Καλή εβδομάδα με νέα Μουσική Που Αξίζει Ν’ Ακούσεις

Με τον κίνδυνο να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους για την επανάληψη και την έλλειψη φρεσκάδας στον ήχο τους, οι Jungle, το ντουέτο Tom McFarland και Joshua Lloyd-Watson με έδρα το Λονδίνο, επιστρέφει. Ο τέταρτος δίσκος του βραβευμένου με Mercury το 2014 γκρουπ είναι εδώ. Δεκατέσσερα κομμάτια πιστά στην αγάπη τους για το ραδιόφωνο παντρεύουν ξανά την ντίσκο, το φανκ και τα breakbeats, με χωροδιακά φωνητικά. Λέγεται  «άλλαξε ότι δε σου αρέσει», επικροτώ συνεπώς την εμμονή των Jungle να μην αλλάξουν τίποτα απολύτως στον ήχο τους και διαλέγω να ακούσουμε για σήμερα το opening track…

Οι Cold War Kids θα μας παραδώσουν το 10ο στούντιο ομότιτλο άλμπουμ τους, στις αρχές του επερχόμενου Νοεμβρίου. Το ντουέτο κυκλοφόρησε το δεύτερο σινγκλ από το άλμπουμ, το καλοκαιρινό «Run Away With Me». Ο frontman Nathan Willet σημειώνει:  «Ξεκινήσαμε το «Run Away With Me» με τον παραγωγό Carlos de la Garza (Paramore, Linda Linda's) ως ένα είδος Sly Stone funky soul τραγουδιού που εξελίχθηκε σε μια πιο ψυχρή ποπ μελωδία για δύο απελπισμένους εραστές». Η ομάδα των συνεργατών τους στην νέα τους δουλειά περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τους, Ethan Gruska (Phoebe Bridgers, Weezer), Jenn Decliveo (Miley Cyrus, Hozier) και Malay (Frank Ocean, Lorde).

Στις 5 Σεπτεμβρίου, το κουιντέτο των αμερικανών Death Cab for Cutie θα ξεκινήσει μια περιοδεία με το project του τραγουδιστή και κιθαρίστα τους, Benjamin Gibbard, τους The Postal Service. Η κοινές τους εμφανίσεις σηματοδοτούν την 20ή επέτειο των επιδραστικών άλμπουμ κάθε γκρουπ, για τους Death Cab for Cutie το «Transatlanticism» και για τους The Postal Service το «Give Up», τα οποία θα παιχτούν εξολοκλήρου στο κοινό. Εν τω μεταξύ πριν λίγες ημέρες κυκλοφόρησαν το συμπεριλαμβανόμενο στη σημερινή λίστα νέο τους σιγκλ, το «An Arrow In The Wall» σε παραγωγή του ομοεθνή τους και βραβευμένο με γκράμι μηχανικό ήχου και μουσικό John Congleton (Angel Olsen, Sharon Van Etten, St. Vincent).

Την 39χρονη από την Νεμπράσκα, Emily Kinney, ίσως την είχατε προσέξει από τις τηλεοπτικές της εμφανίσεις, 2011–2015, το 2018 και ξανά το 2022 στο The Walking Dead ως Beth Greene. Έχει κάνει εμφανίσεις και στη σειρά Conviction, το 2016 – 2017. Παράλληλα από το 2014 έχει κυκλοφορήσει και τέσσερα άλμπουμ, με πιο πρόσφατο το «The Supporting Character» του 2021. Το επερχόμενο LP της με τίτλο «Swimteam», θα κυκλοφορήσει στις 22 Σεπτεμβρίου. Το νέο της τραγούδι, το τέταρτο στη σειρά σιγκλ από τον Μάιο, σε ποπ/φολκ φόρμουλα που θ’ ακούσουμε σήμερα, συνδυάζει έναν παλιό έρωτα και την τέως λατρεμένη της πόλη, το Νασβίλ. 

Οι ποπ/ροκ ήχοι του γκρουπ από το Λίβερπουλ κυκλοφορούν στον αέρα από το 2016 με τέσσερα άλμπουμ στο ενεργητικό τους, αρχής γενομένης με το «Matador» του 2019. Διαβάζοντας κάποιος γι’ αυτούς πέφτει συχνά στην αναφορά της επιρροής του Ταραντίνο στο εικαστικό τους αποτέλεσμα, μπορεί να είναι και έτσι. Σίγουρα όμως ο Joe Corby, ο ντρομπετίστας του βρετανικού σεξτέτο Red Rum Club, δίνει μια ιδιαίτερη νότα στον ανεξάρτητο ηχοτόπιό τους, το οποίο «μολύνεται» συχνά πυκνά με την ντίσκο κληρονομιά. Στο παλαμαρέ τους έχουν ήδη μια χούφτα τραγούδια που αξίζει να τα ανακαλύψετε, όπως τα «Would You Rather Be Lonely», «Vibrate», «Calexico», «Beautiful Mind» ή το «Hung Up». Το «Black Cat» είναι το πρώτο τους σιγκλ για το 2023.

Για τη θεότητα του νερού βάση της αφρικανικής μυθολογίας Mami Wata μιλάει και επηρεάζεται το νέο τραγούδι του Brian Jackson. Έθνικ ήχοι της μαύρης ηπείρου, φανκ, house ρυθμολογίες στα καλλίτερα τους «ρούχα», γίνονται ένα κάτω από τις ακουστικές ακροβασίες τζαζ μονοπατιών του εβδομηντάχρονου αμερικανού δημιουργού. Όσοι έχουν βουτήξει στην δεκαετή συνεργασία του με τον Gil Scott-Heron, στα 70ς και τις εννέα τους συνεργασίες δε θα απογοητευτούν. Διαλέγω να ακούσουμε ένα από τα ρεμίξ του, που επιμελείται ο νεοϋορκέζος dj, παραγωγός, μουσικός και ιδιοκτήτης της δισκογραφικής εταιρείας Sacred Rhythm Music, Joaquin "Joe" Claussell.

Τον κουβανό πιανίστα Roberto Vazquez που φιλοξενείται στη συνέχεια τον άκουσα στο πολύ καλό αμερικανικό ιντερνετικό ραδιόφωνο της Νέας Υόρκης 247 που εξειδικεύεται στη smooth jazz. Έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα τρεις προσωπικές δουλειές μεγάλης διάρκειας. Το «Bonita» είναι η πιο πρόσφατη δημιουργία του, στην κιθάρα ο ισπανός David Margam, μπάσο ο Julio Hernandez και ντραμς ο Orlando Hernandez.

Την ίδια ημέρα με το σιγκλ του κουβανού κυκλοφόρησε και ο δίσκος της Christine and the Queens, το «Paranoïa, Angels, True Love». Το τέταρτο άλμπουμ της είναι μια συνέχεια του περσινού «Redcar les adorables étoiles (prologue)» και στην ουσία είναι ένα τρίπτυχο. Το μελωδικό «Flowery days», το τραγούδι που βρήκε θέση στη σημερινή πρόταση, αποτελεί τμήμα της ενότητας Angels και δεν είναι ένα από τα τέσσερα σιγκλ που έβγαλε το άλμπουμ της. Σύνθεση της κυρίας Héloïse Letissier και ενός από τους παραγωγούς του άλμπουμ, που συνεργάζονται ξανά, του βρετανό Ash Workman.

Από τη μελωδία της γαλλίδας, στη δυναμική ενός Νιγηριανού που ονομάζει σπίτι του το Λονδίνο. Ο Steven Umoh όπως είναι το πραγματικό όνομα του Obongjayar, κυκλοφόρησε πέρσι τον πρώτο του άλμπουμ με τίτλο «Some Nights I Dream of Doors». Electro, φανκ, ρυθμοί με περάσματα της πολιτιστικής κληρονομιάς του λόγω καταγωγής, στο πιο πρόσφατο σιγκλ του με τίτλο «Just Cool».

Την πρώτη δεκάδα την κλίνει η επανακυκλοφορία των αυστραλών INXS. Σαράντα τρία χρόνια πριν υπήρχε στο ντεμπούτο άλμπουμ της παρέας του  Michael Hutchence, σιγκλ το Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς και η πρώτη top 40 επιτυχία στη γενέτειρά τους. Το φρεσκάρισμα του τραγουδιού ανήκει στον ομοεθνή τους παραγωγό, ρεμίξερ Sgt Slick (Andrew Ramanauskas).

