Μόλις δεκατεσσάρων ετών, ένας μαθητής ετοιμάζεται να παραδώσει μια εργασία υψηλών απαιτήσεων για τους ασχολούμενους με την κβαντομηχανική.
Μια νέα τεχνολογία για την κβαντική μηχανική και συγκεκριμένα για τα Anyons Qubits- τα κβαντικά ανυόντα, η οποία μέχρι σήμερα δεν έχει εφαρμοστεί σε κάποια αποστολή της NASA φέρνει τον Βίκτωρα Γιαννικόπουλο κοντά στον αμερικανικό Οργανισμό διαστήματος.
Όπως λέει, από μικρός διάβαζε βιβλία για την επιστήμη, το σύμπαν, την αστροφυσική, τον ενδιέφερε η ανακάλυψη του άγνωστου.
«Όταν γνωρίστηκα με τον κ. Κριμιζή άνοιξε ένα νέο παράθυρο στην γνώση και στον κόσμο». Μέσω του πνευματικού του μέντορα έστειλε μια επιστολή στην NASA, η οποία ενέκρινε την ιδέα του για τα Anyons Qubits και όλα μοιάζουν πιθανά. Δεν είναι αγχωμένος, ούτε φοβάται όσα πρόκειται να έρθουν. Στόχος του είναι να προάγει την επιστήμη.
Όπως αναφέρει ο Κώστας Βουρλιάς, γενικός γραμματέας της Ένωσης Ελλήνων φυσικών «ο Βίκτωρας μας έχει εντυπωσιάσει με την γνώσει και το ήθος του». Ήδη κέρδισε το βραβείο Καινοτομίας και Επιστημονικότητας με την πρόταση για την αποστολή “Interstellar Probe”. Άλλοι 100 νέοι επιχειρούν στον τομέα των μαθηματικών και της φυσικής. Ο Βίκτωρ έδωσε την έμπνευση για να συμμετέχουν τα παιδιά με τις δικές τους εργασίες σε αυτές τις παρουσιάσεις και είναι μεγάλο κίνητρο για να εξελίξουν τις ικανότητες και τις γνώσεις τους. Ο Βίκτωρας μαζί με άλλα δέκα παιδιά θα παρουσιάσουν στην Θεσσαλονίκη τις δικές τους ιδέες για την κβαντική θεωρία, στο 2ο Βαλκανικό θερινό σχολείο κβαντικής Φυσικής, που πραγματοποιείται από τις 25 έως τις 29 Αυγούστου.
«Από μικρός μου άρεσε να διαβάζω και έχω κάνει πολλές θυσίες σε σχέση με άλλα παιδιά, αλλά αυτό θα με βοηθήσει να βοηθήσω την ανθρωπότητα», είναι αποστομωτική του απάντηση του Βίκτωρα στο τι ήταν αυτό που τον οδήγησε στην επιστήμη.
Έτη φωτός χωρίζουν τον πραγματικό κόσμο του 14χρονου από τον εικονικό κόσμο των κοινωνικών ψιμυθιολόγων, της αδολεσχίας, της ανόητης διασκέδασης, των αναγνωσμάτων με μηδενικό γνωστικό όφελος και των social media. Για τον νεαρό μαθητή είναι άνθρωποι που ζούν μέσα στην τυχαιότητα και την ματαιότητα των “Likes” χωρίς σκοπό.
Όλα ξεκινούν από το σπίτι, τους γονείς, οι οποίοι “παρκάρουν” τα παιδιά τους μπροστά στην τηλεόραση, με ένα τάμπλετ ή ένα κινητό και μάλιστα καμαρώνουν για την ευκολία με την οποία τα χειρίζονται για να μειώσουν έτι περαιτέρω την νοητική τους λειτουργία. Όλα είναι θέμα υποβάθρου. Τα μαθηματικά δεν δημιουργούνται από το πουθενά, υπάρχουν για να τα ανακαλύψουν όσοι το επιθυμούν.
Από τα καθαρά μαθηματικά στον κβαντικό θησαυρό. Όσα δεν μπορεί να εξηγήσει η κλασσική φυσική τα αναλαμβάνει η κβαντική, μπαίνοντας σε υποατομικές κλίμακες. Έννοιες δυσπρόσιτες στους μη ειδικούς, που δημιουργούν «Το Σύμπαν του [Μάξ] Πλανκ υπό το φως της σύγχρονης φυσικής».
Τα «qubits», ή κβαντικά bits, ή οι μικρότερες μονάδες πληροφοριών που αποθηκεύονται και επεξεργάζονται σε έναν κβαντικό υπολογιστή, διαταράσσονται εύκολα από το περιβάλλον τους, οδηγώντας σε σφάλματα, τα οποία συσσωρεύονται γρήγορα. Για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης, μεταξύ άλλων, η προστασία της κβαντικής πληροφορίας κωδικοποιείται στις ιδιότητες εξωτικών σωματιδίων, τα οποία ονομάζονται ανυόνια- anyons. Αυτά τα σωματίδια, που προβλέπεται ότι υπάρχουν σε ορισμένα δισδιάστατα υλικά, φαίνεται να είναι πολύ πιο ανθεκτικά στον θόρυβο, τις παρεμβολές από τα συμβατικά qubits- κβαντικά bits. Δυσνόητα μοντέλα που γίνονται κατανοητά εάν στο μυαλό αναπαρασταθούν ως εικόνες.
100 χρόνια από την έναρξη της κβαντικής ιδέας ο κόσμος προοδεύει με την σκληρή δουλειά ανθρώπων που γράφουν και σβήνουν μαθηματικές εξισώσεις, που επιβεβαιώνουν τις ιδέες τους στα εργαστήρια. Από τον Μπόρν, τον Χάιζενμπεργκ, τον Σρέντινγκερ, τον Φάινμαν,[1] έως τον 14χρονο Βίκτωρα, κρατούν το δικό τους κλειδί για την παγκόσμια κβαντική μηχανική και προσπαθούν να ξεκλειδώσουν τα μυστικά του σύμπαντος. Άνθρωποι, σωματίδια και κυματοσυναρτήσεις, σε μια αλληλουχία και αλληλοσυνάρτηση. Χωρίς αυτούς η λέξη πρόοδος είναι κενό γράμμα και ο κόσμος δεν έχει προοπτική.
[1] Ralph Leighton, What Do You Care What Other People Think? [Τι σας νοιάζει τι σκέφτονται οι άλλοι άνθρωποι;], WW Norton, ΗΠΑ 1988,
