Το δηλώνουν οι στίχοι, το μαρτυρά η «φωνή» ενός μουσικού οργάνου στο κρεσέντο του, ή το τέμπο της μουσικής γενικότερα. Σε κάποια πάλι, ο τίτλος καθαυτός παραπέμπει στη νύχτα.
Σκαλίζοντας το χρόνο μέσα από 7 δεκαετίες, από αυτή του ’60 ως την πιο πρόσφατη, συγκεντρώσαμε 20+1 ιστορίες με νότες που μας καθοδηγούν στις «μεγάλες» ώρες.
Doris Day – Quiet nights of quiet stars (Corcovado) (1965)
Βραζιλιάνικη σύνθεση που συστήθηκε με πορτογαλικό στίχο, με τίτλο “Corcovado”. Το πρωτερμήνευσε ο João Gilberto το 1960. Με αγγλικό στίχο το παρουσίασε αρχικά ο Toni Bennett το 1963, ως “Quiet nights (Corcovado)”, η εκτέλεση όμως της Doris Day το 1965 με τίτλο “Quiet nights of quiet stars” αποδείχτηκε η πιο χαρακτηριστική αγγλόφωνη επιτυχία. Η Day το τραγούδησε και ντουέτο με τον Perry Como, σε τηλεοπτική εκπομπή το 1971, ο οποίος το είχε διασκευάσει με τη σειρά του το 1966.
Billy Paul – Me and Mrs. Jones (1972)
Η Νο.01 επιτυχία για τρεις εβδομάδες στην Αμερική το 1972 δεν έχει αναφορά στη νύχτα, έγινε όμως από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του ραδιοφώνου παγκοσμίως τις «μεγάλες ώρες». Αξέχαστη σόουλ μπαλάντα, με την οποία ο Billy Paul κέρδισε το μοναδικό βραβείο Grammy που ήταν υποψήφιος, στην κατηγορία “Καλύτερη Ανδρική R&B εμφάνιση με φωνητικά”. Είναι επίσης το μοναδικό του Νο.01 στην Αμερική. Το “Me and Mrs. Jones” έχει εισαχθεί στο Grammy Hall of Fame.
Rose Royce – Wishing on a star (1977)
Οι στίχοι «επιβάλλουν» νυχτερινό τοπίο και μάλιστα ουρανό με ξαστεριά. Από τις διαχρονικότερες ερωτικές μελωδίες της δεκαετίας του ’70. H άρνηση της Barbra Streisand να το κάνει δικό της έδωσε την ευκαιρία στους Rose Royce να γνωρίσουν ακόμα μεγαλύτερη καταξίωση. Κυκλοφόρησε το 1977, έφτασε στο Νο.03 της Αγγλίας στις αρχές τις επόμενης χρονιάς και έγινε η δεύτερη μεγαλύτερη επιτυχία του αμερικανικού συγκροτήματος στην εν λόγω χώρα.
Patti Smith – Because the night (1978)
Πολλοί έχουν χορέψει και τραγουδήσει: “Because the night belongs to lovers, because the night belongs to us”. Η ενέργεια που διαθέτει μεταφέρεται τόσο μέσα από τον χορευτικό του ρυθμό, όσο και από την εκρηκτική ερμηνεία της Patti Smith. Ο Bruce Springsteen ξεκίνησε να γράφει τη μουσική το 1976, δεν είχε όμως τους στίχους. Ο παραγωγός του, o Jimmy Iovine, τον έπεισε να της το δώσει το 1978. Η Smith έγραψε τους στίχους μέσα σε μία νύχτα καθώς περίμενε τηλεφώνημα από το αγόρι της, εξού και οι στίχοι: “Love is a ring, the telephone”. Δίστασε να το κυκλοφορήσει, ευτυχώς την έπεισε ο Iovine και έγινε η πιο αναγνωρίσιμη επιτυχία της, Νο.05 στην Αγγλία, Νο.13 στην Αμερική.
Barry White – It's only love doing its thing (1978)
Όταν ο Barry White λέει: “I must relax you, I mean, totally, totally relax you” περαιτέρω σχολιασμός είναι περιττός. H φαντασία σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Η πρώτη εικόνα οδηγεί σε χαλαρωτικές νυχτερινές καταστάσεις, με πιο ψύχραιμο όμως σκεπτικό αντιλαμβανόμαστε ότι για τέτοιες εμπειρίες δεν υπάρχει χρονικός προσδιορισμός. Παρόλο που δεν είναι από τα πιο εμπορικά του τραγούδια, κυκλοφόρησε το 1978, ο χρόνος το κατέταξε στα πιο αναγνωρίσιμα της άκρως χαρακτηριστικής φωνής.
Teddy Pendergrass – Turn off the lights (1979)
Με το καλησπέρα δίνεται η «εντολή», σαφέστατος ο τίτλος. Λίγο πριν σβήσουν τα φώτα της δεκαετίας του ’70, το 1979, η φωνή των Harold Mervin & the Blue Notes μας χάρισε ένα αυθεντικό ερωτικό τραγούδι. Κατευθυντήριοι οι στίχοι “Let's take a shower, shower together, yeah”. Καθώς τα δευτερόλεπτα περνούν, το τελευταίο που μας απασχολεί είναι σε ποια θέση πήγε στην Αμερική ή στην Αγγλία. Για την ιστορία, έγινε χρυσό στην Αγγλία.
