Πέθανε σε ηλικία 90 ετών ο ηθοποιός Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν που αγαπήθηκε ιδιαίτερα μέσα από σειρές όπως «Τα Πουλιά Πεθαίνουν Τραγουδώντας» και το «Σογκούν». Ο ηθοποιός πέθανε το Σάββατο, 29 Μαρτίου, στη Χαβάη από επιπλοκές μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο. «Ο αγαπημένος μας Ρίτσαρντ είναι τώρα με τους αγγέλους», ανέφερε σε ανακοίνωσή του ο Μάρτιν Ράμπετ, ο επί χρόνια σύντροφος του Τσάμπερλεϊν.
Αστέρας του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης, είχε τέτοια διεθνή αναγνώριση που τον ονόμασαν «βασιλιά των μίνι σειρών», για τις εμβληματικές πρωταγωνιστικές του ερμηνείες σε μερικές από τις πιο διάσημες τηλεοπτικές παραγωγές της δεκαετίας του 1980.
Το «Σογκούν» χάρισε στον καλλιτέχνη μια Χρυσή Σφαίρα καλύτερου ηθοποιού και μια υποψηφιότητα για Emmy, ενώ με «Τα Πουλιά Πεθαίνουν Τραγουδώντας», απέσπασε άλλη μια Χρυσή Σφαίρα το 1984.
Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν έγινε ίνδαλμα της αμερικανικής νεολαίας όταν πρωταγωνίστησε στην τηλεοπτικό σειρά Dr. Kildare (1961-1966). Από τότε πρωταγωνίστησε σε δεκάδες ταινίες και σίριαλ, ερμήνευσε κλασικούς ρόλους στο θέατρο ενώ έπαιξε και σε μιούζικαλ.
Όταν το Dr. Kildare ολοκληρώθηκε το 1966 ο Τσάμπερλεϊν ξεκίνησε να εργάζεται στο θέατρο. Το 1966 έπαιξε στο μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ Breakfast at Tiffany’s. Δεκαετίες αργότερα, επέστρεψε στο Μπρόντγουεϊ στο οποίο ανέβηκαν διασκευές των My Fair Lady και The Sound of Music.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο Τσάμπερλεϊν πέρασε κάποια χρόνια στην Αγγλία όπου έπαιξε στο θέατρο και στην διασκευή της σειράς του NBC Portrait of a Lady, σειρά που τον καθιέρωσε ως σοβαρό ηθοποιό. Το 1969 πρωταγωνίστησε με την Κ. Χέπμπορν στην ταινία Η τρελή του Σαγιό. Ενώ ήταν στην Αγγλία, έλαβε μαθήματα φωνητικής και το 1969 πρωταγωνίστησε στον Άμλετ στο Θέατρο του Μπέρμιγχαμ.
Την δεκαετία του 1970 ο Τσάμπερλεϊν απέκτησε επιτυχία ως πρωταγωνιστής στις ταινίες: The Music Lovers (1970), Lady Caroline Lamb (1973), Οι τρεις σωματοφύλακες (1973), The Lady’s Not for Burning (1974), The Towering Inferno (1974) και Ο κόμης Μονεχρήστο (1975). Στο The Slipper and the Rose (1976), μια εκδοχή της ιστορίας της Σταχτοπούτας σε μιούζικαλ, ανέπτυξε το ταλέντο του στο τραγούδι. Ακολούθησε η τηλεοπτική ταινία του Γουίλιαμ Μπαστ The Man in the Iron Mask (1977). Την ίδια χρονιά πρωταγωνίστησε στην ταινία Το τελευταίο κύμα.
Αργότερα ο Τσάμπερλεϊν εμφανίστηκε σε αρκετές δημοφιλείς τηλεοπτικές μίνι σειρές, συμπεριλαμβανομένων των Centennial (1978–79), Σογκούν (1980) και Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας (1983) ως πατέρας Ράλφ ντε Μπρικασάρ με συμπρωταγωνίστριες την Ρέιτσελ Γουάρντ και την Μπάρμπαρα Στάνγουικ. Την δεκαετία του 1980 πρωταγωνίστησε στο King Solomon’s Mines (1985) μαζί με την νέα τότε ηθοποιό Σάρον Στόουν. Το 1988 ενσάρκωσε τον Τζέισον Μπορν / Ντέιβιντ Γουέμπ στην τηλεοπτική εκδοχή της κινηματογραφικής ταινίας Χωρίς ταυτότητα.
Από την δεκαετία του 1990, ο Τσάμπερλεϊν εμφανίστηκε κυρίως σε τηλεοπτικές ταινίες και στο θέατρο ενώ πήρε μέρος και ως γκεστ στις σειρές του ABC The Drew Carey Show και Will & Grace. Πρωταγωνίστησε ως Χένρι Χίγκινς στην διασκευή του My Fair Lady στο Μπρόντγουεϊ το 1993-94. Το φθινόπωρο του 2005, ο Τσάμπερλεϊν εμφανίστηκε στην περιοδεία που έκανε το Μπρόντγουεϊ για το Scrooge: The Musical στο οποίο ενσάρκωσε τον Εμπενίζερ Σκρουτζ. Το 2006 ο Τσάμπερλεϊν έκανε ένα γκεστ σε ένα επεισόδιο της βρετανικής δραματικής σειράς Hustle και ένα γκεστ στην τέταρτη σεζόν του Nip/Tuck. Το 2007 ο Τσάμπερλεϊν έκανε ένα γκεστ στο επεισόδιο 80 των Νοικοκυρές σε απόγνωση ως πατριός της Λινέτ Σκάβο. Το 2008 και το 2009 εμφανίστηκε ως βασιλιάς Αρθούρος στην παγκόσμια περιοδεία του Spamalot του Monty Python. Το 2010 εμφανίστηκε στο τρίτο επεισόδιο της τρίτης σεζόν στην σειρά Leverage καθώς και σε δυο επεισόδια της τέταρτης σεζόν στο Chuck στο οποίο ενσάρκωσε έναν κακοποιό που ήταν γνωστός απλά ως ο Βέλγος. Ο Τσάμπερλεϊν έχει επίσης εμφανιστεί σε αρκετά επεισόδια της σειράς Brothers & Sisters, όπου ενσάρκωσε έναν παλιό φίλο του Σαούλ. Εμφανίστηκε στην ανεξάρτητη ταινία We Are the Hartmans το 2011. Το 2012 ο Τσάμπερλεϊν ενσάρκωσε τον δρα Σλόπερ στην παράσταση The Heiress στο θέατρο της Πασαντίνα.
Πηγές: Variety, Wikipedia, broadwayworld.com, ERTNews
