Iggy Pop: Το τελευταίο rock είδωλο ανατρίχιασε την Αθήνα

Iggy Pop © Χρήστος Κισατζεκιάν

Του  Χρήστου Κισατζεκιάν

«Κάποτε ήμουν νέος, φτωχός και βρώμικος και έπαιζα σε μια μπάντα που λεγόταν The Stooges... Παραμένω βρώμικος» μας εξομολογήθηκε ο Iggy Pop. Πόσο θεός; Πόσο; Αν υποκλινόμουν μια φορά σε τούτη τη μοναδική rock ‘n’ roll «κατσαρίδα» (βλέπε το μόνο ον που θα επιβιώσει πυρηνικού ολέθρου), από χθες υποκλίνομαι δέκα! Στα εβδομηνταπέντε του, ρε συ.

Και ξεγυμνώθηκε ξανά. Και κυριολεκτικά, και μεταφορικά. Κι ας μοιάζει πλέον με αποξηραμένη σταφίδα. Έχοντας πάρει σασί χρόνια τώρα. «Σας ζητώ συγνώμη για τη φωνή μου» παραδέχθηκε κάπου προς το τέλος δημοσίως σηκώνοντας τα δυο του χέρια ωσάν εσταυρωμένος... Φωνή βραχνή και παραμορφωμένη όσο ποτέ πριν. Όμως αυτός ήταν, είναι και θα είναι όσο ζει, ο Iggy της καρδιάς μας.

Iggy Pop © Χρήστος Κισατζεκιάν

Η ώρα ήταν έντεκα και τέταρτο όταν το πάλκο γέμισε από... ηρωικά δερμάτινα χαρακώματα και φλέβες! Το σώμα του περιγράφω. Κι αν ο στιλίστας του πρωταγωνιστή ήθελε τον γέρο του Βορρά (βλέπε Μίσιγκαν) καταρχάς με γαμάτο -πιο συλλεκτικό πεθαίνεις- μαύρο δερμάτινο perfecto, ο εμβληματικός Νονός της αμερικανικής punk δεν άργησε να το πετάξει (δυστυχώς όχι πάνω μας) αριστερά στη σκηνή ώστε να ξεγυμνωθεί μπροστά μας για πολλοστή φορά, όπως το συνηθίζει άλλωστε εδώ και πενήντα συναπτά χρόνια.

Κι αν το καταπονημένο σώμα του πλέον μοιάζει με ταραγμένη θάλασσα από τις αμέτρητες ζάρες, κι αν η φωνή του ίσα που μπορεί και γεννά κάποιες ευδιάκριτες νότες ανάμεσα στα πηγαία του γρυλίσματα, μονομιάς έγινε μακελειό.

Iggy Pop © Χρήστος Κισατζεκιάν

Iggy Pop © Χρήστος Κισατζεκιάν

Στο άκουσμα των “I Wanna Be Your Dog” και “The Passenger” άναψαν καπνογόνα. Μοιράζοντας χαμόγελα και χαιρετούρες δεξιά-αριστερά, δε σταμάτησε να μας ευχαριστεί ουσιαστικά που τον... «ανεχόμαστε» ακόμη. «Σας ευχαριστώ από την καρδιά μου, μου φτιάξατε τη μέρα» είπε ανάμεσα στα άλλα. Και αν η παύση για το encore μας τρόμαξε λιγάκι όντας κάπως πρόωρη, στα εξήντα πέντε λεπτά, εν τέλει η παράταση έμελλε να είναι βαρβάτη, και χρονικά, μα το σημαντικότερο, βαρβάτη συναισθηματικά.

Iggy Pop © Χρήστος Κισατζεκιάν

via: athensvoice.gr