Αγανάκτηση στην Θεσσαλονίκη για τις συνθήκες που οδήγησαν να χάσει το δάχτυλο της το 8χρονο κοριτσάκι στην τσουλήθρα

Πολλά τα αρνητικά σχόλια για την κατάσταση στις παιδικές χαρές και τους δημόσιους χώρους.

Μερικά από τα σχόλια

Costis Costis

· 9 ώρ. ·
Σήμερα βρισκόμασταν και εμείς στην παιδική χαρα που έχασε το κοριτσάκι το δαχτυλάκι του.
Εν έτη 2022 σε μια ευρωπαϊκή πόλη αυτά είναι ανήκουστα.
Σκουριασμένες εγκαταστάσεις παρατημένες στο έλεος.
Είμαστε κάτοικοι κέντρου και φοβόμαστε να κυκλοφορήσουμε,δεν έχουμε που να παρκάρουμε.
Ζούμε σε μια παρατημένη πόλη και καλούμαστε να μεγαλώσουμε τα παιδια μας μεσα σε αυτό το παρατημένο πραγμα που ονομάζεται Θεσσαλονίκη.
Μεγαλώσαμε και ζήσαμε σε αυτήν την πόλη και δυστυχως δεν θυμίζει σε τίποτα την πόλη που ξέραμε.
Ο καθένας κανει ότι περάσει από το μυαλό του παρκάρει όπου βρει και βανδαλίζει δημόσιους χώρους οι οποίοι μένουν βανδαλισμένοι για παντα.
Μια πόλη ερείπιο.
Μια πόλη φάντασμα.
Μια πόλη που δεν μοιάζει καν με γειτονικές πόλεις των Βαλκανίων.
Σας ευχαριστούμε ολόψυχα.

Μιχαλης Παπαδοπουλος
Όχι!!!κάνετε λάθος.Δεν φταίει ο Δήμος δεν φταίει η κακή συντήρηση.Δεν φταίνε οι νεκρές χελώνες.Φταιμε εμείς και μόνο εμείς.Φταιμε εμείς που δεν δίνουμε παιδεία στα παιδιά μας να μην πηγαίνουν νύχτα στην παιδικές χαρές και τις σπάνε και τις βάφουν.Φταιμε εμείς που βλέπουμε τους μαντραχαλους να ριμαζουν τα πάντα να μην κάνουμε τίποτα παρά μόνο την άλλη μέρα να λέμε στο facebook για την κατάντια των παιδικών χαρών.Φταιμε εμείς που παίρνουμε ένα χελωνακι και όταν το βαρεθουμε το πετάμε στον κήπο του νερού στην παραλία.Φταιμε πρώτα εμείς και μετά όλοι οι άλλοι.Και μην ξεχνάμε τον δήμαρχο εμείς τον ψηφίζουμε δεν τον προσλαμβάνουν.

Nikolas Sofianos
Κωνσταντίνος Ζέρβας πίσω από το δημαρχείο σε μια απόσταση λιγότερη των 400 μέτρων μέσα στο πάρκο Πεδίον του Άρεως γονείς με παιδιά να επισκέπτονται την υποτυπώδη λιμνούλα και να ανακαλύπτουν νεκρές χελώνες να κείτονται ανάμεσα σε πλαστικές σακούλες και κάθε άλλο σκουπίδι. Καμια μέριμνα και παντελής αδιαφορία από το Δήμο για τη διατήρηση "των πράσινων οάσεων" της πόλης μας. Είναι δυνατόν; Μας είναι τόσο δύσκολο να διατηρήσουμε έστω τα βασικά;