Δύο ιστορικά albums και το ενδιάμεσο διάστημα
Το "Diamond Dogs" κυκλοφόρησε πριν από 50 σχεδόν χρόνια και αποτέλεσε το κύκνειο άσμα του David Bowie, όσον αφορά τον κλασικό glam rock ήχο που τον ανέδειξε. Η συνέχεια με το "Young Americans" ήταν σίγουρα διαφορετική, με τον καλλιτέχνη να πειραματίζεται με pop φόρμες, σαξόφωνο, soul μουσική κλπ. Ωστόσο το Diamond Dogs ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένο, όντας no1 στο Ηνωμένο Βασίλειο και no5 στις ΗΠΑ. Ο ίδιος ο Bowie αναγνώριζε τις ιδιαιτερότητες του δίσκου.
Μιλώντας στον μουσικοκριτικό Robert Hilburn εκείνη την εποχή, ο Bowie είχε πει : "Δεν ήταν ένα concept album αλλά μάλλον μια συλλογή από διαφορετικά πράγματα. Και δεν είχα "συγκρότημα". Έτσι λοιπόν ήρθε η ένταση. Δεν μπορούσα να το πιστέψω όταν τελείωσε. Είχα κάνει τόσα πολλά σε αυτό, ολομόναχος. Δε θέλω να ξαναβρεθώ σε αυτή τη θέση, να κάνω album χωρίς υποστήριξη από πίσω μου. Ήταν το πιο δύσκολο album μου"
Εξίσου όμως επιτυχημένο ήταν και το Young Americans του 1975, κάτι που έδωσε στον David Bowie την καλλιτεχνική ελευθερία που έψαχνε ώστε να μη περιορίζεται σε ένα είδος. Η αγάπη για τη soul αναπτύχθηκε κατά την περιοδεία του Diamond Dogs και ο Bowie δεν έβαζε ποτέ ιδιαίτερους περιορισμούς στον εαυτό του, όταν συνέθετε. Άρχισε να διασκευάζει γνωστά soul τραγούδια, ενώ πέρασε αρκετά χρόνο με το συγκρότημα το οποίο υποστήριζε στις συναυλίες τους, καλλιτέχνες όπως οι The O'Jays, Harold Melvin And The Blue Notes και The Spinners.
Η καλλιτεχνική ελευθερία που σταδιακά απέκτησε, στάθηκε αφορμή για την ιστορική τριλογία του Βερολίνου, κάποια χρόνια αργότερα.
