............ " τώρα όμως βράδιασε....ας κλείσουμε την πόρτα κι ας κατεβάσουμε τις κουρτίνες γιατί ήρθε ο καιρός των απολογισμών...τι κάναμε στη ζωή μας ; ..
....ποιοι είμαστε ; .... γιατί εσύ κι όχι εγώ ; ...
....καιρό τώρα δεν χτύπησε κανείς την πόρτα μας κι ο ταχυδρόμος έχει αιώνες
να φανεί...α ! πόσα γράμματα πόσα ποιήματα
που τα πήρε ο άνεμος του Νοεμβρίου....κι αν έχασα τη ζωή μου την έχασα για πράγματα ασήμαντα...μια λέξη ή ένα κλειδί ένα χτες ή ένα αύριο...κι όμως...οι νύχτες μου έχουν πάντα ένα άρωμα βιολέτας...γιατί θυμάμαι...
...πόσοι φίλοι που έφυγαν χωρίς ν’ αφήσουν διεύθυνση ! πόσα λόγια χωρίς ανταπόκριση ! ... κι η μουσική σκέφτομαι
είναι η θλίψη εκείνων που δεν πρόφτασαν ν’ αγαπήσουν.... και αδιάκοπα αυτή η αίσθηση ότι δεν μπορέσαμε να ζήσουμε ποτέ την αληθινή μας ζωή...έμεινε για πάντα εκεί...στα σκοτεινά...γι’ αυτό τα βράδια σωπαίνουμε κι αφουγκραζόμαστε το σκοτάδι..Ω ! μελαγχολία του απείρου ! "...............
( Τάσος Λειβαδίτης )
