Δισκοθήκη: Phil Ochs είχε δικές του απόψεις για την ζωή και δεν άντεξε

Κάθε μέρα ο Κώστας Ζουγρής επιλέγει και προτείνει στο Από τις 4 στις 5 τα άλμπουμ που ξεχωρίζει από κάποιο σημαντικό όνομα από τον χώρο της δισκογραφίας μαζί με ένα σύντομο βιογραφικό από το διαδίκτυο

Ο Philip David Ochs ( 19 Δεκεμβρίου 1940 – 9 Απριλίου 1976) ήταν Αμερικανός τραγουδοποιός και τραγουδιστής διαμαρτυρίας (ή, όπως προτιμούσε, επίκαιρος τραγουδιστής). Ο Ochs ήταν γνωστός για την ευφυΐα του, το σαρδόνιο χιούμορ, τον πολιτικό ακτιβισμό, τους συχνά αλληλέγγυους στίχους και την χαρακτηριστική φωνή του. Έγραψε εκατοντάδες τραγούδια τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 και κυκλοφόρησε οκτώ άλμπουμ.

Ο Ochs έπαιξε σε πολλές πολιτικές εκδηλώσεις κατά τη διάρκεια της εποχής της αντικουλτούρας της δεκαετίας του 1960, συμπεριλαμβανομένων διαδηλώσεων κατά του πολέμου του Βιετνάμ και των πολιτικών δικαιωμάτων, φοιτητικών εκδηλώσεων και οργανωμένων εργατικών εκδηλώσεων κατά τη διάρκεια της καριέρας του, εκτός από πολλές συναυλίες σε χώρους όπως η πόλη της Νέας Υόρκης Hall και Carnegie Hall. Πολιτικά, ο Ochs περιέγραψε τον εαυτό του ως «αριστερό σοσιαλδημοκράτη» που έγινε «πρώιμος επαναστάτης» μετά τις διαδηλώσεις στο Εθνικό Συνέδριο των Δημοκρατικών του 1968 στο Σικάγο που οδήγησαν σε αστυνομική εξέγερση, η οποία είχε βαθιά επίδραση στην κατάστασή του.

Μετά από χρόνια γόνιμης γραφής στη δεκαετία του 1960, η ψυχική σταθερότητα του Ochs μειώθηκε τη δεκαετία του 1970. Είχε μια σειρά από προσωπικά προβλήματα, συμπεριλαμβανομένης της διπολικής διαταραχής και του αλκοολισμού, και πέθανε από αυτοκτονία το 1976.

Οι επιρροές του Ochs περιλάμβαναν τους Woody Guthrie, Pete Seeger, Buddy Holly, Elvis Presley, Bob Gibson, Faron Young και Merle Haggard. Τα πιο γνωστά τραγούδια του περιλαμβάνουν τα "I Ain't Marching Anymore", "When I'm Gone", "Changes", "Crucifixion", "Draft Dodger Rag", "Love Me, I'm a Liberal", "Outside of a Small Circle of Friends», «Power and the Glory», «There but for Fortune», «The War Is Over» και «No More Songs».