Η δεύτερη καριέρα του Rod Stewart

Σπουδαίος καλλιτέχνης εν ζωή και εν ενεργεία. O αειθαλής Βρετανός Roderick David Stewart ξεκίνησε την πορεία του ως τραγουδιστής συγκροτημάτων. Αρχικά ήταν μέλος για μια χρονιά στους Ray Davies Quartet το 1962, στη συνέχεια μετονομάστηκαν Kings, στους Jimmy Powell and the 5 Dimensions το 1963, στους Steampacket το 1965, στους Shotgun Express το 1966, στους Jeff Beck Group το 1967 και στους Faces το 1969. Στο τελευταίο συγκρότημα πήγε κατόπιν προτροπής του απολυθέντος Ronnie Wood, με τον οποίο ήταν μαζί στους Jeff Beck Group. Ο Wood ξαναπήρε την κιθάρα του το για να ενταχθεί στους Rolling Stones το 1975, ενώ ο Stewart με την αναγνωρίσιμη φωνή είχε ήδη υπογράψει συμβόλαιο για τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με τη Mercury Records.

Απέκτησε το δικό του αστέρι στο Rock and Roll Hall of Fame το 1994, καθώς και το 2012, ως μέλος των Faces. To 2016, χρίστηκε Sir από τον δούκα του Κέιμπριτζ για τις υπηρεσίες του στη μουσική και τη φιλανθρωπία. Φέτος συμπληρώνει 56 χρόνια προσωπικής πορείας, με τις συνολικές πωλήσεις των άλμπουμ και σινγκλ του να ξεπερνούν τα 250 εκατ. παγκοσμίως. 

Το 2002, σε ηλικία 57 ετών, αποφάσισε να ηχογραφήσει το λεγόμενο GAS (Great American Songbook), μία συλλογή με τις πιο γνωστές αμερικανικές τζαζ ηχογραφήσεις του πρώτου μισού του 20ού αιώνα. Ως το 2010 θα κυκλοφορήσει πέντε, ξεπερνώντας τα 12 εκατ. αντίτυπα. Θα λέγαμε ότι έκανε μία δεύτερη καριέρα, αν αναλογιστούμε ότι από τις 15 υποψηφιότητές που απέσπασε για βραβείο Grammy οι πέντε είναι για το GAS, όπως και το μοναδικό που κέρδισε σε μία από αυτές. Tόσες είναι και οι διασκευές που θα παρουσιάσουμε, από τα προσωπικά του Great American Songbook. Επειδή πρόκειται για σπουδαία τραγούδια, θα τα συνοδέψουμε με δύο λόγια για την ιστορία του καθενός.

 
THESE FOOLISH THINGS (2002)

Το πρώτο GAS με τίτλο “It had to be you… The greatest American songbook” κυκλοφόρησε το 2002. Θα αποδειχτεί το πιο επιτυχημένο από όλα εμπορικά, αφού θα ξεπεράσει τα 4,5 εκατ. αντίτυπα και θα γίνει το τρίτο σε πωλήσεις στην προσωπική του δισκογραφία. Πιστοποιήθηκε τριπλά πλατινένιο στην Αμερική, ενώ διπλά στην Αγγλία. Με αυτό, κέρδισε υποψηφιότητα στην κατηγορία «Καλύτερο Παραδοσιακό Ποπ άλμπουμ με φωνητικά».

Η πρώτη εκτέλεση του “These foolish things” ανήκει στον Αφροαμερικανό τραγουδιστή, στιχουργό και πιανίστα Turner Layton, το 1936. Ο Benny Goodman με την ορχήστρα του και τη φωνή της Helen Ward το οδήγησαν στο Νο.01 της Αμερικής, επίσης το 1936. Την ίδια χρονιά το παρουσίασε και η Billie Holiday, Νο.05 στο “Billboard Pop Songs Chart”, όπως και ο Jean Sablon που το μετέφερε εξαιρετικά στα γαλλικά.

Η διασκευή του Rod Steward είναι η πιο επιτυχημένη εμπορικά από τις πέντε εν λόγω συλλογές, No.13 στην Αμερική, στην κατηγορία “Adult Contemporary”.

THE NEARNESS OF YOU (2002)

Σύνθεση του 1938, που πρωτοακούστηκε την ίδια χρονιά στην ταινία ”Romance in the dark”. Η πρώτη ηχογράφηση κυκλοφόρησε το 1940, από τον Αμερικανό Chick Bullock και την ορχήστρα του. Την ίδια χρονιά το παρουσίασε ο Glenn Miller με τη δική του ορχήστρα, τη δεκαετία του ’50 κατά σειρά η Sarah Vaughan, το θρυλικό ντουέτο της Ella Fitzgerald με τον Louis Armstrong, η Julie London και ο Frank Sinatra, ενώ μόνο τη δεκαετία του ’60 τραγουδήθηκε από τους Shirley Bassey, Paul Anka, Matt Monro, Mina, Mel Torme, Tom Jones, James Brown, Barbra Streisand και Ornella Vanoni. 

Ο Stewart να επέλεξε να το συμπεριλάβει στην πρώτη του συλλογή από τον αμερικανικό θησαυρό, το 2002.

