Ο Young επιβεβαίωσε την είδηση απαντώντας στους θαυμαστές του στον ιστότοπο του Neil Young Archives που έλεγε: «Δεν είμαι έτοιμος για αυτό ακόμα. Δεν νομίζω ότι είναι ασφαλές στην πανδημία», έγραψε, προσθέτοντας: «Μου λείπει πολύ».
Ο βετεράνος καλλιτέχνης συνίδρυσε την ετήσια ευεργετική συναυλία για να στηρίξει τους Αμερικανούς αγρότες. Αποχώρησε επίσης από την περσινή εκδήλωση λόγω των συνεχιζόμενων ανησυχιών του για την πανδημία.
Η φετινή διοργάνωση πραγματοποιείται στις 24 Σεπτεμβρίου στο Raleigh της Βόρειας Καρολίνας. Το line-up περιλαμβάνει τους Willie Nelson, John Mellencamp, Dave Matthews Band, Margo Price , Sheryl Crow και άλλους.
Ο Young δεν έχει εμφανιστεί δημόσια από το 2019. Τα τελευταία σχόλια που είχε κάνει ήταν εκείνα τον Δεκέμβριο του περασμένου έτους, όταν είπε ότι δεν θα επέστρεφε στις περιοδείες μέχρι να τελειώσει η πανδημία. «Δεν με νοιάζει αν είμαι ο μόνος που δεν κάνει περιοδείες», είπε κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης με τον Χάουαρντ Στερν.
Πέρυσι, ο Young κάλεσε επίσης τους διοργανωτές να ακυρώσουν τις συναυλίες "super-spreader" ενώ η πανδημία ήταν ακόμη σε εξέλιξη. «Οι μεγάλοι χορηγοί, αν είχαν την ευαισθησία, θα μπορούσαν να σταματήσουν τις εμφανίσεις», έγραψε σε μια ανάρτηση στον ιστότοπό του. «Το Live Nation, η AEG και οι άλλοι μεγάλοι χορηγοί θα μπορούσαν να ακυρώσουν τις συναυλίες, αν μπορούσαν απλώς να ξεχάσουν για λίγο να βγάλουν χρήματα».
Πρόσφατα, οι Young και οι Crazy Horse μοιράστηκαν μια πρώτη προεπισκόπηση του άλμπουμ τους «Toast», με το single «Timberline».
Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε αρχικά από τον Young και το συγκρότημα το 2001 προτού "μπει στο ράφι". Στη συνέχεια, ανακοινώθηκε η ημερομηνία κυκλοφορίας στις 8 Ιουλίου νωρίτερα φέτος.
Σύμφωνα με τον Young, το «Toast» είναι «ένα άλμπουμ που στέκεται από μόνο του στη συλλογή [του]». Ανέφερε τον μελαγχολικό τόνο του δίσκου ως λόγο για τον οποίο δεν έφυγε ποτέ από το στούντιο, εξηγώντας στην προαναφερθείσα ανάρτηση στο blog του περασμένου Μαΐου: «Σε σύγκριση με οποιοδήποτε άλλο, το «Toast» ήταν τόσο λυπηρό που δεν μπορούσα να το σβήσω. Απλώς το παρέλειψα και συνέχισα να κάνω ένα άλλο άλμπουμ στη θέση του. Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ εκείνη τη στιγμή. Το 2001».
Συνέχισε λέγοντας ότι ο δίσκος ήταν «για μια σχέση», καταγράφοντας ένα ιδιαίτερα ζοφερό σημείο της διάλυσής της. Και συνέχισε: «Υπάρχει μια στιγμή σε πολλές σχέσεις που πάνε άσχημα, μια περίοδος πολύ πριν το χωρισμό, όπου ξημερώνει ένας από τους ανθρώπους, ίσως και οι δύο, κι εκεί τελειώνει. Αυτή ήταν η εποχή».
«Ο ήχος είναι σκοτεινός, αλλά όχι με άσχημο τρόπο. Από την πρώτη νότα μπορείς να νιώσεις τη θλίψη που διαπερνά την ηχογράφηση… Αυτά τα τραγούδια ζωγραφίζουν ένα τοπίο όπου ο χρόνος δεν έχει σημασία – γιατί όλα πάνε νότια. Μια κυρία χαμένη στο αυτοκίνητό της. Η σκοτεινή πόλη την περιβάλλει – παρελθόν παρόν και μέλλον. Είναι ένα τρομακτικό μέρος. Γίνε εσύ ο κριτής».