Κείμενο από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο
«THE JUDGE/Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ»***
Όταν ο πατέρας σου είναι 42 χρόνια δικαστής και γίνεσαι δικηγόρος, θα έπρεπε να σε θεωρεί πετυχημένο. Όταν ο ένας σου αδελφός (Βίνσεντ Ντ’Ονόφριο) γίνεται φαναρτζής σε χωριό της Ιντιάνα και εσύ καταξιώνεσαι ως ποινικολόγος στην Νέα Υόρκη, ο γεννήτοράς σου θα έπρεπε να είναι περήφανος και για σένα. Εκτός αν σε λένε Χανκ Πάλμερ (Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ), γονιός σου τυγχάνει ο Τζόζεφ Πάλμερ (Ρόμπερτ Ντιβάλ), και είσαι το παιδί σάντουιτς. Ο Χανκ Πάλμερ έχει και έναν μικρότερο αδελφό, ονόματι Ντέιλ, με προβλήματα κοινωνικοποίησης (Τζέρεμι Στρονγκ). Ο θάνατος της μητέρας τους αναγκάζει τον μεγαλοπιασμένο δικηγόρο να επιστρέψει στην γενέτειρά του, προκειμένου να παραστεί στην κηδεία της. Καταφτάνει με άσχημη ψυχολογία, και λόγω του κέρατου που του φόρεσε η γυναίκα του, και επειδή δεν επιθυμεί να συνδιαλέγεται με τον πατέρα του.
Η γενέθλια πόλη του θυμίζει από πού ξεκίνησε. Πώς δραπέτευσε από αυτήν και γιατί δεν την επισκέπτεται τακτικά. Όχι τυχαία ο πατέρας του δεν έχει γνωρίσει την νύφη και την εγγονή του. Όπως λέει και ο σκηνοθέτης της ταινίας, Ντέιβιντ Ντόπκιν: «Σε όποια ηλικία κι αν είμαστε, αν βρεθούμε στο πατρικό μας σπίτι και στην πόλη όπου μεγαλώσαμε έστω και για μερικά λεπτά, είμαστε οι ίδιοι ακριβώς που ήμαστανκαι την περίοδο που ζούσαμε εκεί. Θυμόμαστε τις παλιές μας συνήθειες, οι οποίες στην πραγματικότητα,μας συνοδεύουν σε όλη μας τη ζωή». Ο Χανκ σαν παιδί αισθανόταν πάντα ότι είναι το μαύρο πρόβατο της οικογένειάς του. Ειδικά επειδή άθελά του είχετραυματίσει σε τροχαίο ατύχημα τον μεγάλο του αδελφό, ο οποίος μέχρι τότε προαλειφόταν για μεγάλη καριέρα στο μπέιζμπολ. Έτσι όλα τα κατακρίνει, αφού τα βρίσκει ανάξιά του, κατώτερά του. Η φυγή και η απόσταση από το παρελθόν του ήταν πάντα η μέθοδός του. Σε αυτά τα πλαίσια είναι δύσθυμος όταν συναντά τον εφηβικό του έρωτα, την Σαμ(Βέρα Φαρμίγκα).