Το έκτο τραγούδι του νέου κόνσεπτ άλμπουμ του Peter Gabriel (μια ιστορία που επικεντρώνεται στον εγκέφαλο και στο πώς αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα) κυκλοφόρησε τον περασμένο Ιούνιο. Μεταξύ άλλων ηχογραφήθηκε στα Real World Studios, στο Λονδίνο και στα High Seas Studios στη νότια Αφρική. Ο Brian Eno συμμετέχει στην παραγωγή αλλά στον προγραμματισμό ήχων, και στο πείραγμα κιθάρας και γιουκαλίλι…. Περιλαμβάνει τη χορωδία Soweto Gospel, εγχόρδα που επιμελήθηκαν από τον John Metcalfe (Morrissey, Simple Minds, The Pretenders, Coldplay, Blur) και συμμετοχή μελών της τρέχουσας μπάντας του Gabriel που περιοδεύουν μαζί του. Οι μακροχρόνιοι συνεργάτες Tony Levin (μπάσο), David Rhodes (κιθάρα) και Manu Katché (τύμπανα) καθώς και δύο νεότερα μέλη Don E (πλήκτρα μπάσου) και ο Josh Shpak (τρομπέτα).

Το Dark-Side ρεμίξ ανήκει στον Tchad Blake που εργάζεται στην οικογένεια της εταιρείας του Gabriel. Έχει δουλέψει με τόσους πολλούς που οι αναφορές θα γέμιζαν μια σελίδα πυκνογραμμένη, ενώ έχει κερδίσει βραβεία γκράμι, ως μηχανικός ήχου για το «The Globe Sessions» (1998) της Sheryl Crow, για τη δουλειά του στο «Beauty & Crime» της Suzanne Vega (2007) και δύο γκράμι για τη συνεργασία του με τους The Black Keys στο «Brothers» του 2010. Μετά σου λένε κάτι επίδοξοι νέοι καλλιτέχνες ότι μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή ή μόνοι τους σε ένα δωμάτιο, «έσπασαν τον κώδικα» και φτιάχνουν «μεγάλα» τραγούδια. Το μυστικό είναι στην εμπειρία του σεφ αλλά και στα συστατικά που επιλέγει σοφά και χρησιμοποιεί αγαπητοί μου…

Οι λατρεμένοι ήχοι των μπλουζ των βάλτων του Μισισίπι δέσποζαν καθώς αντρωνόταν το γέννημα θρέμμα της πόλης του Τζάκσον, ο Jason Eady. Ο έβδομος δίσκος του μετά από μια τριετή περίοδο δισκογραφικής απουσίας είναι ένας φόρος τιμής σε αυτούς. Μέσα σε πέντε ημέρες στο Όστιν του Τέξας ηχογραφήθηκε το άλμπουμ που έχει τίτλο, τι άλλο από το λακωνικό και ακριβές «Mississippi». Πεντακόσια μίλια ανατολικότερα, συναντάμε στην πολιτεία της Λουϊζιάνας την Νέα Ορλεάνη, που είναι η επιλογή από το άλμπουμ ως επόμενη στάση στη λίστα των σημερινών τραγουδιών. Η ακουστική κιθάρα, το υπνωτιστικό μπάσο και μια τρομπέτα συμπληρώνει με αποπνικτική υγρασία την ατμόσφαιρα μιας ταινίας μικρού μήκους σχεδόν τεσσάρων λεπτών που «βλέπεις» ξανά και ξανά, αδύναμος να αντισταθείς.

