Τι είναι αλήθεια η Κυριακή; Μία χάρτινη βαρκούλα, που την ξέχασε σ' ένα ρυάκι ένα παιδί - Αλκυόνη Παπαδάκη

Τι είναι αλήθεια η Κυριακή; Μία χάρτινη βαρκούλα, που την ξέχασε σ' ένα ρυάκι ένα παιδί - Αλκυόνη Παπαδάκη

Το τετράδιο της Αλκυόνης

Τι είναι αλήθεια η Κυριακή... Μια χάρτινη βαρκούλα που την ξέχασε στο ρυάκι ένα παιδί. Ένα κόκκινο γαρύφαλο στο πέτο της σιωπής.

Όλες οι νεράιδες και τα ξωτικά πιαστήκανε από τη φούστα της νύχτας και χορεύανε. Όλοι οι βοριάδες και οι νοτιάδες πήρανε φυσαρμόνικες και τραγουδούσανε.

Τι κάνει αυτό το κορίτσι τόση ώρα σταυροπόδι κάτω από τον ίσκιο της λεύκας; Ξεφυλλίζει όνειρα... Ένα σμάρι διαβατάρικα πουλιά ξεκινούν από την ψυχή του και φεύγουν...

Οι λίμνες... Πρόσεξες ποτέ τις λίμνες; Δεν είναι σαν τις θάλασσες. Οι θάλασσες μιλούν. Τραγουδούν. Οι λίμνες ονειρεύονται...

Κάτι τριζόνια από μακριά... Τραγουδούσαν το λυγμό της σιωπής.

Όμορφος που είναι ο κόσμος! Κι αυτή η άμυαλη πυγολαμπίδα που παλεύει να φωτίσει τα φύλλα του χαμομηλιού, το ξέρει καλύτερα απ' όλα τα πλάσματα της γης.

Το κίτρινο φύλλο ανατρίχιασε. Κύλησε στο χώμα κι έστειλε ένα κλεφτό φιλί στο μάγουλο του μεσημεριού.

Μόνο η φωνή του γκιώνη ακουγόταν, από μακριά, που φυλλομετρούσε το τεφτέρι της λύπης.

Πάλι έπεσε μια βαριά, νοτισμένη σιωπή. Πάλι ζάρωσε το καλοκαίρι στο λαιμό ενός αγριοπερίστερου, γιατί κρύωνε πολύ.

Τι μπορεί να προσφέρει, αλήθεια, ένα κίτρινο φύλλο που θέλησε να πάει κόντρα στο ρεύμα του ποταμού; Μπορεί να μάθει το ποτάμι να ονειρεύεται.

Έχετε μήπως προσέξει όταν πέφτει το χιόνι; Τίποτε άλλο στη γη δεν ξέρει να χορεύει με τη μουσική της σιωπής.

Αλκυόνη Παπαδάκη