«24 Hour Party People»
Με τον Steve Coogan στον ρόλο του χαμένου κρίκου μεταξύ του Alan Partridge και του Tony Wilson, η επανάληψη της ιστορίας της Factory Records από τον Michael Winterbottom ήταν μια θηριώδης rock 'n' roll φάρσα μασκαρεμένη ως βιογραφική ταινία με τραγωδία, αναγέννηση, όραμα, υπερβολή , δισκογραφικά συμβόλαια και μερικές από τις χειρότερες επιχειρηματικές αποφάσεις σαν αυτές του Elon Musk.
«8 mile»
Αν και πλασάρετε ως μυθοπλασία, το σκληρό κινηματογραφικό ντεμπούτο του Eminem ως χτυπημένος από την ζωή battle rapper από το Ντιτρόιτ, με το παρατσούκλι B-Rabbit, ήταν μια ημι-αυτοβιογραφική ταινία πιο κοντά στην ωμή πραγματικότητα από ότι θα περίμενε κανείς. Προσθέστε ένα βραβευμένο original soundtrack και αυτή η ταινία θεωρείται δικαίως ως το Rocky του hip-hop.
«Amadeus»
Αποφασίζοντας να μην αφήσουν κάποια άβολα γεγονότα της ιστορίας να εμποδίσουν ένα καλό στόρυ, ο Peter Shaffer και ο Milos Forman επινόησαν μια φανταστική σύγκρουση δύο τιτάνων της κλασσικής μουσικής, καθώς ο νεαρός, εύθυμος και αλκοολικός Mozart - ένας ποπ σταρ με πουδραρισμένη περούκα - μπλέκεται σε μια θανάσιμη αντιπαλότητα με τον συνθέτη της αυλής, Antonio Salieri.
«Bohemian Rhapsody»
Ήταν το ηράκλειο κατόρθωμα του Rami Malek, φέρνοντας στη ζωή τον Freddie Mercury σε όλη του τη σκηνική δόξα, που έκανε το Bohemian Rhapsody των Queen επιτυχία μέσα σε μια νύχτα, θέτοντας τα στάνταρντ για κάθε μελλοντική βιογραφική ταινία.
«Control»
Ο κάποτε θρύλος της φωτογραφίας του NME και σκηνοθέτης βίντεο των U2 και Depeche Mode, Anton Corbijn ήταν σε ιδανική θέση για να αφηγηθεί την κινηματογραφική ιστορία των Joy Division, βασισμένη στο βιβλίο της Deborah Curtis, Touching From A Distance. Η κυκλοθυμική, μονόχρωμη αισθητική οδήγησε την ταινία μέχρι τα Όσκαρ.
«Elvis»
Ο Baz Luhrmann έφερε όση από την ενέργεια του Moulin Rouge μπόρεσε στη πλήρες βιογραφική ταινία για την ζωή του Βασιλιά, αναδεικνύοντας την ταραχώδη και εκμεταλλευτική σχέση του με τον Colonel Tom Parker (Tom Hanks). Ο Elvis του Austin Butler, εν τω μεταξύ, αμφισβήτησε τον Freddie Mercury του Rami Malek για την πιο πειστική απόδοση στην οθόνη ενός φαινομενικά άπαιχτου ειδώλου.
«Miles ahead»
Περισσότερος χρόνος γύρω από τη ζωή ενός τζαζίστα που έχει προβλήματα με τα ναρκωτικά, αυτή τη φορά εστιάζοντας στην περίοδο απομόνωσης του Miles Davis στα τέλη της δεκαετίας του '70. Ο Don Cheadle είναι πειστικός ως ο μουδιασμένος Davis και ο Ewan McGregor προσφέρει ένα μυθοπλαστικό δράμα ως μουσικός δημοσιογράφος που τον πείθει να επανεκκινήσει την καριέρα του κυνηγώντας ταυτόχρονα χαμένες ηχογραφήσεις. Τόσο ελεύθερης μορφής όσο και η ίδια η τζαζ, το Miles Ahead ήταν ένας ιμπρεσιονιστικός θρίαμβος.
«Ray»
Μεταξύ όλων των θρύλων της τζαζ, της μπλουζ και της R&B με μια ιστορία κακουχιών που ταιριάζει στη μεγάλη οθόνη, ο Ray Charles είχε μία από της πιο δύσκολες. Φτώχεια, κακοποίηση, τύφλωση, απώλεια οικογένειας, ηρωίνη, συλλήψεις, απεξάρτηση, ο Ray τα επέζησε όλα με τον Jamie Foxx να δίνει ερμηνεία καριέρας.
