Κάθε μέρα ο Κώστας Ζουγρής επιλέγει και προτείνει στο Από τις 4 στις 5 τα άλμπουμ που ξεχωρίζει από κάποιο σημαντικό όνομα από τον χώρο της δισκογραφίας μαζί με ένα σύντομο βιογραφικό από το διαδίκτυο
Η Mary Isobel Catherine Bernadette O'Brien OBE[2] (16 Απριλίου 1939 – 2 Μαρτίου 1999), γνωστή επαγγελματικά ως Dusty Springfield, ήταν Αγγλίδα τραγουδίστρια. Με τον ιδιαίτερο ήχο της μεζοσοπράνο, ήταν μια δημοφιλής τραγουδίστρια blue-eyed soul, ποπ και δραματικών μπαλάντων, με γαλλικό συχνά ύφος ερμηνείας, country και jazz επίσης στο ρεπερτόριό της. Κατά τη διάρκεια της ακμής της στη δεκαετία του 1960, κατατάχθηκε ανάμεσα στις πιο επιτυχημένες Βρετανίδες ερμηνεύτριες και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Η εικόνα της – που χαρακτηρίζεται από ένα ξανθό χτένισμα από υπεροξείδιο, βαρύ μακιγιάζ (παχύ μαύρο eyeliner και σκιά ματιών) και βραδινές τουαλέτες, καθώς και στυλιζαρισμένες, χειρονομιακές ερμηνείες – την έκαναν σύμβολο της δεκαετίας του '60
Γεννημένη στο West Hampstead του Λονδίνου σε μια οικογένεια που της άρεσε η μουσική, η Springfield έμαθε να τραγουδά στο σπίτι. Το 1958, εντάχθηκε στην πρώτη της επαγγελματική ομάδα, The Lana Sisters. Δύο χρόνια αργότερα, με τον αδελφό της Tom Springfield και τον Tim Feild, η Springfield σχημάτισε το folk-pop φωνητικό τρίο The Springfields. Δύο από τις πέντε τοπ 5 επιτυχίες του 1961–63 στο Ηνωμένο Βασίλειο - "Island of Dreams" και "Say I Won't Be There" - έφτασαν στο νούμερο. 5 στα charts, και τα δύο την άνοιξη του 1963. Το 1962 έκαναν μεγάλη επιτυχία και στις Ηνωμένες Πολιτείες με τη διασκευή τους στο "Silver Threads and Golden Needles".
Η σόλο καριέρα της Σπρίνγκφιλντ ξεκίνησε στα τέλη του 1963 με το αισιόδοξο ποπ δίσκο «I Only Want to Be with You» — ένα αρ. 4 χιτ και η πρώτη από τις έξι υπερατλαντικές επιτυχίες της στο Top 40 τη δεκαετία του 1960, μαζί με τα "Stay Awhile" (1964), "All I See Is You" (1966), "I'll Try Anything" (1967) : "You Don't Have to Say You Love Me" (1966 UK Νο. 1/ΗΠΑ Νο. 4) και "Son of a Preacher Man" (1968/69 UK Νο. 9/ΗΠΑ Νο. 10). Το τελευταίο εμφανίζεται στο ποπ και σόουλ άλμπουμ του 1968 Dusty in Memphis, ένα από τα καθοριστικά έργα της Σπρίνγκφιλντ. Τον Μάρτιο του 2020, η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου των ΗΠΑ το πρόσθεσε στο Εθνικό Μητρώο Ηχογράφησης, το οποίο διατηρεί ηχογραφήσεις που θεωρούνται «πολιτιστικά, ιστορικά ή αισθητικά σημαντικές».
Μεταξύ 1964 και 1969, η Σπρίνγκφιλντ είχε επιτυχία στη γενέτειρά της Βρετανία με πολλά σινγκλ που στην Αμερική είτε απέτυχαν να μπουν στο chart είτε δεν κυκλοφόρησαν, μεταξύ των οποίων το "I Just Don't Know What to Do with Myself" (το μεγαλύτερο από τα πολλά της τραγούδια των Bacharach/ David), "In the Middle of Nowhere", "Some of Your Lovin'", "Goin' Back" και "I Close My Eyes and Count to Ten". Αντίθετα, μπήκε στα charts στις ΗΠΑ (αλλά όχι στο Ηνωμένο Βασίλειο) με επιτυχίες όπως τα "Wishin' and Hopin' ", "The Look of Love" και "The Windmills of Your Mind".
Από το 1971 έως το 1986, η Σπρίνγκφιλντ απέτυχε να καταγράψει μια επιτυχία από πέντε κυκλοφορίες άλμπουμ (εκτός από μια μικρή εμφάνιση στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1979), αλλά η συνεργασία της το 1987 με το βρετανικό synthpop δίδυμο Pet Shop Boys, "What Have I Done to Deserve This?", την έφερε στην κορυφή των τσαρτ, φτάνοντας στο αρ. 2 τόσο στο βρετανικό τσαρτ σινγκλ όσο και στο Billboard's Hot 100. Η συνεργασία απέφερε επίσης δύο επιτυχίες του 1989 στο Top 20 του Ηνωμένου Βασιλείου: "Nothing Has Been Proved" και "In Private". Το 1990, η Σπρίνγκφιλντ σημείωσε το "Reputation" - την τελευταία από τις 25 κορυφαίες 40 επιτυχίες του Ηνωμένου Βασιλείου στις οποίες συμμετέχει.
Η Σπρίνγκφιλντ παρουσίασε πολλά επεισόδια της μοντέρνας βρετανικής τηλεοπτικής μουσικής σειράς Ready Steady Go 1963–66! και, μεταξύ 1966 και 69, παρουσίασε τη δική της σειρά στο BBC και στο ITV. Το 1966, η Σπρίνγκφιλντ ήταν στην κορυφή των δημοσκοπήσεων, συμπεριλαμβανομένης της Καλύτερης Διεθνούς Τραγουδίστριας του Melody Maker, και ήταν η πρώτη τραγουδίστρια του Ηνωμένου Βασιλείου στην κορυφή της δημοσκόπησης των αναγνωστών του New Musical Express για Γυναίκα Τραγουδίστρια. Είναι μέλος τόσο του Rock & Roll Hall of Fame όσο και του UK Music Hall of Fame. Διεθνείς δημοσκοπήσεις επαίνεσαν την Springfield ως μία από τις καλύτερες γυναίκες τραγουδίστριες όλων των εποχών.
