Ο Glenn Hughes έχει κλείσει αισίως τα 72 του χρόνια και κρίνοντας από την πολύ καλή εμφάνιση των The Dead Daisies, στο πλαίσιο του περσινού Release Festival, θα μας απασχολήσει για αρκετό καιρό ακόμα. Μία καριέρα που προκαλεί ίλλιγο, συμμετοχές σε αμέτρητα γκρουπς, projects και τραγούδια, πάνω από όλα δε ερμηνείες τόσο σε μπάσο αλλά κυρίως σε φωνητικά που του έχουν προσδώσει τον ιδιαίτερα βαρύ και απαιτητικό χαρακτηρισμό "The Voice of Rock".
Πριν από τους Dead Daisies και σε μια καριέρα που μετράει πολλές δεκαετίες, ο Glenn Hughes θα αφήσει σπουδαία παρακαταθήκη μέσα από τέσσερις συγκεκριμένες περιπτώσεις. Τους εξαιρετικούς Trapeze, πρωτεργάτες του funk rock με θρυλικά albums όπως τα Medusa και You are the Music..., τη σύνθεση των Deep Purple με David Coverdale που μας άφησε δίσκους όπως τα Burn (με την τσιρίδα του Hughes να αποτελεί ένα hard rock highlight) και Stormbringer, με τους Black Country Communion όπου συνεργάστηκε με τον Joe Bonamassa, ενώ αξιοσημείωτο ήταν και το πέρασμα του από τους Black Sabbath κατά τα mid 80s. Σε μια περίοδο που παρά τα δεδομένα προβλήματα, οι θρύλοι από το Birmingham έδειξαν για μια ακόμα φορά το γιατί θεωρούνται οι κορυφαίοι όλων των εποχών, από την πλειοψηφία του κόσμου. Πέρα όμως από αυτές τις συμμετοχές, ο Hughes έχει στο παλμαρέ και πολλούς άλλους δίσκους όπου το ταλέντο του έλαμψε, albums λιγότερο γνωστά τα οποία όμως μέχρι και σήμερα αποτελούν σπουδαίες προσθήκες σε κάθε ενημερωμένη hard rock δισκοθήκη.
Στις παρακάτω γραμμές θα θυμηθούμε λιγότερο γνωστές αλλά ιστορικές στιγμές από την πορεία του Glenn Hughes, albums που κατέδειξαν ιδιαίτερα τις συνθετικές και φωνητικές του ικανότητες και που του εξασφάλισαν μια θέση στο πάνθεον των (πραγματικών) hard rock ηρώων. Albums πολύ μακριά από τη δημοφιλία της περιόδου των Deep Purple που ωστόσο αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής και είναι δεδομένο πως θα ικανοποιήσουν τον απαιτητικό ακροατή.
Trapeze - Medusa (1970)
Ένας 19χρονος Glenn Hughes που δείχνει να έχει την κλάση και την εμπειρία ενός βετεράνου του χώρου. Οι Trapeze είναι ένα από τα μεγάλα "what if" της ροκ ιστορίας, καθώς ναι μεν απολαύσαμε τον Hughes στους Deep Purple αλλά η δισκογραφία του προηγούμενου σχήματος του μας άφηνε υποσχέσεις για πολύ σπουδαιότερα πράγματα. Το Medusa αποτελεί τον κορυφαίο ίσως δίσκο των Trapeze, κάπου ανάμεσα στον ήχο των Humble Pie και των υπόλοιπων του νεοσχηματιζόμενου classic rock των αρχών των 70s. Στο προσκήνιο και οι funky επιρροές των μελών του γκρουπ. Highlight του album σίγουρα το σπουδαίο Jury.
Hughes/Thrall - Hughes/Thrall (1982)
Το εν λόγω album ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των αγαπημένων One Album Wonders, των γκρουπς ή συνεργασιών δηλαδή που ύστερα από ένα studio album εξαφανίστηκαν από το προσκήνιο. Εν προκειμένω ο Glenn Hughes συνεργάστηκε με τον κιθαρίστα Pat Thrall, γνωστό από τη συνεργασία του με τον Pat Travers, αλλά και μέλος των Asia για ένα διάστημα. Το αποτέλεσμα είναι αρκετά επίκαιρο για 1982, με το hard rock του album να είναι ποιοτικότατο, παραπέποντας στους σπουδαίους Night Ranger στους οποίους έτσι κι αλλιώς ο Hughes έκανε backing vocals εκείνη την περίοδο. Ανάμεσα σε ισάξια τραγούδια θα ξεχωρίσει το AOR διαμαντάκι Beg, Borrow Or Steal.
Phenomena - Phenomena (1985)
Πολύ φιλόδοξη προσπάθεια το συγκεκριμένο project, με τον Hughes να συνεργάζεται ξανά με τον συνοδοιπόρο του στους Trapeze, Mel Galley. Ο Mel ουσιαστικά είχε στο μυαλό του μια rock opera και αυτή έβαλε μπρος μαζί με τον αδερφό του Tom, γνωστό παραγωγό της εποχής. Ο δίσκος σίγουρα έχει τον hard rock ήχο των mid 80s, ωστόσο διακατέχεται από εξαιρετική ατμόσφαιρα, έχει προσεγμένη την κάθε λεπτομέρεια του, θα μπορούσε δε να χαρακτηριστεί ως μία πιο θεατρική και hard rock έκδοση του Turbo των Judas Priest. Πάνω από όλα δε, περιέχει τον ύμνο Dance with the Devil, ένα από τα καλύτερα τραγούδια που μας έδωσε ο Glenn Hughes και ένα από τα πλέον παραγνωρισμένα της δεκαετίας.
Glenn Hughes - From Now On... (1994)
Ιδιαίτερα δραστήρια η δεκαετία του 90 για τον Glenn Hughes, έχοντας όρεξη και πολύ υλικό στην κατοχή του κυκλοφόρησε μια σειρά από πολύ καλά solo albums, με το From Now On... να ξεχωρίζει στα σημεία. Μακριά από τον ήχο που μεσουρανεί εκείνη την εποχή, ο Glenn παραμένει πιστός στις classic rock ρίζες του, παραδίδοντας μαθήματα ανόθευτου hard n heavy, με ιδιαίτερη επιρροή από το μελωδικό hard rock των προηγούμενων ετών. Πολύ όμορφες AOR στιγμές σε διάφορα σημεία του album, ενώ στους συνεργάτες του συναντάμε την τριάδα John Levén, Mic Michaeli και Ian Haugland, δηλαδή το rhythm section και τα πλήκτρα των θρύλων Europe.
John Norum - Face the Truth (1992)
Μιλώντας για Europe, πηγαίνουμε δυο χρόνια πριν και συναντάμε τον σπουδαίο κιθαρίστα της κλασικής τους σύνθεσης, John Norum, σε ένα από τα καλύτερα solo albums του. Ο Norum θα συνεργαστεί με τον Hughes σε πολλά από τα τραγούδια του δίσκου, με τον βετεράνο Glenn να προσφέρει ποιοτικότατες στιγμές στο εξαιρετικό υλικό του album. Δίσκος εξίσου μακριά από τις τάσεις της εποχής με το From Now On, εξαιρετικό hard rock με τη διασκευή στο Opium Trail των Thin Lizzy να κερδίσει σχετική αναγνωρισιμότητα. Γενικότερα όμως, αρκεί ένα Face the Truth και ένα In Your Eyes για να συνειδητοποιήσουμε την κλάση του Glenn Hughes, να αναγνωρίσουμε τη σπουδαιότητα του καλλιτέχνη.