«Love Wore A Halo (Back Before the War)» της Emmylou Harris είναι η δεύτερη κλεφτή ματιά του αναμενώμενου άλμπουμ «More Than A Whisper: Celebrating the Music of Nanci Griffith», που θα κυκλοφορήσει στις 22 Σεπτεμβρίου. Η αυθεντική εκτέλεση έρχεται από το 1988 και υπάρχει στο άλμπουμ «Little Love Affairs». Η ηχογράφηση του άλμπουμ κράτησε αρκετά χρόνια και ολοκληρώθηκε σιγά-σιγά, φόρος τιμής στην Τεξανή καλλιτέχνιδα που έφυγε το 2021 στα 68 χρόνια της έχοντας κυκλοφορήσει δεκαοχτώ στούντιο δίσκους. Όσο για την κυρία Harris, έχει φτάσει πλέον πολλά χιλιόμετρα μακριά από το «Gliding Bird» του 1969, το ντεμπούτο της δηλαδή με εικοσιέξι προσωπικούς δίσκους και επιπρόσθετα έξι με συνεργασίες.

Ένα αντρόγυνο για τη συνέχεια σε από τη Νότια Καρολίνα σε ντουέτο. Οι Andrew Crawford και Brandi Colt σε μπλουζγκρας/americana μονοπάτια τραγουδάνε επίσης για ένα ζευγάρι. Οι ήρωες της ιστορίας τους ανήκουν σε διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, ερωτεύονται και φεύγουν, αφήνοντας πίσω τους τίποτα περισσότερο από ένα μήνυμα και τα ίχνη στις όχθες του ποταμού Oυάμπας της πολιτείας της Ιντιάνα.

Το «All A Share Together Now» είναι το πρώτο κομμάτι που περιλαμβάνεται σε ένα usb με τίτλο Vault Series Vol.1, μαζί με το «7 (E Flat Version)», το οποίο δόθηκε στους παρευρισκόμενους της μεταθανάτιας γιορτής του Prince στα Paisley Park Studios στις 10 Ιουνίου 2023. Στη συνέχεια, το τραγούδι κυκλοφόρησε στις διαδικτυακές πλατφόρμες στις 7 Ιουλίου. Το τραγούδι ηχογραφήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2006, χωρίς να γνωρίζουμε αν το τραγούδι προοριζόταν για ένα συγκεκριμένο έργο εκείνη την εποχή.

Η ποπ/ροκ μουσική που προτείνει το τετραμελές γκρουπ από το Λος Άντζελες στη λίστα είναι το δέκατο όγδοο σιγκλ του από το 2011. Μπορεί να μην τους έχουν ακούσει οι περισσότεροι άνω των σαράντα αλλά με σύγχρονους όρους θεωρούνται ένα πετυχημένο συγκρότημα αφού μόνο στην πλατφόρμα του Spotify έχουν να επιδείξουν τέσσερα εκατομμύρια μηνιαίους ακροατές. Η σειρά με τις νέες μουσικές, σας τους έχει προτείνει άλλες δύο φορές, το 2017 και το 2021 με τα «Move» και «Snake Charmer» αντίστοιχα. Και το σημερινό τους κομμάτι είναι άκρως radio friendly και προσθέτει παρά αφαιρεί στον μύθο που χτίζουν. Αν θα παλιώσει σαν το καλό κρασί είναι κάτι που μένει να το μάθουμε σε βάθος χρόνου.

Λίγους μήνες πριν είχε κυκλοφορήσει η επόμενη μουσική στάση, το «Encore» από την Illa. Η νεαρά μας έρχεται από το γαλλικό The Voice: La Plus Belle Voix του 2022, την εντεκάτη σεζόν του, ένα σόου που παρουσίαζε ο Νίκος Αλιάγας. Πολλές φορές η απλότητα δε σημαίνει απλοϊκότητα και εδώ είναι μια τέτοια περίπτωση.

Οι Phi-Psonics είναι ένα συγκρότημα τζαζ από το Λος Άντζελες, με επικεφαλής τον μπασίστα Seth Ford-Young. Συμμετέχουν οι Sylvain Carton στα ξύλινα πνευστά, ο Mitchell Yoshida στο ηλεκτρικό πιάνο και ο Josh Collazo στα ντραμς. Το «Octava» είναι η δεύτερη ολοκληρωμένη δισκογραφική τους πρόταση. Επτά από τις οκτώ συνθέσεις του άλμπουμ είναι αποκλειστικά του frontman και μια τέτοια ακούμε σήμερα, το «We Walk in the Gardens of Our Ancestors».

