Άκουσα την εκπομπή σου και σήμερα… και ήμουν βέβαιη πως θα έχει το δικό της ξεχωριστό υφος, με το συγκλονιστικό για ολους μας περιεχόμενο … και πώς θα ενοιωθα την ίδια θλίψη που ένιωσα χθες, μετά την είδηση της απώλειας του αγαπημένου μας και απόλυτα σπουδαίου και μοναδικού Διονύση Σαββόπουλου!
Όσα λόγια κι αν γράψουμε… όσα αφιερώματα κι αν παρουσιάσουμε για τις μεγαλοφυείς μορφές της μουσικής, της τέχνης, της λογοτεχνίας και του πολιτισμού που έγραψαν ιστορία, το σίγουρο είναι πως δεν θα μπορέσουμε ποτέ να αναπληρώσουμε το κενό της απουσία τους.
Κάποιοι άνθρωποι, οι πολύ δικοί μας κι αγαπημένοι … όπως ο Νιονιος μας, μοιάζουν Αθάνατοι … και η συνειδητοποίηση της απώλειας τους φαίνεται ακατόρθωτη. Ο Διονύσης Σαββοπουλος ανήκει στους πραγματικά δικούς μας ανθρώπους! Γι αυτό κι ένοιωσα βαθειά συγκλονισμένη!
Έγραψα χθες στη σελίδα μου στο fb για την τεράστια θλίψη μου και ΠΩΣ άλλαξε ξαφνικά το σκηνικό τη στιγμή που το έμαθα … νωρίς το απόγευμα εδώ στη Μασσαχουσεττη. Ολα μου τα παιδικά και εφηβικά βιώματα είναι συνδεδεμένα με την τεράστια μορφή αυτού του αναντικατάστατου Έλληνα μουσικού και δημιουργού!
Συγκεκριμένα έγραψα:
“Περπατούσα και χαιρόμουν την υπέροχη σημερινή λιακάδα εδώ στη γειτονιά μου … θαύμαζα τα χρώματα της φθινοπωρινής παλέτας, αισθανόμουν ευεξία και το μεγαλείο της ζωής να με κυριεύει ακούγοντας παράλληλα ΕΡΤ Κόσμος και ΕRT news Radio, με όμορφα μουσικά προγράμματα ! Και κάπου σαν κεραυνός εν αιθρία, ήρθε να ανατρέψει αυτή τη γαλήνη, η είδηση της απώλειας του Νιονιου! Συγκλονίστηκα! Ένοιωσα μια ξαφνική θλίψη μέσα μου, μια αναστάτωση, ένα ρίγος, σαν να είχε χαθεί ένας δικός μου άνθρωπος! Αλλά τι λέω…;;!! ΣΑΝ;! ΗΤΑΝ δικός μου άνθρωπος! Ήταν ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ άνθρωπος! Μ αυτόν τον τεράστιο πολυδιάστατο Έλληνα μουσικό δημιουργό μεγαλώσαμε μαζί! Του χρωστάμε όλα τα παιδικά και εφηβικά μας μουσικά βιώματα! Κι όλη τη συνέχεια της ζωής του που ήταν συνδεδεμένη με τη δική μας!
Καλό σου ταξιδι αγαπημένε μας! Θα είσαι πάντα κοντά μας και θα σε θυμόμαστε μέσα απ τη μουσική σου πορεία και όλο το καταπληκτικό πλούσιο έργο σου!
Εδω τώρα… σ ακούω να τραγουδάς αυτό το τόσο αγαπημένο τραγούδι σου “Ειδα την Άννα Καποτε”! Μεταξύ εκατοντάδων άλλων σπουδαίων που συνέθεσες και αγαπώ! Γιατί όλα σου ήταν και παραμένουν αριστουργήματα!
Αντίο! 😢”
Και βέβαια να συμπληρώσω πως απ τα εξ ίσου πρώτα στη λίστα τραγούδια του που με εκφράζουν, ακούω πολύ συχνά και με συνεπαίρνουν από μικρό παιδί έως σήμερα, είναι : “Η Δημοσθένους Λεξις”, που άκουσα και στην εκπομπή σου σήμερα, “Μια θάλασσα μικρή” και “Τι έπαιξα στο Λαύριο”.
