Η σχέση μου με την μαγειρική είναι η χειρότερη, ωστόσο χρησιμοποιώ συχνά τη φράση «ωραία τα υλικά, αλλά δεν δέσανε».
Αυτό ακριβώς που είχα νοιώσει το βράδυ τής πρεμιέρας τού έργου «Καίσαρ και Κλεοπάτρα» στο θέατρο Κοτοπούλη-Rex το φθινόπωρο τού 1962. Τα υλικά ήταν πρώτης τάξεως. Πολύ καλός ο θίασος με επικεφαλής την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Γιώργο Κωνσταντίνου, άξιος και ο σκηνοθέτηςς, ο Αλέξης Σολομός, ωραία και η ιδέα να γίνει μιούζικαλ η φημισμένη κωμωδία τού Μπέρναρντ Σω και μάλιστα με μουσική τού Μάνου Χατζιδάκι. Άλλωστε το θέμα Κλεοπάτρα ήτανε τότε επίκαιρο λόγω Ελίζαμπεθ Ταίηλορ και τής πολυσυζητημένης κινηματογραφικής υπερπαραγωγής τής 20th Century Fox που την ακριβοπλήρωσε και το αφεντικό τής εταιρείας, ο δικός μας Σπύρος Σκούρας.
Προσθέστε στα ατού τής παράστασης και τα σκηνικά και τα κοστούμια τού Νίκου Εγγονόπουλου. Κι όμως, κι όμως.. Θυμάμαι ότι έφυγα από το θέατρο μουδιασμένος και αμήχανος, όπως και από την «Οδό ονείρων» και την «Όμορφη πόλη», αρχές καλοκαιριού τού ίδιου χρόνου. Ευτυχώς η μουσική και τα τραγούδια τής παράστασης κυκλοφόρησαν λίγο αργότερα σε δίσκο.
Αυτά που έλεγε η Αλίκη, τώρα με άλλη φωνή, καινούρια, την Ευγενία Συριώτη, που μάς είχε συστηθεί ως Ευγενία Βάλβη. Δύο τραγούδια όμως όμως τα είπε η Αλίκη, όχι στο δίσκο, αλλά στη γαλλική τηλεόραη σε μία εκπομπή με τίτλο Carte Blanche. σαν να λέμε «Εν λευκώ», δηλαδή με ό,τι επιθυμούσε ο καλεσμένος που εκείνη τη φορά ήταν ο Μάνος Χατζιδάκις Στο απόσπασμα που θα δούμε η Αλίκη Βουγιουκλάκη τραγουδά «Αχ Μαρκαντώνιε», με ενδιάμεση πρόζα σε άψογα γαλλικά. Είναι δάνειο από ανάρτηση τού φίλου Μάνου Ορφανίδη.
Γιώργος Παπαστεφάνου
