Ελευθερία, έννοια και κατάσταση για πάμπολες συζητήσεις, γενικά και ειδικά. «Η ελευθερία του καθενός σταματά εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου», «Εφόσον υπάρχουν νόμοι και κανόνες δεν υπάρχει ελευθερία» και πολλές ακόμη θεωρίες, ρητά και γνωμικά.
Αφήνουμε τις φιλοσοφίες και τις αμπελοφιλοσοφίες, δίνουμε το «λόγο» στη μουσική που έχει εκφράσει τη δική της γνώμη, άλλες φορές ρεαλιστικά, άλλες ουτοπικά και άλλες μεταφορικά. Το μόνο σίγουρο, είναι ότι δε θα σταματήσει ποτέ να το κάνει.
I’m free – Rolling Stones (1965)
Γραφή των Mick Jagger και Keith Richards, του 1965. Οι Rolling Stones χρησιμοποίησαν τους στίχους “Hold me, love me, hold me, love me” των Beatles, από τη No.01 επιτυχία τους στην Αμερική “Eight days a week”, του 1964. Το ίδιο έκαναν και οι Σκοτσέζοι Soup Dragons όταν το διασκεύασαν το 1990, με τον Junior Reid στα φωνητικά, γνωρίζοντας επίσης επιτυχία. Μπορεί να είναι ουτοπικοί οι στίχοι “I’m free to do what I want any old time”, είναι όμως μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να νοιώσουμε την παραπάνω αίσθηση τραγουδώντας τους και να εκτονωθούμε χορεύοντας στο ρυθμό του.
I wish I knew how it would feel to be free – Nina Simone (1967)
Η μουσική δημιουργήθηκε για ορχηστρικό τραγούδι από τον συνθέτη και πιανίστα της τζαζ Billy Taylor το 1952, ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε το 1963 με τίτλο “I wish I knew”. Μπορεί οι στίχοι που γράφτηκαν το 1967 να αναφέρονται στα ανθρώπινα δικαιώματα, στο πρόσωπο της τεράστιας Simone που το ερμήνευσε «φωτογραφίζονται» τα σαφώς λιγότερα δικαιώματα των μαύρων, πόσο μάλλον των γυναικών του ιδίου χρώματος. Κυκλοφόρησε ως “I wish I knew how it would feel to be free”.
I want to break free – Queen (1984)
Γράφτηκε από τον John Deacon το 1983, τον μπασίστα του θρυλικού συγκροτήματος, κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά. Το «προχωρημένο» βίντεο κλιπ απαγορεύτηκε στην Αμερική, ήταν η αιτία που δε διακρίθηκε εκεί, με την Ευρώπη να είναι λιγότερο διστακτική. Η ιδέα να ντυθούν οι Queen γυναίκες ήταν του ντράμερ Roger Taylor και της κοπέλας του Dominique, θέλοντας να σατιρίσουν την τηλεοπτική όπερα Coronation Street του ITV. Μπορεί η ελευθερία του χιούμορ να τους κόστισε εμπορικά, το πέρασμα του χρόνου έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, αφού αποδείχτηκε από τις πιο διαχρονικές επιτυχίες του Freddie Mercury και της παρέας του.
Freedom! ’90 – George Michael (1990)
Από όπου και να το «πιάσουμε» ένας χαρακτηρισμός έρχεται στο νου: Θρίαμβος. Μουσικά, πρόκειται για ένα αριστούργημα όχι μόνο της ποπ μουσικής, αλλά και πέρα από την κατηγοριοποίηση των ειδών της. Καλλιτεχνικά, στο βίντεο κλιπ «παρέλασαν» τα κορυφαία τότε μοντέλα Naomi Campbell, Cindy Crawford, Linda Evangelista, Christy Turlington και Tatjana Patitz. 33 χρόνια αργότερα, το φετινό Σεπτέμβρη, οι τέσσερις πρώτες, λείπει η Patitz, ποζάρουν εκτυφλωτικές στο εξώφυλλο της αμερικανικής και της βρετανικής Vogue. Ο George Michael, δεν εμφανίζεται στο βιντεκλίπ, όταν το έγραψε και έκανε την παραγωγή του ήταν μόλις 27 ετών. Το 6.5 λεπτών διάρκειας ηχητικό και οπτικό αποτέλεσμα θα το ζήλευε κάθε καλλιτέχνης, από τη γένεση της ποπ ως το σήμερα.
