Το Living in the Material World είναι το τέταρτο στούντιο άλμπουμ του Άγγλου μουσικού George Harrison, που κυκλοφόρησε το 1973 από την Apple Records. Καθώς ακολούθησε τη δεκαετία του 1970 το All Things Must Pass και το πρωτοποριακό φιλανθρωπικό του έργο, το Concert for Bangladesh, ήταν από τις πιο πολυαναμενόμενες κυκλοφορίες εκείνης της χρονιάς. Το άλμπουμ πιστοποιήθηκε χρυσό από την Recording Industry Association of America δύο μέρες μετά την κυκλοφορία του, στο δρόμο για να γίνει το δεύτερο νούμερο 1 άλμπουμ του Harrison στις Ηνωμένες Πολιτείες και παρήγαγε τη διεθνή επιτυχία "Give Me Love (Give Me Peace on Earth)". Επίσης, ήταν στην κορυφή των charts άλμπουμ στον Καναδά και την Αυστραλία και έφτασε στο νούμερο 2 στη Βρετανία.
Το Living in the Material World είναι αξιοσημείωτο για το ασυμβίβαστο στιχουργικό περιεχόμενο των τραγουδιών του, που αντικατοπτρίζει τον αγώνα του Harrison για πνευματική φώτιση ενάντια στην ιδιότητά του ως σούπερ σταρ, καθώς και για αυτό που πολλοί σχολιαστές θεωρούν τις καλύτερες κιθάρες και φωνητικές ερμηνείες της καριέρας του. Σε αντίθεση με το All Things Must Pass, ο Χάρισον μείωσε την παραγωγή για το Material World, χρησιμοποιώντας μια βασική ομάδα μουσικών που αποτελούνταν από τους Nicky Hopkins, Gary Wright, Klaus Voormann και Jim Keltner. Ο Ringo Starr, ο John Barham και ο Ινδός κλασικός μουσικός Zakir Hussain ήταν μεταξύ των άλλων συντελεστών του άλμπουμ.
Μόλις κυκλοφόρησε, το Rolling Stone το περιέγραψε ως ένα "ποπ κλασικό", ένα έργο που "στέκεται μόνο του ως ένα άρθρο πίστης, θαυματουργό στη λάμψη του". Οι περισσότεροι σύγχρονοι κριτικοί θεωρούν το Living in the Material World ως έναν άξιο διάδοχο του All Things Must Pass, ακόμα κι αν αναπόφευκτα υπολείπεται του μεγάλου έργου του Harrison. Ο συγγραφέας Simon Leng αναφέρεται στο άλμπουμ ως ένα "ξεχασμένο blockbuster", που αντιπροσωπεύει "το κλείσιμο μιας εποχής, την τελευταία προσφορά της εποχής των Beatles στο Λονδίνο".