EVERY TIME WE SAY GOODBYE (2002)

Η πρώτη ζωντανή εκτέλεση έγινε από την Nan Wynn στο μιούζικαλ “Seven lively arts” του 1944, ενώ η πρώτη ηχογράφηση την ίδια χρονιά από τον Benny Goodman και την ορχήστρα του, με την Peggy Mann στα φωνητικά. Οι στίχοι και η μουσική είναι του σπουδαίου Cole Porter.

Πολλά τα ηχηρά ονόματα που το έκαναν δικό τους, κατά χρονολογική σειρά κυκλοφορίας αναφέρουμε ενδεικτικά την Ella Fitzgerald, την Dinah Washington που το τραγούδησε με την ορχήστρα του Quincy Jones, τον Tony Bennett, ο Ray Charles το παρουσίασε ντουέτο με την Betty Carter, ο θρυλικός John Coltrane το απέδωσε με το σαξόφωνό του, ενώ η Νάνα Μούσχουρη το διασκεύασε το 1987, όπως και οι Simply Red.

Ο Rod Stewart το διασκεύασε τόσο υπέροχα το 2002, που ανταγωνίζεται επάξια τα παραπάνω τεράστια ονόματα.

THAT'S ALL (2002)

Σύνθεση του 1952, που ερμήνευσε πρώτος ο τεράστιος Nat King Cole το 1953. Μεταξύ των σπουδαίων ονομάτων που το διασκεύασαν είναι η Peggy Lee με την ορχήστρα του Frank Sinatra το 1957, o Bobby Darin το 1959, την ίδια χρονιά η Sarah Vaughan με την ορχήστρα του Quincy Jones, ενώ ο Frank Sinatra το 1962.

Στη συμπλήρωση των 50 χρόνων από τη γένεσή του το ακούσαμε από τον Stewart, το 2002.

BEWITCHED, BOTHERED & BEWILDERED (with CHER) (2003)

Το δεύτερο GAS, “As time goes by: The great American songbook Volume II”, ήρθε το 2003. Θα ξεπεράσει τα 3,7 εκατ. αντίτυπα, διπλά πλατινένιο στην Αμερική και την Αγγλία, δίνοντας στον Βρετανό σταρ μία ακόμη υποψηφιότητα για Grammy, στην στην κατηγορία «Καλύτερο Παραδοσιακό Ποπ άλμπουμ με φωνητικά». Αποτελεί το έβδομο σε πωλήσεις από όλα του τα άλμπουμ.

Η πρώτη ζωντανή εκτέλεση του “Bewitched, bothered & bewindered” δώθηκε από την ηθοποιό Vivienne Segal το 1940, για το μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ “Pal Joey”. H πρώτη ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε από τον Benny Goodman και την ορχήστρα του το 1941, με την Helen Forrest στα φωνητικά. Μεταξύ άλλων, η Sinead O’Connor το διασκεύασε το 1992.

Ο Stewart το ερμήνευσε ντουέτο με τη Cher το 2003. Είναι η πιο επιτυχημένη από όλες τις συνεργασίες του στις συγκεκριμένες συλλογές, No.17 στην Αμερική, στην κατηγορία “Adult Contemporary”.

AS TIME GOES BY (with QUEEN LATIFAH) (2003)

Η πρώτη εκτέλεση ανήκει στον τραγουδιστή, μουσικό, ηθοποιό και ραδιοφωνικό παραγωγό Rudy Valle και το συγκρότημά του Connecticut Yankees, το 1931. Γράφτηκε εκείνη τη χρονιά από τον Herman Hupfeld για το μιούζικαλ “Everybody’s welcome”. Επιτυχία γνώρισε 11 χρόνια αργότερα, το 1942, από τον Dooley Wilson. Aκούστηκε στην αξέχαστη ταινία “Casablanca” με τον Humphrey Bogart και την Ingrid Bergman, που απέσπασε οκτώ υποψηφιότητες για Όσκαρ με νικητήριες τις τρεις. 

Ο Rod Stewart το παρουσίασε ντουέτο με την Queen Latifah το 2003.

TIME AFTER TIME (2003)

Πρώτη ηχογράφηση από την Margaret Whiting το 1946, με την ορχήστρα του Frank De Vol. Την επόμενη χρονιά, ερμηνεύτηκε από τον Frank Sinatra για το φιλμ “It happened in Brooklyn” που πρωταγωνιστούσε. Ακολούθησαν κατά χρονολογική σειρά κυκλοφορίας οι Dinah Washington, Buddy Greco, Isley Brothers, Vic Damone, Shirley Bassey, Carly Simon, Etta James και οι Temptations. 

Το 2003, ήταν η σειρά του Rod να το κάνει δικό του.  
 

ISN'T IT ROMANTIC (2004)

Το τρίτο του αφιέρωμα, “Stardust: The great American songbook Volume III”, κυκλοφορεί το 2004. Θα ξεπεράσει το 2,2 εκατ. αντίτυπα και θα αποδειχθεί το 14ο σε πωλήσεις άλμπουμ του, αναδείχτηκε πλατινένιο στην Αγγλία και την Αμερική. Οι υποψηφιότητες για Grammy θα τριτώσουν και θα κερδίσει επιτέλους το πολυπόθητο βραβείο, στην κατηγορία «Καλύτερο Παραδοσιακό Ποπ άλμπουμ με φωνητικά».