Benny Mardones – Into the night (1980)
Είναι δυνατόν η ροκ μουσική να μην έχει «λόγο» στη νύχτα; Η μπαλάντα που έκανε γνωστό και εύπορο τον Αμερικανό συνθέτη και τραγουδιστή, συμμετείχε στη δημιουργία της, κυκλοφόρησε το 1980. Παρόλο που ξεκίνησε επεισοδιακά την πορεία της στα αμερικανικά ραδιόφωνα, μπαινόβγαινε στις playlist εξαιτίας του στίχου “She's just 16 years old”, τελικά ανέβηκε ως το Νο.11 στην Αμερική. Τι αν πέρασαν 44 χρόνια από την κυκλοφορία της, εξακολουθεί να μεταδίδει αστείρευτη ενέργεια.
Santana – I love you much too much (1981)
Όπως σε αρκετές καταστάσεις της ζωής μας τα λόγια περισσεύουν, το ίδιο συμβαίνει και στη μουσική. Η κιθάρα έβγαλε φωνή, είπε και ελάλησε. Πήρε τη θέση των στίχων, τους έριξε «άκυρο» και δικαιώθηκε. Η αξεπέραστη σύνθεση της παρέας του Carlos Santana, του 1981, όπως και να το κάνουμε ακούγεται διαφορετικά από το ηλιοβασίλεμα και μετά. Πόσο μάλλον μεταμεσονύχτια.
Animals – The night (1983)
Από τα αθάνατα ροκ τραγούδια που αγαπήθηκε έντονα από το ευρύ κοινό, πέρα από τις προσωπικές προτιμήσεις του καθενός σε είδος μουσικής. Το έγραψε ο Eric Burdon με τον John Sterling το 1983. Είναι το μοναδικό σινγκλ της θρυλικής βρετανικής μπάντας που μπήκε στο 100 πρώτα της Αμερικής, Νο.48 στο “Hot 100” και Νο.34 στα “Mainstream Rock Tracks”.
Freddie Jackson – Rock me tonight (For old times shake) (1985)
H R&B με την soul μεγαλουργούν. Η παρελθοντική ιστορία που αναβιώνουν οι δύο πρωταγωνιστές, σύμφωνα με τους στίχους, έγινε Νο.01 για έξι εβδομάδες στα “Hot Black Singles” της Αμερικής και No.18 στο “Hot 100” το 1985, επίσης Νο.18 στην Αγγλία. Για επαναθέρμανση με το έτερον ήμισυ, η μπαλάντα αυτή είναι βούτυρο στο ψωμί.
Sade – Is it a crime (1985)
40 χρόνια φούρναρης, 39 για την ακρίβεια, έχει ψήσει πολλές καταστάσεις. Τα «θύματα» και οι «θύτες» είναι πλέον αναρίθμητοι. Αφοπλιστικό άκουσμα από το πρώτο δευτερόλεπτο, φροντίζει το σαξόφωνο για αυτό. Παρόλο που διαθέτει περισσότερα από έξι λεπτά για να μας αποτελειώσει, η σαγηνευτική φωνή της σειρήνας Sade στο 24ο δευτερόλεπτο εξασφαλίζει πρώιμα το… game over. Τη χρονιά που κυκλοφόρησε, το 1985, «παραδόθηκε» και η ακαδημία των Grammy, αφού την έχρισε ως τον “Καλύτερο Νέο Καλλιτέχνη”.
Michael Crawford – The music of the night (1986)
Η αριστουργηματική σύνθεση του Andrew Lloyd Webber από το περιβόητο μιούζικαλ “Το φάντασμα της όπερας” έχει συνδεθεί άρρηκτα με τη φωνή του Michael Crawford, πρωταγωνίστησε τόσο στο Μπρόντγουεϊ όσο και στο Γουέστ Έντ. Κυκλοφόρησε ως ξεχωριστό τραγούδι τον Δεκέμβριο του 1986, Νο.07 στην Αγγλία, ενώ το σάουντρακ της παράστασης εμφανίστηκε στα δισκοπωλεία δύο μήνες αργότερα.
Joe Cocker – Night calls (1991)
Χαρακτηριστική βραχνή φωνή, γυναικεία τα φωνητικά, στο κάλεσμα μιας νύχτας του 1991. Αργό τέμπο από τα τύμπανα, με τα πλήκτρα και την ηλεκτρική κιθάρα να ακολουθούν το ρυθμό της ιστορίας ενός μοναχικού πρωταγωνιστή.
