Jean- Louis Murat Στιγμές…

Με τον κίνδυνο να ακουστώ μακάβριος και μετά από πολύ σκέψη για την εισαγωγή του σημερινού άρθρου, είμαι σχεδόν αναγκασμένος να πω ότι αυτό που θα μου λείψει περισσότερο όταν ο Γιάννης κρεμάσει τα ραδιοφωνικά του παπούτσια είναι το αδυσώπητο Food For Thought των εκπομπών του. Δεν μπορώ να σκεφτώ καμιά άλλη εκπομπή να έχω ακούσει στο ραδιόφωνο τα τελευταία σαράντα χρόνια που να με «αναγκάζει» με τέτοια επιμονή και θρησκευτική σχεδόν προσήλωση να ψαχτώ σε κάτι που άκουσα, όπως στο ραδιοφωνικό του ραντεβού μαζί μου. Ούτε το «Όσα Παίρνει ο Άνεμος», ούτε το «Καλησπέρα κύριε Έντισον», ούτε το «Μαύρο Βελούδο», ούτε καν η «Χρυσή Δισκοθήκη» εκπληκτικές όλες τους αλλά που «χάνουν» στα σημεία.

Έτσι λοιπόν στην εκπομπή στις 2 Ιουνίου, λίγο πριν το κλείσιμο και με αφορμή το θάνατο του εβδομήντα ενός ετών Jean-Luis Murat, κάτι ανάμεσα στον Neil Young και τον Leonard Cohen όπως υπερθεματίζει και ίδιος, παίζει για το καλό ταξίδι του εκλιπόντα το  «Par Mégarde» από το «Venus» του 1993. Αυτό ήταν, για μια ακόμη φορά κόλλημα. Δύο μήνες μετά, βγαίνω στην επιφάνεια μετά από ένα πανέμορφο μακροβούτι και σας προτείνω εξήντα πέντε τραγούδια του και μια συνεργασία, απόσταγμα από μια αν μη τι άλλο πληθωρική δισκογραφική παρουσία από το 1984 έως και τον θάνατό του στις 25 Μαΐου φέτος. Σε τεσσερισήμισι σχεδόν ώρες, με τραγούδια από είκοσι τρία άλμπουμ διαγράφεται η πορεία του τραγουδοποιού από την Γαλλία και της μεθόδου του στη σύνθεση και την ερμηνεία.

Ο Jean-Louis Bergheaud γεννήθηκε στις 28 Ιανουαρίου του 1952, το καλλιτεχνικό του επίθετο το πήρε από το χωριό του παππού του Murat-le-Quaire, στην κεντρική Γαλλία και τον Στρατάρχη Μουράτ επί της εποχής του Ναπολέοντα. Ροκ περιπέτειες το 1977 για το ξεκίνημα, με το γκρουπ Dogs, το Παρίσι βρίσκεται στο δρόμο του και η συνεργασία με το γαλλικό τμήμα της EMI ξεκινάει το 1980. To 1991, στο «Le Manteau de Pluie», συνεργάζεται με τον ντράμερ Neil Conti, των Prefab Sprout, ο δίσκος φτάνει τις 150 χιλιάδες πωλήσεις στη χώρα του, ενώ το άνοιγμα στο ευρύ κοινό γίνεται την ίδια χρονιά με τη βοήθεια της Mylène Farmer στο πολύ καλό σιγκλ τους «Regrets».

Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων δεκαετιών της καριέρας του θ’ αλλάξει μουσικά στυλ, μπλουζ, τζαζ, ροκ, ποπ ή όπως στο πέμπτο του δίσκο «Dolorès» του 1996 όπου αγγίζει trip hop μονοπάτια, άλμπουμ που είχε την σκέψη να του κάνει παραγωγή ο Nellee Hooper (Soul II Soul, Massive Attack, Björk) αν και δεν έγινε τελικά αυτό. Το 1999 περνάει τον Ατλαντικό και διασταυρώνει καλλιτεχνικούς δρόμους με τους Calexico στο «Mustango», όχι τόσο πετυχημένα κατά τη γνώμη μου, παρότι θεωρείται το αντίθετο. Το εγχείρημα θα το επαναλάβει με επίσκεψη στο Νασβίλ  δέκα χρόνια μετά με έναν από τους καλύτερους δίσκους του, το «Le cours ordinaire des choses» όπου μοιραία η κάντρι, διακριτικά είναι η αλήθεια, επηρεάζει την ηχητική του παλέτα. Σημαντικό στο δεύτερο αμερικανικό του ταξίδι οι  session μουσικοί που συμμετέχουν με εμπειρία σε ροκ ήχους (Neil Young, Roy Orbison, Dire Straits, Stevie Nicks αλλά και Al Green και Dusty Springfield).

Μια άλλη στιγμή που ξεχωρίζω είναι και το ένατο «παιδί» του, το τριπλό σε βινύλιο «Lilith» του 2003 από την εποχή που έβγαζε δουλειές στη Virgin και να φανταστείτε ότι το ηχογράφησε μέσα σε τέσσερις μόλις ημέρες, εκπληκτικό! Βοήθησαν σε αυτό σίγουρα και τα δύο μέλη των Tindersticks (David Boulter, Dickon Hinchliffe) που συμμετέχουν, ειδικά ο δεύτερος που επιμελήθηκε τα έγχορδα του δίσκου, πως αλλιώς να γραφόταν το εκπληκτικό «Se Mettre Aux Anges», στο οποίο ανέλαβε και τη χορωδία του. Fast Forward στο φθινόπωρο του 2014 με μια ακόμη υπερπαραγωγή, το επίσης τριπλό «Babel». Μετά από καιρό πλούσιες ενορχηστρώσεις, πνευστά και έγχορδα χέρι – χέρι με κιθάρες, το εικοστό στην καριέρα του.

Ένα ακόμη ενδιαφέρον κεφάλαιο είναι και το πιο πρόσφατο «Baby Love» του 2020 όπου η φανκ/σόουλ είναι κυρίαρχη, πρώτη φορά τόσο πολύ από το ξεκίνημά του. Εκφραστικά το ήπιο ύφος της ερμηνείας του είναι χαρακτηριστικό και δεν το εγκατέλειψε ποτέ, ο δε υπερπαραγωγικός του λόγος μελαγχολικός και συνάμα ποιητικός που για τους γνώστες της γαλλικής είναι ένας επιπλέον πόλος έλξης για τη δουλειά του. Ταλέντο πολυεπίπεδο αφού εκτός από συνθέτης / ερμηνευτής ήταν ηθοποιός και συγγραφέας.

Καλή ακρόαση…

Στο Spotify:

Στο Youtube:

Η λίστα: