Η δεύτερη καριέρα του Rod Stewart

Σπουδαίος καλλιτέχνης, εν ζωή και εν ενεργεία. Ο αειθαλής Βρετανός Roderick David Stewart ξεκίνησε την πορεία του ως τραγουδιστής συγκροτημάτων. Αρχικά ήταν μέλος για έναν χρόνο στους Ray Davies Quartet το 1962, που στη συνέχεια μετονομάστηκαν Kings. Αργότερα συμμετείχε στους Jimmy Powell and the 5 Dimensions το 1963, στους Steampacket το 1965, στους Shotgun Express το 1966, στους Jeff Beck Group το 1967 και στους Faces το 1969.  Στο τελευταίο συγκρότημα πήγε κατόπιν προτροπής του Ronnie Wood, με τον οποίο ήταν μαζί στους Jeff Beck Group. Ο Wood ξαναπήρε την κιθάρα του για να ενταχθεί στους Rolling Stones το 1975, ενώ ο Stewart με την αναγνωρίσιμη φωνή είχε ήδη υπογράψει συμβόλαιο για τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τη Mercury Records.

Απέκτησε το δικό του αστέρι στο Rock and Roll Hall of Fame το 1994, καθώς και το 2012, ως μέλος των Faces. To 2016, χρίστηκε Sir από τον Δούκα του Κέιμπριτζ για τις υπηρεσίες του στη μουσική και την φιλανθρωπία. Φέτος συμπλήρωσε 56 χρόνια προσωπικής πορείας, με τις συνολικές πωλήσεις των άλμπουμ και σινγκλ του να υπολογίζονται σε πάνω από 250 εκατομμύρια παγκοσμίως. 

Το 2002, σε ηλικία 57 ετών, αποφάσισε να ηχογραφήσει το λεγόμενο GAS (Great American Songbook), μια συλλογή με μερικές από τις πιο κλασικές αμερικανικές τζαζ ηχογραφήσεις του πρώτου μισού του 20ού αιώνα. Μέχρι το 2010 θα κυκλοφορήσει πέντε, ξεπερνώντας τα 12 εκατ. αντίτυπα. Ο Rod Stewart έχτισε μια δεύτερη καριέρα, αν αναλογιστούμε ότι από τις 15 υποψηφιότητες που απέσπασε για βραβείο Grammy οι πέντε είναι για το GAS, όπως και το μοναδικό που κέρδισε σε μία από αυτές. Tόσες είναι και οι διασκευές που θα παρουσιάσουμε από τα προσωπικά του Great American Songbook. Επειδή πρόκειται για σπουδαία τραγούδια, θα τα συνοδέψουμε με δύο λόγια για την ιστορία του καθενός.

 
THESE FOOLISH THINGS (2002)

Το πρώτο GAS με τίτλο “It had to be you… The greatest American songbook” κυκλοφόρησε το 2002. Θα αποδειχτεί το πιο επιτυχημένο από όλα εμπορικά, αφού θα ξεπεράσει τα 4,5 εκατ. αντίτυπα και θα γίνει το τρίτο σε πωλήσεις στην προσωπική του δισκογραφία. Πιστοποιήθηκε τριπλά πλατινένιο στην Αμερική, ενώ διπλά στην Αγγλία. Χάρη σε αυτό, κέρδισε υποψηφιότητα για Grammy στην κατηγορία «Καλύτερο Παραδοσιακό Ποπ Φωνητικό Άλμπουμ».

Η πρώτη εκτέλεση του “These foolish things” ανήκει στον Αφροαμερικανό τραγουδιστή, στιχουργό και πιανίστα Turner Layton, το 1936. Ο Benny Goodman με την ορχήστρα του και τη φωνή της Helen Ward το οδήγησαν στο Νο. 1 στις ΗΠΑ, επίσης το 1936. Την ίδια χρονιά το τραγούδησε και η Billie Holiday, Νο. 5 στο Billboard Pop Songs Chart, όπως και ο Jean Sablon που το μετέφερε εξαιρετικά στα γαλλικά.

Η διασκευή του Rod Stewart είναι η πιο επιτυχημένη εμπορικά από όσες ερμήνευσε στις πέντε εν λόγω συλλογές, φτάνοντας ως το No. 13 στην Αμερική στην κατηγορία Adult Contemporary.

THE NEARNESS OF YOU (2002)

Σύνθεση του 1938, που πρωτοακούστηκε την ίδια χρονιά στην ταινία ”Romance in the dark”. Η πρώτη ηχογράφηση κυκλοφόρησε το 1940 από τον Αμερικανό Chick Bullock και την ορχήστρα του. Την ίδια χρονιά το παρουσίασε και ο Glenn Miller με τη δική του ορχήστρα. Ακολούθησαν τη δεκαετία του ’50, κατά χρονολογική σειρά, η Sarah Vaughan, το θρυλικό ντουέτο της Ella Fitzgerald με τον Louis Armstrong, η Julie London και ο Frank Sinatra, ενώ μόνο τη δεκαετία του ’60 τραγουδήθηκε από τους Shirley Bassey, Paul Anka, Matt Monro, Mina, Mel Torme, Tom Jones, James Brown, Barbra Streisand και Ornella Vanoni.

Ο Stewart επέλεξε να συμπεριλάβει το “The nearness of you” στην πρώτη του συλλογή από τον αμερικανικό θησαυρό, το 2002.

EVERY TIME WE SAY GOODBYE (2002)

Η πρώτη ζωντανή εκτέλεση του “Every time we sat goodbye” έγινε από την Nan Wynn στο μιούζικαλ “Seven lively arts” του 1944, ενώ η πρώτη ηχογράφηση την ίδια χρονιά από τον Benny Goodman και την ορχήστρα του, με την Peggy Mann στα φωνητικά. Οι στίχοι και η μουσική ανήκουν στον σπουδαίο Cole Porter.

Πολλά τα ηχηρά ονόματα που το έκαναν δικό τους. Κατά χρονολογική σειρά κυκλοφορίας αναφέρουμε ενδεικτικά την Ella Fitzgerald, την Dinah Washington που το τραγούδησε με την ορχήστρα του Quincy Jones, τον Tony Bennett, ο Ray Charles το παρουσίασε ντουέτο με την Betty Carter, ο θρυλικός John Coltrane το απέδωσε με το σαξόφωνό του, ενώ η Νάνα Μούσχουρη το διασκεύασε το 1987, όπως και οι Simply Red.

Ο Rod Stewart το διασκεύασε τόσο υπέροχα το 2002, που ανταγωνίζεται επάξια τα παραπάνω τεράστια ονόματα.

THAT'S ALL (2002)

Σύνθεση του 1952, που ερμήνευσε πρώτος ο τεράστιος Nat King Cole το 1953. Μεταξύ των σπουδαίων ονομάτων που το διασκεύασαν είναι η Peggy Lee με την ορχήστρα του Frank Sinatra το 1957, ο Bobby Darin το 1959, την ίδια χρονιά και η Sarah Vaughan με την ορχήστρα του Quincy Jones, ενώ ο Frank Sinatra το 1962. 

Στα 50 χρόνια από τη γένεσή του “That’s all” το ακούσαμε από τον Stewart, το 2002.

BEWITCHED, BOTHERED & BEWILDERED (duet with CHER) (2003)

Το δεύτερο GAS, “As time goes by: The great American songbook Volume II”, ήρθε το 2003 και ξεπέρασε τα 3,7 εκατ. αντίτυπα. Απονεμήθηκε διπλά πλατινένιο στην Αμερική και στην Αγγλία, δίνοντας στον Βρετανό σταρ μία ακόμη υποψηφιότητα για Grammy στην κατηγορία «Καλύτερο Παραδοσιακό Ποπ Φωνητικό Άλμπουμ». Αποτελεί το έβδομο σε πωλήσεις από όλα του τα άλμπουμ.

Η πρώτη ζωντανή εκτέλεση του “Bewitched, bothered & bewildered” δώθηκε από την ηθοποιό Vivienne Segal το 1940, στο μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ “Pal Joey”. H πρώτη ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε από τον Benny Goodman και την ορχήστρα του το 1941, με την Helen Forrest στα φωνητικά. Μεταξύ άλλων, η Sinead O’Connor το διασκεύασε το 1992.

Ο Stewart το ερμήνευσε ντουέτο με την Cher το 2003. Η συνεργασία αυτή υπήρξε η πιο επιτυχημένη από όλες στις συγκεκριμένες συλλογές, φτάνοντας στο No. 17 στην Αμερική στην κατηγορία Adult Contemporary.

AS TIME GOES BY (duet with QUEEN LATIFAH) (2003)

Η πρώτη εκτέλεση ανήκει στον τραγουδιστή, μουσικό, ηθοποιό και ραδιοφωνικό παραγωγό Rudy Valle μαζί με το συγκρότημά του Connecticut Yankees, το 1931. Γράφτηκε εκείνη τη χρονιά από τον Herman Hupfeld για το μιούζικαλ “Everybody’s welcome”. Επιτυχία γνώρισε 11 χρόνια αργότερα, το 1942, από τον Dooley Wilson. Το “As time goes by” ακούστηκε στην αξέχαστη ταινία “Casablanca” με τον Humphrey Bogart και την Ingrid Bergman, που απέσπασε οκτώ υποψηφιότητες για Όσκαρ με νικητήριες τις τρεις.

Ο Rod Stewart το παρουσίασε ντουέτο με την Queen Latifah το 2003.

TIME AFTER TIME (2003)

Πρώτη ηχογράφηση από την Margaret Whiting το 1946, με την ορχήστρα του Frank De Vol. Την επόμενη χρονιά ερμηνεύτηκε από τον Frank Sinatra για το φιλμ “It happened in Brooklyn”, όπου πρωταγωνιστούσε. Στη συνέχεια, με χρονολογική σειρά κυκλοφορίας, ακολούθησαν οι Dinah Washington, Buddy Greco, Isley Brothers, Vic Damone, Shirley Bassey, Carly Simon, Etta James και οι Temptations.

Το 2003, ήταν η σειρά του Stewart να κάνει το “Time after time” δικό του.

ISN'T IT ROMANTIC (2004)

Το τρίτο του αφιέρωμα, “Stardust: The great American songbook Volume III”, κυκλοφορεί το 2004. Ξεπερνά τα 2,2 εκατ. αντίτυπα, γίνεται το 14ο σε πωλήσεις άλμπουμ του και αναδεικνύεται πλατινένιο στην Αγγλία και στην Αμερική. Οι υποψηφιότητες για Grammy τριτώνουν και o Stewart θα κερδίσει επιτέλους το πολυπόθητο βραβείο στην κατηγορία «Καλύτερο Παραδοσιακό Ποπ Φωνητικό Άλμπουμ».

Το “Isn’t it romantic” ακούστηκε αρχικά στην ταινία “Love me tonight” τον Αύγουστο του 1932, σε τρεις διαφορετικές εκτελέσεις. Δύο από τους πρωταγωνιστές, Maurice Chevalier και Jeanette MacDonald, το ερμήνευσαν ξεχωριστά ο καθένας, και μία ακόμη από την ορχήστρα του Harold Stern με τα φωνητικά του Bill Smith. Η πρώτη κυκλοφορία πραγματοποιήθηκε τον επόμενο μήνα, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Nat Finston και της ορχήστρας του Paramount Studio, με τον Sam Coslow στα φωνητικά.

Ο Rod Stewart μας χάρισε μία από τις πιο σαγηνευτικές εκδοχές του τραγουδιού.

BLUE MOON (featuring ERIC CLAPTON) (2004)

Το 1933 ο Richard Rodgers και ο Lorenz Hart έγραψαν μια μελωδία για την ταινία “Hollywood party”.  Οι πρώτοι στίχοι είχαν τίτλο “Prayer (Oh Lord, make me a movie star)”, αλλά δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ. Ξαναγράφτηκε με νέους στίχους για την ταινία “Manhattan melodrama” το 1934, ως “The bad in every man”. Την ίδια χρονιά, ο Hart έγραψε μια τρίτη εκδοχή με πιο ρομαντικούς στίχους και κυκλοφόρησε με τίτλο “Blue moon”, με την οποία καθιερώθηκε.

Η πρώτη ηχογράφηση, αλλά και η πρώτη μεγάλη επιτυχία, έγινε το 1934 στις ΗΠΑ από τον σαξοφωνίστα Glen Gray και το συγκρότημά του Casa Loma Orchestra, με τη φωνή του Kenneth Sargent. To πενταμελές ανδρικό συγκρότημα των Marcels την έκανε διεθνή επιτυχία το 1961, Νο. 1 στην Αμερική και στην Αγγλία.

Από τις πιο αισθαντικές ερμηνείες θεωρείται δικαίως αυτή του Rod Stewart. H συνεργασία του με τον Eric Clapton στην κιθάρα το 2004 αποτελεί μία από τις ωραιότερες διασκευές της μελαγχολικής μελωδίας. Το “Blue moon” έχει πλέον ξεπεράσει τις 380 δισκογραφημένες εκτελέσεις, συμπεριλαμβανομένων και των ορχηστικών.