Lauren Christy – The color of the night (1994)
Παρόλο που η ομότιτλη ταινία με τον Bruce Willis πήρε βραβείο Χρυσού Βατόμουρου ως η χειρότερη το 1994, όταν κυκλοφόρησε στα βίντεο κλαμπ της Αμερικής βρέθηκε στην 20αδα της χρονιάς. Το σάουντρακ έκρυβε ένα υπέροχο, μελαγχολικό δε αποτέλεσμα, που γνώρισε δικαίως ραδιοφωνική επιτυχία στην Ελλάδα. H Βρετανίδα τραγουδίστρια συμμετέχει στη σύνθεση.
Marc Antony – When I dream at night (1999)
Αυτή η βραδιά αντί για έρωτα ή ρομαντζάδα κρύβει φιλοδοξίες, χτίζει όνειρα, είναι κι αυτά πολύτιμα. Το μελωδικό άκουσμα εκτός από ραδιοφωνική επιτυχία το 1999, είναι από αυτά που ώθησε το πρώτο αγγλόφωνο άλμπουμ του Αμερικανού καλλιτέχνη, με τίτλο το ονοματεπώνυμό του, να γίνει τριπλά πλατινένιο στην Αμερική. Όπως πολύ σωστά λέει, αισθάνεται ζωντανός όταν ονειρεύεται τις νύχτες.
Richard Ashcroft – Break the night with colour (2006)
Η νύχτα δεν έχει χρώμα, εμείς της δίνουμε. Συμφωνεί και ο πρώην ηγέτης των Verve, που μας παρακινεί να τη χρωματίσουμε. H επιτυχημένη μπαλάντα του Βρετανού μουσικού και τραγουδιστή, του 2006, έγινε Νο.03 στη χώρα του και Νο.10 στην Ευρώπη.
Gabin feat. Mia Cooper – So many nights (2010)
Αξιοπρόσεκτο ιταλικό σχήμα. Ο Filippo Clary με τον Masimo Bottini έγιναν γνωστοί κυρίως με αγγλόφωνο στίχο. Για τα φωνητικά έχουν συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως ο Edwin Collins και η China Moses. Σ’ ένα από τα ωραιότερα δείγματα τους, η μικρότερης «εμβέλειας» Mia Cooper ερμηνεύσει το ατμοσφαιρικό “So many nights”, του 2010, αναφερόμενη στις νύχτες που χάνουμε τον εαυτό μας.
London Grammar – Nightcall (2013)
Η νύχτα μπορεί να «καμαρώσει» που υπάρχει στον τίτλο του. Εκπληκτικό τραγούδι, θα μπορούσε να επενδύσει ακόμα και όπερα, τόσο για τον ήχο του όσο και για τον τρόπο που το ερμήνευσε η Hannah Reid. Έγινε χρυσό στη Γερμανία και τη Δανία, ενώ ασημένιο στην Αγγλία ξεπερνώντας τις 200.000 από φυσικές πωλήσεις και streaming.
Diana Krall – Isn’t romantic (2017)
Βρίσκουμε αρκετούς λόγους για να το θεωρούμε νυχτόβια μελωδία. Πέρα από την αναφορά στους στίχους: “Music in the night, a dream that can be heard”, είναι και ο τρόπος με τον οποίο το αποδίδει η Καναδή τραγουδίστρια και πιανίστρια της τζαζ, καθώς μας παραπέμπει στις ώρες που χαλαρώνουν οι αισθήσεις.
Το “Isn’t it romantic” πλησιάζει να συμπληρώσει έναν αιώνα ζωής. Ερμηνεύτηκε για πρώτη φορά το 1932, στην ταινία “Love me tonight”. Έκτοτε, αρκετοί καταξιωμένοι καλλιτέχνες συνδέθηκαν μαζί του διασκευάζοντάς το.
Seal – I put a spell on you (2017)
Νυχτερινό δεν το κάνουν τα «μαγιολίκια» των στίχων, αλλά ο ήχος που έβγαλε η τρομπέτα, καθώς και ο τρόπος που το απέδωσε ο σπουδαίος Βρετανός καλλιτέχνης το 2017.
Αξιοσημείωτα είναι και τα ξόρκια των προκατόχων «μάγων» Nina Simone, Animals, Bryan Ferry και άλλων. Έχουμε κάνει ειδικό αφιέρωμα στο παρελθόν, στις 20 καλύτερες διασκευές του “I put a spell on you”.
Bruce Springsteen – Nightshift (2022)
Η μοναδική επιτυχία των Commodores μετά την αποχώρηση του Lionel Richie. Το έγραψε ο τραγουδιστής τους Walter Orange με τον Frannie Golde και τον Dennis Lambert το 1985, ως φόρο τιμής στον Marvin Gaye και τον Jackie Wilson που έφυγαν από τη ζωή την προηγούμενη χρονιά. Έγινε Νο.03 στην Αγγλία και στην Αμερική.
Το 2022 το «Αφεντικό» θέλησε με τη σειρά του να αποδώσει φόρο τιμής σε σημαντικούς καλλιτέχνες και στις μουσικές τους, όπως δήλωσε ο ίδιος, δημιουργώντας μια συλλογή με 15 αμερικάνικα R&B και σόουλ τραγούδια των δεκαετιών 70-80. Στο 21o στούντιο άλμπουμ του “Only the strong survive”, η νύχτα δήλωσε παρούσα.