Ο πατέρας του δεν τον καλοδέχεται. Ούτε καν τον αγκαλιάζει. Ανταλλάσσει μαζί του μία τυπική χειραψία. Για τον Χανκ η διαμονή του στην πολίχνη καταντά ψυχικό μαρτύριο. Μόλις τελειώνει η σεμνή τελετή, επιβιβάζεται στο αεροπλάνο της σωτήριας επιστροφής στην πόλη. Η ζωή όμως δεν του κάνει την χάρη. Ειδοποιείται έγκαιρα ότι ο πατέραςτου,ο «αδέκαστος Μπάρας»της πόλης,κατηγορείται για φόνο. Προθυμοποιείται να τον υπερασπιστεί. Εκεί αρχίζει το μεγάλο πρόβλημα, που χαρακτήρισε και όλη την εφηβεία του. Πατέρας και γιος ντρέπονται να πουν ο ένας στον άλλον ότι επιθυμούν να συνεργαστούν. Ντρέπονται να πουν ότι έχει ανάγκη ο ένας τον άλλον. Ντρέπονται να πουν ότι αγαπά ο ένας τον άλλον. Ο Τζόζεφ είναι άτεγκτος με τα παιδιά του, όπως είναι και στην δουλειά του. Έχει υποχρεώσει τα τέκνα του να τον αποκαλούν «Δικαστή» και όχι πατέρα. Και με τους συμπολίτες του δεν τα πάει καλύτερα. Ως συντηρητικός ηθικολόγος, έχει δημιουργήσει αντιπάθειες με τις σκληρές του, για κάποιους, αποφάσεις. Σε αυτό το περιβάλλον ο Χανκ καλείται να υπερβεί τον εαυτό του, το κόμπλεξ της μη αποδοχής από τον πατέρα του, να ξεχάσει ότι είναι στα πρόθυρα διαζυγίου με την γυναίκα του, και να υπερασπιστεί τον ξεροκέφαλο Δικαστή. Ο Χανκ θαυμάζει τον Τζόζεφ. Ο Τζόζεφ όμως ποτέ δεν τον επαίνεσε. Αν και στο τελευταίο στάδιο καρκίνου ο Δικαστής παραμένει ψυχρός με τον γιο του. Δεν τον σέβεται ούτε ως επαγγελματία, Γρήγορα συνειδητοποιεί ότι αν θέλει να έχει μία ελπίδα αθώωσης, κόντρα στις επιθυμίες της κατηγορούσας αρχής (Μπίλι Μπομπ Θόρντον), θα πρέπει να εμπιστευθεί τον γόνο του.
Ο υποψήφιος για Όσκαρ Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ εγκαταλείπει για λίγο τις περιπέτειες (SHERLOCK HOLMES, IRONMAN, ΟΙ ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ). Ο Ντάουνι, εκτός από πρωταγωνιστής, είναι καισυμπαραγωγόςτης ταινίας,μαζί μετηγυναίκατου,Σούζαν. Συμπρωταγωνιστεί για πρώτη φορά με τον βραβευμένο με Όσκαρ Ρόμπερτ Ντιβάλ (ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ, ΝΟΝΟΣ,CRAZY HEART) στην μεγάλη οθόνη. Ο Ντιβάλ στα 83 του αναλαμβάνει προς τιμή του έναν ρόλο απαιτητικό, καθώς το φιλμ περιλαμβάνει σκηνές γλαφυρές για τις παρενέργειες της χημειοθεραπείας. Πρωταγωνιστεί ακόμαη αγαπημένη τωνindieσκηνοθετών και υποψήφια για Όσκαρ,Βέρα Φαρμίγκα(ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ, ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ, Ο ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΟΔΟΤΗΣ). Στον ρόλο του δικαστή Σάνφορντ Γουόρεν βρίσκεται ο βετεράνος Κεν Χάουαρντ (TheColbys, Dynasty).
Ενώ η ταινία έχει αυτό το καταπληκτικό καστ, δεν αποφεύγει την παγίδα του μελό. Ο σκηνοθέτης μέτριων κωμωδιών Ντόπκιν αποδεικνύεται ανίκανος να χειριστεί επάξια το υλικό του. Οι συγκινητικές ερμηνείες των ηθοποιών υποσκάπτονται από την αναληθοφανή τροπή του σεναρίου (του πρωτοεμφανιζόμενου Μπιλ Ντουμπούκ και του Νικ Σενκ) στο τέλος. Το φιλμ καταλήγει αμερικανιά, ενώ θα μπορούσε να είναι αριστούργημα. Η συναισθηματική φόρτιση εκβιάζεται. Σε κάποιο σημείο είναι σαν να σου λένε: «Τώρα κλάψε». Το δικαστικό δράμα μετά το 90’ λεπτό κινηματογραφείται ψεύτικα, ακυρώνοντας την προοπτική ενός λυτρωτικού α-λά «A few good men» φινάλε.
Στην μουσική βρίσκεται το όνομα του Τόμας Νιούμαν (Skyfall, Wall-E), γιου του Άλφρεντ Νιούμαν των 33 οσκαρικών υποψηφιοτήτων και των 9 βραβείων. Την φωτογραφία ανέλαβε ο συνεργάτης του Στίβεν Σπίλμπεργκ Γιάνους Καμίνσκι (2 Όσκαρ). Τα σκηνικά έστησε η, βραβευμένη με Έμι για το Mad Men, Ρένα Ντε Άντζελο.
Αριστούργημα*****, Πολύ καλό****, Καλό***, Ενδιαφέρον**, Μέτριο*, Κακό
