχρονου μουσικού ακροατή οι προτάσεις που ακολουθούν, απαιτούν κάτι παραπάνω. Την απόλυτη, και δικαίως κατά τη γνώμη μου, προσοχή σας. Ολοκληρωμένες αξιοσημείωτες μουσικές προτάσεις, που θα διεκδικήσουν ελπίζω μια θέση στα αγαπημένα σας άλμπουμ.
Έχουμε και λέμε λοιπόν…
Cari Cari - One More Trip Around The Sun
Το ντουέτο με βάση την Ευρώπη όπως τους αρέσει να λένε, μάλλον λέει τη Βιέννη σπίτι του. Οι Cari Cari είναι οι Stephanie Widmer (φωνητικά, ντραμς & ντιντζεριντού) και Alexander Koeck (φωνητικά / κιθάρα). Το τρίτο στούντιο άλμπουμ τους είναι ο τρόπος του γκρουπ να πει ένα γενικό «όχι»: όχι σε τοξικούς ανθρώπους, σε μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες και ένα σύστημα που ξεχνά τους ανθρώπους πίσω από την τέχνη. Είναι ένα ηχηρό ναι στο όραμά τους, στη μουσική που είναι αυθεντική και στους ανθρώπους που έχουν μεγαλύτερη σημασία για αυτούς - γι 'αυτό και η οικογένεια και οι φίλοι τους κοσμούν το εξώφυλλο του άλμπουμ.
Για να καταλάβετε το οικογενειακό της υπόθεσης, η Stephanie Widmer όχι μόνο σχεδιάζει τα εξώφυλλα των άλμπουμ, τα εμπορεύματα και τα σκηνικά τους, αλλά επίσης επιβλέπει το ηλεκτρονικό τους κατάστημα, το οποίο διευθύνει η μητέρα της με αποστολές από το γκαράζ των παππούδων της. Ο ήχος ένα εκρηκτικό μείγμα funky, folk, indie, ψυχεδελικής ροκ και pop μουσικής, όλα αυτά με έναν μόνο σκοπό - να χρησιμοποιηθεί η μουσική τους σε μια ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο. Από την κυκλοφορία του ντεμπούτου EP «Amerippindunkler» το 2014 που ξεκινάει και με το κομμάτι «Dear Mr. Tarantino» παρεμπιπτόντως, έως το φουλ ενέργειας ντεμπούτο τους «Anaana» το 2018 και το δεύτερο ολοκληρωμένο τους δείγμα που ακολούθησε, το «Welcome To KooKoo Island» το 2022 είναι πιστοί στο καλλιτεχνικό τους όραμα.
Το ταξίδι τους γύρω από τον ήλιο είναι ηχογραφημένο στο δικό τους στούντιο, και εκπέμπει τη φιλοσοφία του ήχου τους, φτιαγμένο από ανθρώπους για ανθρώπους, με ιδιαίτερες γωνίες και πολυεπίπεδο με κάθε κομμάτι να προσφέρει βάθος και πρωτοτυπία. Σας τους είχα προτείνει το 2018, https://apotis4stis5.com/lists-f/35152-kalo-mina-kai-ena-omorfo-mousiko-savvatokyriako-se-olous, συμπαθάτε με για την ανακολουθεία της τότε υπόσχεσης μου για επιστροφή σε δουλειές τους. Κάλιο αργά παρά ποτέ λοιπόν, σας προτείνω το καινούργιο τους άλμπουμ που κυκλοφόρησε στις 7 Μαρτίου. Απολαύστε υπεύθυνα…
Carlos Santana - Sentient
Η δουλειά του η πιο πρόσφατη κυκλοφόρησε στις 28 Μαρτίου. Περιλαμβάνει 3 νέα ακυκλοφόρητα τραγούδια του και επανεκτελέσεις από προηγούμενες δουλειές της πολύ μεγάλης καριέρας του. Στο δίσκο συμμετέχουν οι εκλιπόντες Miles Davis και Michael Jackson, ενώ υπάρχει και η συμμετοχή του Smokey Robinson. Ο δίσκος αποτελεί μια συνέχεια του 26ου δίσκου του «Blessings and Miracles» του 2021. Διαλέγει το «Whatever Happens» από το άλμπουμ του Jackson του 2001 «Invincible», αλλά δεν είναι το μόνο από τον βασιλιά της ποπ. Στον δίσκο βρίσκουμε και μια ζωντανή ηχογράφηση, την ακυκλοφόρητη instrumental εκδοχή του «Stranger in Moscow», το οποίο ο Santana ηχογράφησε το 2007 με τον Narada Michael Walden και το συγκρότημά του.