Το “Isn’t it romantic” ακούστηκε αρχικά στην ταινία “Love me tonight” τον Αύγουστο του 1932, σε τρεις διαφορετικές εκτελέσεις. Δύο από τους πρωταγωνιστές Maurice Chevalier και Jeanette MacDonald, το ερμήνευσαν ξεχωριστά ο καθένας, ενώ μία ακόμη από την ορχήστρα του Harold Stern με τα φωνητικά του Bill Smith. Η πρώτη κυκλοφορία της σύνθεσης βγήκε τον επόμενο μήνα, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Nat Finston και της ορχήστρας του Paramount Studio, με τον Sam Coslow στα φωνητικά.

Ο Rod Stewart μας χάρισε μία από τις πιο σαγηνευτικές εκδοχές της σύνθεσης.

BLUE MOON (featuring ERIC CLAPTON) (2004)

Πρώτη ηχογράφηση και πρώτη επιτυχία το 1934, κορυφαίο στην Αμερική, από τον σαξοφωνίστα Glen Gray και το συγκρότημά του Casa Loma Orchestra, η φωνή είναι του Kenneth Sargent. To πενταμελές ανδρικό συγκρότημα των Marcels φρόντισε να γίνει διεθνή επιτυχία το 1959, Νο.01 στην Αμερική και την Αγγλία.

Από τις πιο αισθαντικές ερμηνείες του Stewart. H συνεργασία του με τον Eric Clapton στην κιθάρα το 2004, είναι από τις ωραιότερες διασκευές της μελαγχολικής μελωδίας που έχει ξεπεράσει τις 360 δισκογραφημένες εκτελέσεις.

A KISS TO BUILD A DREAM ON (2004)

Ακούστηκε για πρώτη φορά στην αστυνομική ταινία “The strip” το 1951, από την Αφροαμερικανίδα Kay Brown που συμμετείχε και ως ηθοποιός. Η πρώτη κυκλοφορία είναι της ίδιας χρονιάς, από τον μουσικό Jimmy Dorsey και την ορχήστρα του, με την Sandy Evans και τον Pat O’Conor να το τραγουδούν.

Πριν το διασκευάσει ο Rod Stewart το 2004, ο Tony Bennett το είχε παρουσιάσει ντουέτο με την k.d. Lang το 2002.

LET'S FALL IN LOVE (2005)

Το τέταρτο GAS “Thanks for the memory: The great American songbook Volume IV” το 2005, θα φτάσει σχεδόν το 1,4 εκατ. αντίτυπα και θα του χαρίσει τέταρτη διαδοχική υποψηφιότητα, πάντα στην ίδια κατηγορία. Είναι το 19ο άλμπουμ με τις υψηλότερες πωλήσεις στην καριέρα του, πλατινένιο στην Αγγλία και την Αμερική.

Το προστακτικό “Let’s fall in love” είναι μία υπέροχη μελωδία του 1933, που έγραψε ο Ted Koehler και συνέθεσε ο Harold Arlen για την ομότιτλη ταινία της ίδιας χρονιάς, με πρωταγωνιστές τον Edmund Lowe και την Ann Sothern. Ο Lowe το απέδωσε στην αρχή του φιλμ, η Sothern στο δεύτερο μισό του, ενώ ακούστηκε και από όλο το cast στο… happy end.

Για την ιστορία, ο Harold Arlen έξι χρόνια αργότερα θα συνθέσει το “Over the rainbow” για την διπλά οσκαρική ταινία “The wizard of Oz”, που ερμήνευσε η αξέχαστη Judy Garland στα 21 της.

Την προτροπή στον έρωτα εξέφρασε ιδανικά και ο Stewart, με σύμμαχο το πιάνο, το 2005.

I'VE GOT A CRUSH ON YOU (duet with DIANA ROSS) (2005)

Τραγούδι του 1928, σε μουσική του George Gershwin και στίχους του αδελφού του Ira Gershwin. Πρωτοακούστηκε στο βασισμένο σε βιβλίο μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ “Treasure girl” της ίδιας χρονιάς από τον Clifton Webb και την Mary Hay, ενώ στο επίσης μιούζικαλ “Strike up the band” ακούστηκε η ορχηστρική εκδοχή του, το 1930. Η πρώτη ηχογράφηση και κυκλοφορία έγινε από τη τζαζ τραγουδίστρια Lee Wiley με την ορχήστρα του Max Kaminsky, το 1939.

Από τα ντουέτα που έκανε o Rod Stewart στα πέντε GAS, το μόνο όνομα που αναφέρει τραγουδιστά είναι της Diana Ross, λέγοντας… «Diana on you». Το είχε ξανακάνει στο ντουέτο του με την Tina Turner το 1990, στο “It takes two” είχε αναφωνήσει «It’s on you Tina, come on».