Κάθε μέρα ο Κώστας Ζουγρής επιλέγει και προτείνει στο Από τις 4 στις 5 τα άλμπουμ που ξεχωρίζει από κάποιο σημαντικό όνομα από τον χώρο της δισκογραφίας μαζί με ένα σύντομο βιογραφικό από το διαδίκτυο
Οι Traffic ήταν ένα αγγλικό ροκ συγκρότημα που δημιουργήθηκε στο Μπέρμιγχαμ τον Απρίλιο του 1967 από τους Steve Winwood, Jim Capaldi, Chris Wood και Dave Mason. Ξεκίνησαν ως ένα ψυχεδελικό ροκ συγκρότημα και διαφοροποίησαν τον ήχο τους με τη χρήση οργάνων όπως τα πλήκτρα (όπως το Mellotron και το τσέμπαλο), το σιτάρ και διάφορα όργανα από καλάμι, και με την ενσωμάτωση τζαζ και τεχνικών αυτοσχεδιασμού στη μουσική τους.
Το συγκρότημα είχε πρόωρη επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο με το ντεμπούτο του άλμπουμ Mr. Fantasy και τα σινγκλ χωρίς άλμπουμ "Paper Sun", "Hole in My Shoe" και "Here We Go Round the Mulberry Bush," Ο ομώνυμος τους Το άλμπουμ του 1968 ήταν το πιο επιτυχημένο τους στη Βρετανία και περιλάμβανε ένα από τα πιο δημοφιλή τραγούδια τους, το ευρέως διασκευασμένο "Feelin' Alright?" Ο Ντέιβ Μέισον άφησε το συγκρότημα λίγο μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, όπως και ο Στιβ Γουίνγουντ την επόμενη χρονιά, όταν μπήκε στο σούπερ γκρουπ Blind Faith, και οι Traffic ουσιαστικά διαλύθηκαν.
Ένα άλμπουμ που συντάχθηκε από στούντιο και ζωντανές ηχογραφήσεις, το Last Exit, κυκλοφόρησε το 1969.
Μέχρι το 1970, οι Blind Faith είχαν επίσης διαλυθεί και ο Winwood επανενώθηκε με τους Chris Wood και Jim Capaldi στη διαδικασία ηχογράφησης ενός σόλο άλμπουμ, το οποίο οδήγησε στη μεταρρύθμιση του Traffic και το άλμπουμ που προέκυψε, John Barleycorn Must Die, αποτέλεσε το δίσκο επιστροφής του συγκροτήματος. Έγινε η μεγαλύτερη επιτυχία του συγκροτήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι εκείνο το σημείο, φτάνοντας στο νούμερο 5. Το επόμενο LP τους, The Low Spark of High Heeled Boys (1971), έγινε πλατινένιο στις ΗΠΑ και έγινε δημοφιλές στο ραδιόφωνο FM, καθιερώνοντας το Traffic ως κορυφαίο progressive rock συγκρότημα. Το 1973 Shoot Out at the Fantasy Factory και το 1974 το When the Eagle Flies ήταν περαιτέρω οι κορυφαίες 10 επιτυχίες για το συγκρότημα στις ΗΠΑ και ήταν και οι δύο πιστοποιημένοι χρυσοί, αν και κανένα από τα δύο δεν πούλησε καλά στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το 1974, το συγκρότημα διαλύθηκε ξανά.
Μια μερική επανένωση, με τους Winwood και Capaldi μαζί με αρκετούς νέους μουσικούς, έλαβε χώρα το 1994. Στα χρόνια που μεσολάβησαν ο Steve Winwood είχε μια επιτυχημένη σόλο καριέρα, με αρκετά επιτυχημένα σινγκλ και άλμπουμ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980. Ο Ντέιβ Μέισον είχε τη δική του σόλο καριέρα που παρήγαγε μερικά τραγούδια μικρής επιτυχίας τη δεκαετία του 1970, έπαιξε ως μουσικός σε διάφορα συγκροτήματα και ήταν για λίγο μέλος των Fleetwood Mac το 1995 και των Ringo Starr & His All Starr Band το 1997. Ο Jim Capaldi είχε επίσης μερικές μικρές σόλο επιτυχίες τη δεκαετία του 1970 στη γενέτειρά του στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά ήταν λιγότερο επιτυχημένος στο εξωτερικό.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, ο Capaldi εργάστηκε κυρίως ως τραγουδοποιός, συνεργαζόμενος με τους Santana και The Eagles. Ο Κρις Γουντ έκανε σποραδικές εργασίες συνεδρίας μετά τη διάλυση του Traffic το 1974 και πέθανε το 1983. Οι Traffic μπήκαν στο Rock and Roll Hall of Fame το 2004.