Τα «Get On» και «Rastafario» με τον Davis ξεθάβονται από τη συνεργασία τους με τον Ιταλό πιανίστα Paolo Rustichelli από το άλμπουμ του 1996 «Mystic Man». To «Please Don’t Take Your Love» με τον Smokey, είχε αρχικά κυκλοφορήσει το 2009 στο άλμπουμ, «Time Flies When You’re Having Fun». Αγαπημένο από το παρελθόν ο επίλογος του δίσκου, το ομώνυμο κομμάτι από το «Blues For Salvador» του 1987, για το οποίο κέρδισε ο Santana το πρώτο του βραβείο Grammy, για την καλύτερη ροκ ορχηστρική σύνθεση, την επόμενη χρονιά. Κερασάκι στην τούρτα το «Coherence» που θα συμπεριλαμβάνεται στον επόμενο δίσκο της Cindy Blackman Santana.
The Wilder Blue - Still In the Runnin’
Η τέταρτη δισκογραφική δουλειά του κουιντέτου από το Τέξας κυκλοφόρησε στις 14 Μαρτίου. Έρχεται 2 χρόνια μετά το «Super Natural». Φολκ, κάντρι, μπλουζ, αμερικάνα, επιρροές από παραδοσιακούς ήχους του Μεξικού, φτιάχνουν τη μουσική παλέτα ενός συγκροτήματος που κυκλοφορεί κάτι σπάνιο για τις μέρες μας, έναν ολοκληρωμένο δίσκο. Σίγουρα δεν μπορεί να θεωρηθεί στα συν του για ακροατές που θέλουν να ψάχνουν πάντα κάτι νέο, η πρωτοτυπία. Το γκρουπ βασίζεται σε δοκιμασμένες συνταγές και μας παρουσιάζει ένα άλμπουμ που ακούγεται από την αρχή έως το τέλος μονορούφι.
Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στην Καλιφόρνια, το Τέξας και την Βόρεια Καρολίνα. Το μπλουζ χέρι – χέρι με την γουέστερν αισθητική και φυσικά οι ήχοι του αμερικανικού νότου, σε ροκ περιτύλιγμα δημιουργούν έναν από τους πιο αυθεντικούς ηχητικά δίσκους αν μη τι άλλο για τη χρονιά που διανύουμε! Ο επίλογος του δίσκου, «Queen Of Austin», το «Modern Man (Mountain Heart)» μαζί με το ομότιτλο κλέβουν την παράσταση. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν υπάρχουν και άλλες αξιόλογες στιγμές. Ο τραγουδιστής, τραγουδοποιός Zane Williams είναι η αιχμή του δόρατος της παρέας του κιθαρίστα Paul Eason, του μπασίστα Sean Rodriguez, του πολύ-οργανίστα Andy Rogers και του ντράμερ Lyndon Hughes.
Είμαι σίγουρος ότι οι οπαδοί του ήχου των Eagles θα λατρέψουν αυτόν τον country / rock ήχο τους. Ένα από τα συν του γκρουπ η επιλογή του Luke Combs να τους συμπεριλάβει σε περιοδεία του, αλλά και να συμμετέχει και στο «Super Natural» του ‘23 στο τραγούδι «Seven Bridges Road». «To Still In The Runnin’» δηλώνει ότι το μέλλον τους ανήκει και έχω βάσιμες υποψίες ότι έτσι είναι.
A.J Croce – Hear Of The Eternal
Μία ακόμη κυκλοφορία του Μαρτίου. Αυτή τη φορά από τον A.J. Croce σε ένα ακόμα ροκ άλμπουμ με μια φιλοσοφική νότα στην θεματολογία των τραγουδιών. Μέσα σε 11 τραγούδια, σε 40 λεπτά ξετυλίγεται η 12η δισκογραφική δουλειά του, η επιστροφή του μετά από το άλμπουμ του 2021 «By Request». Τότε ήταν ένας δίσκος με διασκευές, ενώ η πιο πρόσφατη φορά που είχε κυκλοφορήσει αυθεντικά τραγούδια ήταν το 2017, στο άλμπουμ «Just Like A Medicine».
