Πέθανε ο Denny Laine, ήταν στην αρχή στους Moody Blues και μετά στους Wings

Ο Denny Laine (γεννημένος Brian Frederick Hines, 29 Οκτωβρίου 1944 – 5 Δεκεμβρίου 2023) ήταν Άγγλος μουσικός, τραγουδιστής και τραγουδοποιός, γνωστός ως ιδρυτής δύο μεγάλων ροκ συγκροτημάτων: The Moody Blues, με τους οποίους έπαιζε. από το 1964 έως το 1966 και τους Wings, με τους οποίους έπαιξε από το 1971 έως το 1981. Ο Laine δούλεψε με διάφορους καλλιτέχνες και γκρουπ για μια καριέρα έξι δεκαετιών, και συνέχισε να ηχογραφεί και να παίζει ως σόλο καλλιτέχνης. Το 2018, o Laine εισήχθη στο Rock and Roll Hall of Fame ως μέλος των Moody Blues.

Έδωσε την πρώτη του σόλο παράσταση ως μουσικός σε ηλικία 12 ετών και ξεκίνησε την καριέρα του ως επαγγελματίας μουσικός, σαν Denny Laine and the Diplomats, που περιελάμβανε επίσης τον Bev Bevan, μελλοντικό ντράμερ με τους Move and Electric Light Orchestra.  Ο Λάιν άλλαξε το όνομά του επειδή ένιωθε ότι «Ο Μπράιαν Φρέντερικ Χάινς και οι Διπλωμάτες... δεν θα λειτουργούσαν», προτίμησε  να πάρει το επώνυμο του ειδώλου της αδερφής του,  Φράνκι Λέιν. 

Το 1964, ο Laine άφησε τους Diplomats, και λίγο αργότερα, έλαβε κλήση από τον Ray Thomas και τον Mike Pinder για να σχηματίσουν ένα νέο συγκρότημα, τους M&B 5, το οποίο τελικά άλλαξε σε Moody Blues. Τραγούδησε στην πρώτη μεγάλη επιτυχία του γκρουπ, "Go Now" , και στα "I Don't Want To Go on Without You" και τις δύο μικρές επιτυχίες  στο Ηνωμένο Βασίλειο "From the Bottom of My Heart (I Love You)» και «Everyday», και τα δύο γραμμένα από τον Laine και τον Pinder. Ο Laine τραγούδησε επίσης στα "Can't Nobody Love You" και "Bye Bye Bird", το τελευταίο από τα οποία έγινε επιτυχία στη Γαλλία. Ακολούθησαν ένα ομώνυμο EP και το άλμπουμ The Magnificent Moodies, στη Decca Records.  Ωστόσο, η θητεία του Laine με τους Moody Blues ήταν σχετικά βραχύβια, και μετά από μια σειρά συγκριτικών αποτυχιών στα chart, ο Laine παραιτήθηκε τον Οκτώβριο του 1966. Αντικαταστάθηκε από τον Τζάστιν Χέιγουορντ. Ο τελευταίος δίσκος που κυκλοφόρησαν οι Moody Blues με τον Laine ήταν το "Life's Not Life" b/w "He Can Win", τον Ιανουάριο του 1967.

Με τους Wings έπαιξε σχεδόν σε όλες τις επιτυχίες τους στην δεκαετία του '70