Ο Αμερικανός σαξοφωνίστας και συνθέτης της τζαζ John William Coltrane, γεννήθηκε 23 Σεπτεμβρίου 1926 στη Νορθ Καρολάινα. Πέθανε 17 Ιουλίου του 1967 στη Νέα Υόρκη.
Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε στη μέση της κατοικίας του Coltrane στο Five Spot ως μέλος του κουαρτέτου Thelonious Monk . Το προσωπικό περιλαμβάνει τους συμπαίκτες του συγκροτήματος Miles Davis του Coltrane, τον Paul Chambers στο μπάσο και τον Philly Joe Jones στα ντραμς, οι οποίοι και οι δύο είχαν συνεργαστεί στο παρελθόν με τον πιανίστα Kenny Drew . Τόσο ο τρομπετίστας Lee Morgan όσο και ο τρομπονίστας Curtis Fuller ήταν ανερχόμενοι μουσικοί της τζαζ και ήταν και οι δύο μέλη των Jazz Messengers του Art Blakey σε εύθετο χρόνο. Σε αντίθεση με την προηγούμενη δισκογραφική του, ο Blue Note πλήρωσε τους μουσικούς για να κάνουν πρόβες μουσικής για μερικές μέρες πριν από την ηχογράφηση.
Όλες οι συνθέσεις γράφτηκαν από τον Coltrane, με εξαίρεση το τυπικό " I'm Old Fashioned ". Αν και σε αυτό το σημείο οι συνθέσεις του χρησιμοποιούσαν συμβατικές διατονικές αρμονίες, είχαν στηθεί με αντισυμβατικό τρόπο. Το ομώνυμο κομμάτι είναι ένα bluesy τραγούδι με σχεδόν δευτερεύον θέμα (Eb7#9). Το "Locomotion" είναι επίσης μια μπλουζ μελωδία riff, σε μορφή σαράντα τεσσάρων ράβδων. [12] Το "Lazy Bird" είναι εν μέρει μια μεταφορά στο κλειδί του "G" της σύνθεσης Tadd Dameron " Lady Bird ".
Το παίξιμο του δείχνει την κίνηση προς αυτό που θα γινόταν το χαρακτηριστικό του στυλ. Τα σόλο του είναι πιο αρμονικά ή «κάθετα» και οι γραμμές αρπαγμένες. Ο χρονισμός του ήταν συχνά εκτός ή πάνω από το beat, αντί να παίζει πάνω ή πίσω από αυτό. Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης του 1960, περιέγραψε το Blue Train ως το αγαπημένο του άλμπουμ μέχρι εκείνο το σημείο.
Ο Michael Cuscuna, ο παραγωγός επανέκδοσης στο Blue Note είπε αυτό από το podcast του Joe Vella "Traneumentary": "Ακούμε το Blue Train, το οποίο για μένα είναι ένα από τα πιο όμορφα κομμάτια σε έναν από τους πιο όμορφους δίσκους που ηχογράφησε ο Coltrane τη δεκαετία του '50.
Είναι η πρώτη πραγματικά ώριμη δήλωση του και έγραψε όλα εκτός από ένα από τα τραγούδια αυτού του άλμπουμ που ήταν πολύ σπάνια τη δεκαετία του '50 και το καθένα είναι ένα στολίδι, ιδιαίτερα η μελωδία του τίτλου Blue Train. Και ενώ είναι κάπως εύκολο να παίξτε τα μπλουζ, αυτό έχει μια ανασταλτική και στοιχειωμένη ποιότητα».