Ο Adrian James Croce είναι 53 ετών μεγάλωσε στην Καλιφόρνια αλλά γεννήθηκε στην Πενσυλβάνια, γιος του γνωστού τραγουδιστή, Jim Croce που πέθανε πρόωρα σε ηλικία μόλις τριάντα ετών, όταν ο AJ κόντευε τα δύο. Ο αδικοχαμένος σε αεροπορικό δυστήχημα καλλιτέχνης παρά τη σύντομη εν ζωή καριέρα του έχει πωλήσεις που ξεπερνούν τα 50 εκατομμύρια δίσκους, συμπεριλαμβανομένων τριών #1 τραγουδιών και 10 επιτυχιών στο Top 10 των ΗΠΑ. Για να τον τιμήσει ο AJ ξεκίνησε το 2023 και ολοκλήρωσε τον Ιανουάριο που μας πέρασε, την περιοδεία, με τίτλο Croce Plays Croce 50th Anniversary Tour μια σειρά συναυλιών που συνδύαζε, κλασικά τραγούδια του πατέρα του, «Operator (That's Not the Way It Feels)», «Bad, Bad Leroy Brown», «You Don't Mess Around with Jim» και φυσικά το «Time in a Bottle», διασκευές από φολκ / μπλουζ τραγούδια που επηρέασαν πατέρα και γιο, αλλά και δικές του προσωπικές δισκογραφικές δουλειές.
Ένα μήνα μετά ξεκίνησε μια καινούργια περιοδεία, σε Ηνωμένες Πολιτείες και Καναδά. Η νέα του δισκογραφική του δουλειά «Heart Of The Eternal» είναι μια συνεργασία του με την μπάντα που τον ακολούθησε σε αυτές τις συναυλίες και φέρνει έτσι στο στούντιο, σοφά, την αύρα των ζωντανών εμφανίσεων. Οι ήχοι του μπλουζ, σόουλ από την κληρονομιά της Φιλαδέλφειας μέχρι και λάτιν μυρωδιές, όλα μαζί να μπλέκονται όμορφα σε ένα μουσικό γαϊτανάκι. Με το πνεύμα των Randy Newman, Django Reinhardt να «βρίσκονται» σε αυτή του τη δουλειά, ο δίσκος ηχογραφήθηκε στο διάσημο Sunset Sound στούντιο στο Λος Άντζελες, που στα εξήντα του χρόνια ηχογραφήθηκαν πάνω από 300 χρυσοί στην αμερικάνικη αγορά δίσκοι και που όπως καταλαβαίνετε έχουν περάσει οι «άπαντες».
Σε αυτό το δίσκο συμμετέχουν μεταξύ των μουσικών που έπαιξαν στον δίσκο ο πρώην ντράμερ του συγκροτήματος Steve Miller, Gary Mallaber, ο μακροχρόνιος μπασίστας του Dr. John, David Barard, και ο βραβευμένος με Grammy κιθαρίστας James Pennebaker. Επίσης, σε αυτή τη δουλειά περιλαμβάνεται και το τραγούδι «Reunion», το οποίο ο AJ έγραψε μαζί με τον John Oates των Hall & Oates. Ο Oates ηχογράφησε την αρχική έκδοση του, η οποία βρίσκεται στο ομότιτλο σόλο άλμπουμ του, του 2024.
Kameron Marlowe – Sad Songs For The Soul
Ο 27χρονος Marlowe είναι ένας τραγουδιστής της country με καταγωγή από τη βόρειο Καρολίνα. Έγινε γνωστός από τη συμμετοχή του στο γνωστό talent show Τhe Voice στο 14ο κεφάλαιο της πετυχημένης αυτή σειράς στις ΗΠΑ. Έχει κυκλοφορεί μέσα στη χρονιά που διανύουμε την τρίτη του δουλειά. Ο πρώτος δίσκος βγήκε το 2022 με τίτλο «We Wear Cowboys», ακολούθησε το «Keepin The Lights On» και τώρα ήρθε το «Sad Songs For The Soul». Διαθέτει μία ωραία χροιά στη φωνή του, παίζει ροκ αναμεμειγμένο με την country μουσική και αυτή τη στιγμή στο spotify πλησιάζει τα τρία εκατομμύρια μηνιαίους ακροατές.
Η αφορμή για να τον ακούσουμε αποτελεί ένα είδος θεματικού άλμπουμ μία που όλες τις στιγμές στριφογυρίζουν γύρω από θλιμμένα τραγούδια. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του ήταν κάτι που ήθελε καιρό αλλά ανέβαλε να κυκλοφορήσει ένα τέτοιο είδους πιο δύσκολο θεματικά και μουσικά δίσκο. Ξεκινάει με μια διασκευή μίας country επιτυχία του 2015 από τον δίσκο «Untamed» της Camaron Ochs το «Burning House», που έχει γράψει τραγούδια για την Beyonce, τη Miley Cyrus και τον Sam Smith. Στο δίσκο στο τραγούδι «How's The Leaving Going» συμμετέχει συνθετικά ο Vince Gill. Ο 67χρονος, μέλος των Eagles από τότε που αποχαιρετίσαμε τον Glen Frey, είχε μία τεράστια επιτυχία στο χώρο της country ιδιαίτερα τη δεκαετία του ‘90 όπου όλα τα άλμπουμ του έγιναν πλατινένια έως πολυπλατινένια, με μεγαλύτερη επιτυχία το «I Still Believe In You» του 1992, ενώ έχει στην κατοχή του 22 βραβεία grammy, ένας σούπερ σταρ του είδους.