Ο κύριος Young δίνει το στίγμα της νέας τους δουλειάς μετά το περσινό «The Cradle», «Αυτό το άλμπουμ αφορά την αλλαγή και την εξέλιξη σε μια ανώτερη εκδοχή του εαυτού μας. Η κατανόηση αυτού του ταξιδιού μέσα από την ιδέα του να ανέρχεσαι μια μουσική κλίμακα και του να φτάνεις σε μια νέα, υψηλότερη οκτάβα είναι φυσικό, ειδικά για έναν μουσικό. Κινούμαστε, αγωνιζόμαστε και εργαζόμαστε μέσα από τα διάφορα βήματα ή τους τόνους και φτάνουμε στην οκτάβα μια νέα εκδοχή του εαυτού μας, το ίδιο άτομο, αλλά δονούμενο σε υψηλότερη συχνότητα». Ακούγοντας μονορούφι τα σαράντα λεπτά του δίσκου τους η άκρως μελωδική, ρομαντική συχνά, ενδοσκοπική τζαζ πρότασή τους δύναται να οδηγήσει τον ακροατή στον σκοπό που είχαν οι δημιουργοί της.

Μπορεί μια διασκευή σε ένα τόσο αγαπητό και υπερπετυχημένο τραγούδι να μην πέσει στην παγίδα του αδιάφορου; Συνήθως η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι αρνητική. Εδώ ο στόχος είναι μια διασκευή στη σύνθεση που υπήρχει αρχικά στο «Tango In The Night», το 17ου άλμπουμ των  Fleetwood Mac, του 1987. Δεν έχω συναντήσει κάποιον που να μην του άρεσε η αυθεντική εκτέλεση, αφού συνδέει αριστοτεχνικά ποπ και ροκ σε μια υποδειγματική παραγωγή, και πετυχημένο σίγουρα ναι, αφού η σύνθεση του Lindsey Buckingham, ήταν το πρώτο σιγκλ από τα έξι του δίσκου, top 20 επιτυχία σε δέκα χώρες. Με αυτές τις a priori  δυσκολίες και με με φολκ / ακουστικές διαθέσεις λοιπόν, οι John Paul White και Wildo DM πλησίασαν το τραγούδι.

Ο πρώην Civil Wars, κύριος White, κάτοχος δύο βραβείων γκράμι για το παρθενικό άλμπουμ του γκρουπ το 2012, δεν είναι προφανώς χθεσινός, ενώ παραμένει και δραστήριος με μια προσωπική καριέρα.  Το ότι δε, έχει γεννηθεί στα Muscle Shoals της Αλαμπάμα, να το θεωρήσω καρμικό στο να μου αρέσει ο κάντρι/ροκ ήχος του. Εκτός από τους τρεις προσωπικούς του δίσκους μεταξύ άλλων φέτος συνεργάστηκε στην επανεκτέλεση του εν μέρει δικού του «Safe & Sound» από την ταινία The Hunger Games  του 2012, ξανά με την Taylor Swift. Οι  Wildo DM είναι μια σουηδικών συμφερόντων ομάδα παραγωγής. Το στοιχειωμένο κατά κάποιο τρόπο αποτέλεσμα της συνεργασίας τους έχει για δούρειο ίππο μια διακριτική ρυθμική βάση, που δίνει χώρο για να αναπνεύσουν οι χορδές του ερμηνευτή και απαντάει θετικά στο αρχικό ερώτημα.

Ο απολαυστικός επτάλεπτος ορχηστρικός επίλογος κυκλοφόρησε για πρώτη φορά ως βήτα πλευρά σε σιγκλ το 2001 και είναι και αυτός μια διασκευή. Αυτή τη φορά στη σύνθεση του 1954, με στίχους και πρωτοτραγουδισμένη από την Peggy Lee. Ακουγόταν τότε στην ταινία με το ίδιο τίτλο, Johnny Guitar, του  Nicholas Ray με πρωταγωνίστρια την Joan Crawford.  Το άλμπουμ του Eric Clapton «Rarities 2001-2010» που το περιέχει είναι αυτόνομο αλλά και μέρος του box set «The Complete Reprise Studio Albums».

Καλή σου ακρόαση…

Στο Spotify:

Στο Youtube:

Η λίστα με τα τραγούδια: