Αν η κακία, το ψέμα και ο ρατσισμός των μεγάλων έθρεψαν εποχές και συνειδήσεις και το αντίθετο, τα παιδιά το ξέρουν?
Ο παραπάνω προβληματισμός αφορά την ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία του Mark Herman «Το αγόρι πίσω από το συρματόπλεγμα» που προβλήθηκε από την ελληνική τηλεόραση το Σάββατο 2/6/2018. Πρόκειται για μια ανεξάρτητη βρετανική παραγωγή του 2008 που από όσο γνωρίζω δεν έφτασε στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες –τι κρίμα – αλλά ευτυχώς είναι μια καλή ευκαιρία βλέποντας την να σκεφτούμε και να αναθεωρήσουμε ίσως, κάποιες απόψεις μας για τον ρατσισμό, την βία και το προσφάτως επίκαιρο μεταναστευτικό.
Η ταινία εξελίσσεται στην δίνη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης Εβραίων και περιγράφει με απλό αλλά συγκλονιστικό και ευαίσθητο τρόπο την φιλία, κυριολεκτικά πίσω από τον συρματόπλεγμα, δύο οκτάχρονων παιδιών, του γιού του Γερμανού Διοικητή του στρατοπέδου συγκέντρωσης και ενός συνομήλικου εβραιόπουλου μέσα από το στρατόπεδο.
Η αταίριαστη φιλία μέσα από τα αθώα μάτια αλλά και τις ψυχές των αμόλυντων, ακόμα, παιδιών ξεκαρφώνει από τις ψυχές των θεατών αλλά και των πρωταγωνιστών στεγανά και αντιλήψεις και αν και η ιστορία δεν ξαναγράφεται ούτε ξεχνιέται μας βάζει όλους με τις πλάτη στον τοίχο αν όχι για εκτέλεση με σφαίρες ή αέριο σίγουρα με λέξεις και πράξεις που πριν πάρουν σχήμα και μορφή θέλουν πολλές δεύτερες σκέψεις.
Τα παιδιά πάντα στην αρχή της ζωής τους αγνοούν το κίνδυνο όπως και την κακία, το συμφέρον και την μισαλλοδοξία, γι΄ αυτό και είναι αθωότητα τους είναι πάντα τόσο φωτεινή.
Η ταινία αν και στερείται κραυγαλέες σκηνές βίας καταφέρνει να συγκλονίζει όχι μόνο με τις φοβερές ερμηνείες και των δυο μικρών πρωταγωνιστών, αλλά με ένα τρόπο απλών πράξεων και σκέψεων βάζει όλους εμάς τους θεατές, όχι στο κολαστήριο των στρατοπέδων των Ναζί αλλά στην άβολη θέση να πάρουμε αποφάσεις ή να δημιουργήσουμε αντιστάσεις και ισχυρές θέσεις για την φιλία, τις αξίες της ζωής τα κατασκευασμένα ψέματα και τις «αλήθειες».
Η έξοδος στον πραγματικό κόσμο δεν είναι ποτέ εύκολή.
Η ταινία κέρδισε αρκετά βραβεία και υποψηφιότητες σε ανεξάρτητα φεστιβάλ αλλά και διαγωνιστικά γκαλά αλλά όπως φάνηκε, στο εισπρακτικό κομμάτι δεν μπόρεσε να ρευστοποιήσει οικονομικά ότι κατάφερε στο καλλιτεχνικό.
