Από τη μία αριστουργήματα σαν τον «Απόκληρο τής κοινωνίας» τού Κάρολ Ροντ και τη «Σύντομη συνάντηση» τού Ντέηβιντ Λην. Κι από την άλλη κωμωδίες, αστυνομικά, ταινίες εποχής και Σαίξπηρ προσαρμοσμένος στη μεγάλη οθόνη, ο μεταπολεμικός Βρετανικός κινηματογράφος γνώριζε πολύ μεγάλη άνθιση και είχε λίγο απ’ όλα.
Σ’ αυτή την περίοδο ανήκει και η «Μαντόνα τών εφτά φεγγαριών», ρομαντικό μελόδραμα στα γούστα τού μέσου θεατή. Εδώ πρωταγωνιστούσε, νέος και γοητευτικός, ο Στιούαρτ Γκρέιντζερ,. Εκείνος τραγουδούσε με κιθάρα τη «Ροζάνα».
Από τα πρώτα τραγούδια που αγάπησα όταν το άκουσα στο ραδιόφωνο με τη φωνή τής Στέλλας Γκρέκα. Συνηθιζόταν τότε οι ξένες επιτυχίες να παίρνουν λόγια ελληνικά και να βγαίνουνε σε δίσκους των 78 στροφών.
Ακόμα έχω στην παλιά μου δισκοθήκη την «Ροζάνα», που είχα αγοράσει με την μαμά και τον μπαμπά στο κατάστημα τής Columbia/ Αδελφοί Λαμπρόπουλοι στην οδό Σταδίου, στο Μετοχικό Μέγαρο Στρατού. Αυτό ήταν το chic δισκάδικο τής εταιρίας. Το άλλο, που είχε και την πιο μεγάλη κίνηση, ήταν στην οδό Λυκούργου στην Ομόνοια. «Αγάπης λόγια τρελά κι ονειρευτά, μες στα τριαντάφυλλα εγώ σού στέλνω αυτά, για να σού πω, είσαι εκείνη που αγαπώ, Ροζάνα». Οι ελληνικοί στίχοι τού Πωλ Μενεστρέλ, η ενορχήστρωση τού Κώστα Γιαννίδη. Σεπτέμβριο τού 1947 έφυγε η Στέλλα Γκρέκα για την Αμερική, στην Νέα Υόρκη την περίμενε ο αδελφός της. Εκεί παντρεύτηκε, έκανε οικογένεια και στην Ελλάδα γύρισε για να μείνει, περίπου σαράντα χρόνια αργότερα.
Γιώργος Παπαστεφάνου