Everybody’s free (To feel good) – Rozalla (1991)
Η επιτυχημένη διαδρομή του ξεκίνησε το 1991 από τα κλαμπ της Ίμπιζα και της Μαγιόρκα. Δεν άργησε να εξαπλωθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη, μπήκε στα 10 πρώτα σε δέκα χώρες της. Έγινε Νο.01 στο “Dance Club Songs” του Billboard, με τους κριτικούς του εν λόγω περιοδικού να γράφουν διθυραμβικά σχόλια. Είναι από τα πιο γνωστά χορευτικά τραγούδια των 90’ς.
Free as a bird – Beatles (1995)
Χρειάστηκε να περάσουν 25 χρόνια από τη διάλυση των θρυλικών σκαθαριών και 15 αντίστοιχα από τη δολοφονία του John Lennon για να φτάσει στα αυτιά μας, o Lennon το είχε γράψει και ηχογραφήσει σε ντέμο το 1977. Tα εναπομείναντα μέλη το ολοκλήρωσαν το 1994, αφού πρώτα η Yoko Ono τους είχε δώσει τα δικαιώματα του τραγουδιού, επέλεξε να παραδώσει και επίσημα το ντέμο στον Paul McCartney την ημέρα που ο ίδιος εισήγαγε τον John Lennon στο Rock and Roll Hal of Fame. Κυκλοφόρησε το 1995 χαρίζοντας στους Beatles δύο ακόμη βραβεία Grammy στη φαρέτρα τους, «Καλύτερη Ποπ εμφάνιση από ντουέτο ή γκρουπ» και «Καλύτερο Βιντεοκλίπ μικρής διάρκειας».
Free – Ultra Nate (1997)
Η μεγαλύτερη επιτυχία της Αμερικανίδας τραγουδίστριας, συνθέτριας, παραγωγού και DJ, συμμετέχει και στη δημιουργία του. Βρέθηκε στην κορυφή των “Dance Club Songs” και “Dance Singles Sales” του Billboard, έχει ψηφιστεί ως ένα από τα καλύτερα χορευτικά τραγούδια της δεκαετίας του ’90 και έγινε δικαίως από τα πιο πολυπαιγμένα στο ραδιόφωνο και στα κλαμπ της χώρας μας. Χορεύτηκε «ελεύθερα», χωρίς δεύτερες σκέψεις.
To be free – Simply Red (1998)
Αλήθειες με το καλημέρα, από τους πρώτους στίχους: “To be free or to feel free. The first one is a myth”, θα μπορούσε να γίνει μότο. Όσο για το ρεφραίν, ο Mick Hucknall και η παρέα του προσπαθούν να μας «κολλήσουν» στο μυαλό το μήνυμα “Open up your mind”. Το βρετανικό γκρουπ στο γνώριμο μουσικό του ύφος, πιστό στην «ποιοτική» πλευρά της ποπ μουσικής.
Free the child – Randy Crawford (2000)
Από την ελευθερία που χαρακτηρίζει ένα μικρό παιδί, στο «κλειδωμένο» παιδί που κρύβουμε μέσα μας μεγαλώνοντας, δυστυχώς οι περισσότεροι οικειοθελώς. Η Αμερικανίδα τραγουδίστρια προσέγγισε ιδανικά την παραπάνω συμπεριφορά, με μελαγχολικό ήχο και στίχους σαν να μιλούσε σ’ ένα μικρό παιδί ενώ απευθύνεται σε έναν ενήλικα άνδρα. Ενδεικτικά, “What happened dreaming man, is there a change of plan, have you dreamed all you can, if not you should do”.
Freelove – Depeche Mode (2001)
Το δικαίωμα της ελευθερίας στην αληθινή αγάπη. Από τη μία, η αύρα του συγκροτήματος αλλά και το τραγούδι καθαυτό, μουσικά. Από την άλλη, οι στίχοι είναι αυτοί που «κλέβουν» την παράσταση, μιλώντας για τον αγάπη χωρίς όρους και πλαίσια, καθώς και για το φόβο και την ανασφάλεια που οδηγεί στην εσωστρέφεια και στην απομόνωση. Δύσκολο να ξεχωρίσουμε 2-3 στίχους, αξίζουν όλοι την προσοχή μας, από την αρχή ως το τέλος. Από τα ωραιότερα τραγούδια του Βρετανικού συγκροτήματος, του 2001.