«Rocket Man»
Έχοντας σημειώσει μια μεγάλη επιτυχία με το Bohemian Rhapsody, ο σκηνοθέτης Dexter Fletcher έστρεψε τον φακό του σε έναν άλλο σούπερ σταρ της εποχής. Ο Taron Egerton φόρεσε τα bigger than life κουστούμια του Elton John με την απαιτούμενη ζωηρότητα και χάραξε την κάθοδό του στον ηδονιστικό εθισμό, την κατάθλιψη και την απομόνωση με πειστικό πάθος. Ευτυχώς, σε αντίθεση με τόσους πολλούς τραγουδιστές, ο Elton στέκεται ακόμη όρθιος.
«Sid and Nancy»
Η λιγότερο ρομαντική Romeo & Juliet σχέση στην ιστορία του rock 'n' roll, ο μοιραίος έρωτας μεταξύ των ηρωινομανών Sid Vicious και Nancy Spungen παρουσιάζεται στο άρτιο πανκ πορτρέτο του καταδικασμένου ντουέτου του Alex Cox. Ο Sid του Gary Oldman κέρδισε τους περισσότερους επαίνους, αλλά μπορείτε επίσης να εντοπίσετε μέσα στο συνονθύλευμα από χαρακτήρες, τον Iggy Pop, την Nico, την Courtney Love και έναν Slash πριν γίνει γνωστός.
«Straight Outta Compton»
Εξεγέρσεις, επιδρομές του FBI, εσωτερικές μάχες και καταστροφικές συναυλίες. Η επίσημη απεικόνιση του Straight Outta Compton για την άνοδο, τη διάσπαση και την ανάσταση των N.W.A. είναι από τις πιο σημαντικές μουσικές βιογραφίες όλων των εποχών. Και αν θέλετε αυθεντικότητα, το να τον παίξει ο ίδιος ο γιος του Ice Cube στον πρωταγωνιστικό ρόλο ήταν κάτι παραπάνω από ιδιοφυές.
«The Doors»
Μουντό και παραισθησιογόνο – το ψυχεδελικό ταξίδι στην έρημο είναι τόσο εμβληματικό στους κύκλους των «εθισμένων» σινεφίλ, με την ταινία του Oliver Stone να αποθανατίζει τη μυθολογία του Jim Morrison αγγίζοντας την τελειότητα. Ο Val Kilmer υποδύεται τον King Lizard ως έναν καταδικασμένο ροκ ποιητή που βρίσκεται στα μισά του δρόμου μεταξύ του Hollywood και της έβδομης διάστασης, ενσαρκώνοντας τον καθαρό αυτοκαταστροφικό ηδονισμό σε ανθρώπινη μορφή.
«The Pianist»
Το δράμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου του Roman Polanski αφορούσε τον πραγματικό Πολωνο-Εβραίο πιανίστα Władysław Szpilman, έναν δημοφιλή Πολωνό καλλιτέχνη και συνθέτη και ήταν σχεδόν δευτερεύον σε σχέση με τη σημασία της ταινίας ως καταγραφής της απανθρωπιάς του ολοκαυτώματος. Ωστόσο, με τη μουσική σαν σανίδα σωτηρίας που βοηθά το Szpilman του Adrien Brody να επιβιώσει από τις φρικαλεότητες του γκέτο της Βαρσοβίας, ο Πιανίστας παραμένει μια από τις πιο αξέχαστες μουσικές ταινίες μέχρι σήμερα.
«Walk The Line»
Η ιστορία από την φτώχεια, στα πλούτη, στα ναρκωτικά και τέλος στην κατάρρευση έχει γίνει σχεδόν κλισέ για τις περισσότερες μουσικές βιογραφικές ταινίες. Αλλά, η εξερεύνηση της ζωής και των πολλών δυσκολιών του Johnny Cash από τον σκηνοθέτη James Mangold ξεχωρίζει για την ικανότητά της να διοχετεύει τον πόνο του άντρα στον αντίκτυπο της μουσικής του, κυρίως χάρη στην λαμπερή παρουσία του Joaquin Phoenix ως Cash και της γοητευτικής June της Reese Witherspoon.
«Weird: The Al Yankovic Story»
Διακηρύσσοντας περήφανα ότι δεν διεξήχθη καμία κανονική έρευνα για την αληθινή ζωή του κωμικού της ποπ, Al Yankovic για τις ανάγκες της ταινίας, το Weird… παραείναι bizarre ακόμη και για μουσική βιογραφία, που καλύπτει την «παιδική ηλικία» του Al από τότε που οι γονείς του τον παροτρύνουν να εγκαταλείψει τα όνειρά του, μέχρι την εξέγερσή του, τα εφηβικά πόλκα πάρτι, μια ποπ αποκάλυψη σχετικά με ένα πακέτο μπολόνια και το ταξίδι με LSD που τον εμπνέει να γράψει το «Eat It» πριν από τον Michael Jackson.
