Είναι εντυπωσιακό, αν και αναμενόμενο, ότι το 90% των σχολίων για τα Οσκαρ αφορούν την φαπίτσα που έριξε ο Will Smith στον Chris Rock. Αξιζε να την φάει ο Chris Rock; Για μένα όχι. Αξιζε να φάει ένα κανονικό κλωτσομπουνίδι, όπως συμβαίνει ανάμεσα στα αυθεντικά παιδιά των γκέτο. (Ομως κανένας από τους δύο δεν είναι τέτοιο, οπότε απουσιάζει και η σχετική εκπαίδευση).
Επομένως, η αντίδραση του Will δεν ήταν η σωστή. Ή σηκώνεσαι και τον κάνεις τον άλλο ασήκωτο ή το αφήνεις να περάσει έτσι και του απαντάς μετά από λίγο ή περισσότερο. Αυτό ήταν ένα τραγικό ημίμετρο. Αξίζει να του αφαιρεθεί το Οσκαρ; Οχι, δεν υπάρχει νόημα - και εδώ μπαίνουμε στην κανονική συζήτηση - διότι δεν έπρεπε να του απονεμηθεί ποτέ. Υπήρχαν καλύτερες ερμηνείες φέτος, όπως του Benedict Cumberbatch στο Power of the Dog, αλλά από τότε που μπήκε η "ευλογημένη" ποσόστωση για να απονείμει την δικαιοσύνη που έλειπε στο παρελθόν, το μόνο που έγινε είναι ένας νέος κύκλος αδικίας, υπό την αιγίδα του νεοφασισμού που έφερε το political correct.
Ολες αυτές οι εκδηλώσεις έχουν χάσει το όποιο κύρος και κλάση, διότι αυτό ακριβώς έχει συμβεί και στο προϊόν τους, δηλαδή την τέχνη. Η όποια λεκτική καφρίλα, η βαρβατίλα και όλα τα υπόλοιπα είναι απλά το αποτέλεσμα μιας προοδευτικά αυξανόμενης παρακμής, που δεν φαίνεται ότι θα σταματήσει γιατί απλούστατα το κοινό την απολαμβάνει. Κανείς δεν θα θυμάται του χρόνου ποιος κέρδισε και ποιος έχασε φέτος, όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Αλλά, όλοι θα θυμούνται το μπουκέτο του Will Smith, γιατί είναι στην πραγματικότητα το μόνο που μπορούν ή θέλουν να θυμούνται.
Yiannis Vlahantonis
