Σε σκέφθηκα πολύ βροχή•
κι όπως ακριβώς ό,τι σκεφθήκαμε πολύ
δεν έχανες ποτέ την ευκαιρία,
βρώμικη βρώμικη βροχή,
λόγω της άλφα ή της βήτα εποχής
αλλά πολύ συχνά, συχνότερα,
έτσι, στα καλά του καθουμένου
ν’ ανοίγεις τους κρουνούς σου απρόοπτα.
Το βλέπω τώρα•
ήσουν σχεδόν η μοίρα μου βροχή
πικρή κι ανήλεη βροχή, φαρμάκι σκέτο,
ίσως γιατί σε σκέφθηκα
ίσως γιατί –γιατί;–
σε τρόμαξα πολύ-πολύ, βροχή.
(Από τη συλλογή «Carmina Profana», ενότητα «Όσον αφορά στη βρώμικη βροχή», εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1983)