Επιστροφή στον Kameron Marlowe για να σας προτείνω μέσα από αυτή την ευτυχούς αποτελέσματος σειράς τραγουδιών ιδιαίτερα το μπλουζ ατμόσφαιρας «Hello Whiskey», το ανατριχιαστικό μέσα στην απλότητά του «Here Lies The Fool», το «Highway Song» που δικιολογεί απόλυτα γιατί ο ερμηνευτής θεωρείται μια από τις ελπίδες για το μέλλον της κάντρι και το «How’s The Leaving Going». Σκέφτομαι ξανά και ξανά το πόσο δίκιο έχει ο Γιάννης που επιμένει δεκαετίες τώρα να μην αμελούμε το είδος γιατί στερούμε τα αυτιά μας από αξιόλογες μουσικές στιγμές.
Naxartas – V
Ένα από τα καλύτερα μέχρι τώρα αγγλόφωνα άλμπουμ του 2025 το άκουσα από ένα ελληνικό συγκρότημα. Έχουν περάσει μόλις δέκα χρόνια από τότε που μας συστήθηκε δισκογραφικά το συγκρότημα της Θεσσαλονίκης με το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους. Μια 100% αναλογικής προσέγγισης δουλειά, ηχογραφήθηκε, μιξαρίστηκε και έγινε mastering αποκλειστικά με αναλογικό εξοπλισμό, με τα τραγούδια τους να εκτελούνται ζωντανά μέσα σε μία μόνο ημέρα!
Γιάννης Δελιάς (κιθάρα, τραγούδι), Γιάννης Βαγενάς (μπάσο, τραγούδι), Κώστας Χαριζάνης (τύμπανα, κρουστά) και Παντελής Κάργας (πλήκτρα, συνθεσάιζερ). Τα synths, τα κιθαριστικά riffs και σόλο, το ενισχυμένο μπάσο και τα ντραμς είναι εδώ εν πλήρη αρμονία καθώς τα φωνητικά του Δελιά ενώνουν σε ένα ανατολίτικο σκηνικό, που σχεδόν γεύεσαι την άμμο με τη ζέστη να καταπονεί το κορμί, όλο αυτό το γνήσιο τέκνο του progressive ψυχεδελικού διαστημικού ροκ. Φορμαλιστικά και μόνο υπό το φίλτρο της διάρκειας των τραγουδιών το εγχείρημα του τέταρτου άλμπουμ τους πριν από τρία χρόνια συνεχίζεται και εδώ.
Το «Breathing Fire», ο ύμνος στη θεά του Φεγγαριού «Numenia» και το «Legion» απαιτούν την απόλυτη προσήλωση του ακροατή με τα πολυεπίπεδα ηχοτόπιά τους, το ύστερο δε σε κάποια στιγμή αποτείνει φόρο τιμής και στο «Our Darkness» της Anne Clark. Το «Sand Halo» με την τζαζ, μπλουζ και στιγμές φάνκι αισθητική του θα μπορούσε άνετα να βρει ζωτικό χώρο σε ένα ραδιόφωνο που δεν γνωρίζει τον όρο playlist. Όσο για τον επίλογο φαντάζομαι τον Χατζιδάκι να χαμογελάει από ψηλά για το «The Citadel» άξιο απόγονο των Νεοϋορκέζικων ταξιδιών του.
Προσωπική προτίμηση, πρώτο μεταξύ ίσων, το κορυφαία ταξιδιάρικο «Utopia Structures» με τα ρέγκε μπάσογραμμή του Βαγενά αλλά και με τον πολυοργανίστα Κάργα, μέλος του γκρουπ από το ’22, πραγματικά να κεντάει καθώς καταθέτει ένα φόρο τιμής στους πρωτεργάτες ομότεχνούς του των ‘70ς. Το για ακόμη μια φορά εκπληκτικό εξώφυλλο ανήκει ξανά στον εξ Γλασκόβης Christopher Toumazatos ή αλλιώς Chris RW.