A KISS TO BUILD A DREAM ON (2004)

Δημιουργήθηκε το 1935, με τον αρχικό τίτλο "Moonlight on the meadow". Ως “A kiss to build a dream on” ακούστηκε για πρώτη φορά στην αστυνομική ταινία “The strip” το 1951 από την Αφροαμερικανίδα Kay Brown, που εμφανίστηκε επίσης ως ηθοποιός. Το ερμήνευσε και ο Louis Armstrong στο φιλμ, καθώς συμμετείχε, με την εκτέλεσή του να καθιερώνεται ως η πιο διαχρονική. Η σύνθεση ήταν υποψήφια για Όσκαρ στην κατηγορία «Καλύτερο Πρωτότυπο Τραγούδι». Η πρώτη κυκλοφορία είναι της ίδιας χρονιάς, από τον Jimmy Dorsey και την ορχήστρα του, με τη Sandy Evans και τον Pat O’Conor στα φωνητικά. 

Πριν το διασκευάσει ο Rod Stewart το 2004, ο Tony Bennett το είχε παρουσιάσει ντουέτο με την k.d. Lang το 2002.

LET'S FALL IN LOVE (featuring George Benson) (2005)

Το τέταρτο GAS, “Thanks for the memory: The great American songbook Volume IV”, θα κυκλοφορήσει το 2005 και θα φτάσει σχεδόν το 1,4 εκατ. αντίτυπα. Θα χαρίσει στον Stewart τέταρτη διαδοχική υποψηφιότητα για Grammy, πάντα στην ίδια κατηγορία, «Καλύτερο Παραδοσιακό Ποπ Φωνητικό Άλμπουμ».

Το προστακτικό “Let’s fall in love” είναι μία υπέροχη μελωδία του 1933 που έγραψε ο Ted Koehler και συνέθεσε ο Harold Arlen για την ομότιτλη ταινία της ίδιας χρονιάς, με πρωταγωνιστές τον Edmund Lowe και την Ann Sothern. Ο Art Jarrett το απέδωσε στην αρχή του φιλμ, η Sothern στο δεύτερο μισό του, ενώ ακούστηκε και από όλο το καστ στο ευτυχές φινάλε. Για την ιστορία, ο Arlen έξι χρόνια αργότερα θα συνθέσει το “Over the rainbow” για την διπλά οσκαρική ταινία “The wizard of Oz”, που ερμήνευσε η αξέχαστη Judy Garland στα 16 της.

Την προτροπή στον έρωτα εξέφρασε ιδανικά και ο Stewart, με σύμμαχο το πιάνο αλλά και τον George Benson που τον συνόδεψε με την κιθάρα του, το 2005.

I'VE GOT A CRUSH ON YOU (duet with DIANA ROSS) (2005)

Σύνθεση του 1928, σε μουσική του George Gershwin και στίχους του αδελφού του Ira Gershwin. Το εξομολογητικό “I’ve got a crush on you” πρωτοακούστηκε στο βασισμένο σε βιβλίο μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ “Treasure girl”, της ίδιας χρονιάς, από τον Clifton Webb και την Mary Hay. Η ορχηστρική του εκδοχή ακούστηκε στο επίσης μιούζικαλ “Strike up the band” το 1930. Η πρώτη ηχογράφηση και κυκλοφορία έγινε από την τζαζ τραγουδίστρια Lee Wiley με την ορχήστρα του Max Kaminsky το 1939.

Από τα ντουέτα που έκανε o Rod Stewart στα πέντε GAS, το μοναδικό όνομα που αναφέρει τραγουδιστά είναι της Diana Ross, λέγοντας «Diana on you». Το είχε ξανακάνει στη συνεργασία του με την Tina Turner το 1990, όταν στο “It takes two” είχε αναφωνήσει «It’s on you Tina, come on».

I'VE GOT MY LOVE TO KEEP ME WARM (2005)

Το ρομαντικό “I’ve got my love to keep me warm” γράφτηκε το 1937 από τον Irving Berlin. Ηχογραφήθηκε αρχικά από τον Βρετανό μουσικό Ray Noble και την ορχήστρα του, με τα φωνητικά του Howard Barrie, ενώ ακολούθησε η εκδοχή της Billie Holiday με τη δική της ορχήστρα. Στη συνέχεια τραγουδήθηκε στο μιούζικαλ “On the avenue” από τους πρωταγωνιστές του, τον Dick Powell και την Alice Faye. Δύο δεκαετίες αργότερα το ερμήνευσαν η Ella Fitzgerald μαζί με τον Louis Armstrong, το 1957, ο Dean Martin το 1959, ο Frank Sinatra το 1961, ενώ το 2004 κυκλοφόρησε η προ δεκαετίας ηχογράφηση της Julie London.

Μαεστρική είναι και η εκτέλεση του Rod Stewart το 2005.