Αμεση ανάλυση: Μια επιβλαβής συνάντηση
Λίγα θα μείνουν όρθια στην Ελλάδα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Δυστυχώς το κύρος της Δικαιοσύνης δεν θα είναι ένα από αυτά. Δεν αναφερόμαστε μόνο στην αναβολή της εκδίκασης της υπόθεσης των τηλεοπτικών αδειών από τον πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας κ. Νίκο Σακελλαρίου, επειδή «είχε παλιόκαιρο την ώρα που θα συνεδρίαζαν», αλλά στην επίσκεψη του ιδίου και των άλλων προέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων στον πρωθυπουργό.
Η πρόεδρος του Αρείου Πάγου, κ. Βασιλική Θάνου, αμέσως μετά το πέρας της συνάντησης εξέφρασε την ικανοποίησή της και αναφέρθηκε στη δέσμευση του πρωθυπουργού για διατήρηση των ειδικών μισθολογίων των Δικαστών: «Είμαστε ικανοποιημένοι από τη συνάντηση θεωρούμε ότι δόθηκαν οι βάσεις για ικανοποίηση των αιτημάτων των Δικαστών, θα υπάρξει και δεύτερη συνάντηση για να συζητηθούν οι επιμέρους λεπτομέρειες», είπε χαρακτηριστικά και επεσήμανε πως «δεν τίθεται θέμα μειώσεως του μισθολογίου των δικαστών, ούτε αυξήσεων, αλλά διατήρησης του μισθολογίου μας και λάβαμε τη δέσμευση αυτή από τον πρωθυπουργό».
Υπάρχει όμως μια σημαντική λεπτομέρεια. Οι πρόεδροι των Ανωτάτων Δικαστηρίων της χώρας είναι για να προεδρεύουν των Ανωτάτων Δικαστηρίων. Δεν είναι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των δικαστών. Δεν παζαρεύουν, δεν συζητούν αυξήσεις με τον πρωθυπουργό της χώρας. Τηρούν τις μέγιστες δυνατές αποστάσεις, έτσι ώστε να τεκμηριώνεται η ανεξαρτησία τους από την κορυφή της εκτελεστικής εξουσίας.
Ο φίλος δικηγόρος κ. Αντύπας Καρύπογλου έγραψε σήμερα μια ιστοριούλα την οποία παραθέτουμε αυτούσια: «Όταν ο Αντώνιος Ζηλήμων εξελέγη πρόεδρος του Αρείου Πάγου επί πρωθυπουργίας του Ελευθερίου Βενιζέλου, δεν επισκέφθηκε τον Πρωθυπουργό εθιμοτυπικώς, όπως συνηθιζόταν, αν και ήταν φίλος του, γεγονός το οποίο ανησύχησε τον Πρωθυπουργό ο οποίος ζήτησε από τον Γραμματέα του να επικοινωνήσει με τον φίλο πρόεδρο Α. Ζηλήμονα. Ο Πρόεδρος απάντησε στον Γραμματέα του Πρωθυπουργού: “Πείτε παρακαλώ στον κύριο Πρωθυπουργό, ότι ο πρόεδρος του ΑΠ από της ογδόης πρωϊνής μέχρι της τρίτης απογευματινής βρίσκεται στο γραφείο του εργαζόμενος. Θα θεωρήσει μεγάλη τιμή αν ο Πρωθυπουργός τον επισκεφθεί”. Το κείμενο μέσα στα εισαγωγικά είναι από την απόφαση 1/2011 της Διοικητικής Ολομέλειας του Αρείου Πάγου (επί προσκλήσεως του τότε ΕισΑΠ Τέντε στην Επιτροπή Διαφάνειας της Βουλής)» (6.10.2016)
Δυστυχώς ο κ. Αλέξης Τσίπρας τούς έκανε την χάρη να υποβαθμίσει έτι περαιτέρω το κύρος της δικαιοσύνης. Εξήγγειλε on camera ότι σε κάποιες περιπτώσεις θα δοθούν «οι αναγκαίες αυξήσεις στους μισθούς εκείνων των λειτουργών που βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδας».
Μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα είναι όσα δήλωσε ο πρόεδρος του Σ.τ.Ε. εκτός του Μεγάρου Μαξίμου, στους δημοσιογράφους: «Το καθήκον μας ως δικαστών είναι να πιάσουμε τον σφυγμό της ελληνικής κοινωνίας». Εδώ πρέπει να ρωτήσουμε: τι είναι οι δικαστές για «πιάνουν τον σφυγμό της κοινωνίας»; Αυτή είναι δουλειά των πολιτικών και στην οποία οι δικαστές πρέπει να αντιστέκονται βάσει αρχών. Δηλαδή, πιθανώς, αύριο ο «σφυγμός της ελληνικής κοινωνίας θα είναι ρατσιστικός. Τι θα κάνει το Σ.τ.Ε.; Θα νομιμοποιεί αποφάσεις τύπου Ορμπάν ή ακόμη και χειρότερες; Μην ξεχνάμε ότι ο σφυγμός της γερμανικής κοινωνίας το 1934, όταν δημιουργήθηκε το Volksgerichtshof, ήταν ναζιστικός. Το να δηλώνει ένας δικαστής ότι αφουγκράζεται «το λαϊκό αίσθημα» είναι η αρχή του τέλους για το κράτος δικαίου, το οποίο εξ ορισμού προστατεύει τον ένα ή την μειοψηφική ομάδα έναντι αντιδημοκρατικών υπερβολών της πλειοψηφίας.
Επιπλέον οι αποφάσεις της δικαστικής εξουσίας είναι για να απονέμουν δίκαιο και ουχί «να δίνουν ώθηση στην ελληνική κοινωνία», προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση, όπως είπε ο πρόεδρος του Σ.τΕ. Οι κοινωνίες, δια της πολιτικής διεργασίας δίνουν όποια ώθηση αυτές θέλουν και λύνουν τα όσα προβλήματα έχουν. Τα δικαστήρια απλώς ελέγχουν αν αυτές οι αποφάσεις είναι βάσει των αρχών δικαίου. «Το κοινωνικό του πρόσωπο έδειξε μέχρι τώρα το δικαστήριο» κατέληξε ο κ. Σακελλαρίου. Δυστυχώς, ούτε αυτή είναι η δουλειά του Σ.τ.Ε. Το νομικό του πρόσωπο πρέπει να δείξει και κανένα άλλο. Τα άλλα είναι επικίνδυνα και για την Δικαιοσύνη, αλλά και για την Δημοκρατία.
Πηγή: Καθημερινή, από το άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη
