Κριτική για το "Dark Places"

Κριτική για το "Dark Places"

Κείμενο από τον Κωστή Δ. Μπίτσιο

«DARKPLACES»**

Περιμένεις περισσότερα από μία ταινία, που βασίζεται σε μπεστ-σέλερ της Τζίλιαν Φλιν του «Gone Girl». Η σύγκριση της περσινής κινηματογραφικής απόδοσης έργου της στο σελιλόιντ και του «Dark Places» αποβαίνει εις βάρος της φετινής ταινίας. Ο σχετικά άγνωστος 40άρης Γάλλος σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας Ζιλ Πακέ-Μπρένερ δεν είναι Ντέιβιντ Φίντσερ. Το βιβλίο του 2009 ξεκίνησε να κινηματογραφείται την ίδια εποχή με την έναρξη των γυρισμάτων του «Gone Girl», που εξεδόθη το 2012. Ήδη το πρώτο συγγραφικό πόνημα της Φλιν («Sharp Objects», 2006) ετοιμάζεται για την τηλεόραση, βοηθούσης της Μάρτι Νόξον (παραγωγού και σεναριογράφου των «Glee», «Mad Men», «Private Practice», «Grey’s Anatomy», «Brothers & Sisters», «Prison Break»).

Η Φλιν και στο «Dark Places» εξιστορεί μία ιστορία, που εκτυλίσσεται στην πατρίδα της, το Μιζούρι. Πρόκειται για ένα δραματικό θρίλερ που αποτυπώνει (όπως και το «Gone Girl») τις προσωπικές της επαγγελματικές αναζητήσεις, αφού η ίδια αρχικά επιθυμούσε να ασχοληθεί με το αστυνομικό ρεπορτάζ. Η 38χρονη Λίμπι Ντέι (Σαρλίζ Θερόν),

συντηρείται τα τελευταία 30 χρόνια της ζωής της βασιζόμενη κυρίως στη διασημότητα, που της χάρισε το αιματοβαμμένο οικογενειακό της δράμα. Ο 45χρονος αδελφός της Μπεν (ο Κόρεϊ Στολ των «House of Cards», «Homeland», «The Normal Heart», «Μεσάνυχτα στο Παρίσι», «The Number 23», «Ant-Man») εκτίει ποινή κάθειρξης για το έγκλημα από τα 17 του. Η 30η επέτειος του θανάτου των συγγενών της Λίμπι τη βρίσκει απένταρη και γεμάτη μίσος για τους γύρω της. Όπως και στο «Gone Girl» η Φλιν δε δημιουργεί ένα συμπαθητικό γυναικείο χαρακτήρα. Η Λίμπι είναι τεμπέλα και ακοινώνητη. Εκμεταλλευόμενη κάθε ευκαιρία, που της πρόσφερε η διασημότητά της, αποφασίζει να δεχτεί την πρόσκληση του Λάιλ Γουόρθ (ο Νίκολας Χουλτ, καταπληκτικός Νουξ στο φετινό «Mad Max»****) να εμφανιστεί σε μία «Λέσχη Φόνου». Εκεί διάφοροι σπασίκλες και φανατικοί των αιμοσταγών ταμπλόιντς τής βάζουν την ιδέα της αθωότητας του αδελφού της.

Το βιβλίο βασίζεται στην παρεξηγημένη διασύνδεση της χέβι-μέταλ μουσικής με το σατανισμό στην Αμερική των ‘80’ς, η οποία λατρεία το 1993 αποκαλύφθηκε με δραματικό τρόπο και στην Ελλάδα με τη σύλληψη των σατανιστών της Παλλήνης. Ουσιαστικά το φιλμ διηγείται δύο παράλληλες ιστορίες: το τι προηγήθηκε των φόνων του 1985 και της σημερινής αφύπνισης της πρωταγωνίστριας. Το σενάριο καταλήγει στη σημασία της συγχώρεσης και στο πως «η οικονομική κρίση της οικογένειας οδήγησε στην απεγνωσμένη πρόσκληση προς το θάνατο»…

Η Κριστίνα Χέντρικς («Drive») υποδύεται τη μητέρα της Λίμπι, η Κλόι-Γκρέις Μορέτζ («The Equalizer», «Carrie», «Hugo», «(500) Μέρες με τη Σάμερ») την υπολογίστρια κοπέλα του αδελφού της Ντιόντρα, τον Μπεν στα νειάτα του ο Τάι Σέρινταν («Mud»), τη νεαρή Λίμπι η Στέρλινγκ Τζέρινς («The Conjuring», «World War Z»), ένα νεαρό σατανιστή ο Σάνον Κουκ («The Conjuring») και σε μεγαλύτερη ηλικία ο Τζέι ΛαΡόουζ («Sex Ed») και μια παλιά συμμαθήτρια των Ντέι η Ντρε ντι Ματέο («Νοικοκυρές σε απόγνωση»). Τη μουσική συνέθεσαν οι BT («Monster») και Γκρέγκορι Τρίπι.

Trivia: Οι 40άρηδες Σαρλίζ Θερόν και Κόρεϊ Στολ ξανασυναντιούνται μετά το «North Country» του 2005, όπου ο Στολ είχε πραγματοποιήσει στα 29 του το κινηματογραφικό του ντεμπούτο. Επίσης η Θερόν συμπρωταγωνιστεί εδώ με τον Χουλτ, με τον οποίο συνεργάζεται στο «Mad Max».

Αριστούργημα*****, Πολύ καλό****, Καλό***, Ενδιαφέρον**, Μέτριο*, Κακό