Ο Μπάμπης Στόκας είναι μία από τις βασικές κινητήριες δυνάμεις των Πυξ Λαξ, ενός συγκροτήματος που κατάφερε να συσπειρώσει για πρώτη φορά σε τόσο μεγάλο βαθμό την Ελληνική νεολαία και την έκανε να αγαπήσει μαζικά ένα συγκρότημα που ήταν τόσο κοντά στο ροκ.
Πολλά τα αγαπημένα τραγούδια τους, που έμειναν στο πέρασμα του χρόνου και συντήρησαν την κατά καιρούς επανεμφάνιση τους σε έκτακτες συναυλίες, κάτι σαν μία παντοτινή αγάπη.
Αν μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ένα Ελληνικό συγκρότημα σαν κάτι αντίστοιχο των Beatles, αυτοί θα ήταν οι Πυξ Λαξ, από τους οποίους τα περισσότερα μέλη τους έκαναν και προσωπικές καριέρες.
Ο Μπάμπης έχει γράψει και ερμηνεύσει πολλά από τα αγαπημένα τραγούδια τους, ενώ συνέχισε με επιτυχία και την προσωπική του καριέρα.
Κώστας Ζουγρής
Μεγάλωσα στη Kαλαματα
Οι γονείς μου ήταν μετανάστες στη Γερμανία και εγώ ήμουν υπό την εποπτεία της γιαγιάς μου όχι της νόμιμης, μια και η νόμιμη όταν κατέβηκε η μάνα μου με εμένα δύο μηνών στην αγκαλιά να με αφήσει, δεν με δέχθηκε .
Ευτυχώς, και όπως έφευγε κλαμένη από ότι μου είχε πει η ίδια, συνάντησε την αδερφή της γιαγιάς μου στο δρόμο και ζήτησε να με κρατήσει αυτή (μια ψηλή γυναίκα όμορφη που δεν μπορούσε να κάνει παιδιά λόγω του ότι στον εμφύλιο την είχαν βιάσει καμία 15αρια αλήτες και της είχαν κάνει ζημιά )
Όπως και έγινε
Η ζωή με τη γιαγιά Σταυρούλα ήταν μαγική για ένα παιδί.
Αγάπη χορός γιορτές χαρά τραγούδια πανηγύρια ξανά αγάπη κλπ κλπ
Μέχρι 8 χρόνων που γύρισαν πια οι δικοί μου από τη Γερμανία για να εγκατασταθούν μόνιμα ήμουν ένα χωριατόπαιδο Ευτυχισμένο.
Με τον ερχομό λοιπόν των γονέων μου
Ανέβηκα Αθήνα με δυο ανθρώπους που δεν τους ήξερα και πολύ έως καθόλου θα έλεγα και για δυο χρόνια πήγαμε στου Ζωγράφου σε ένα ημιυπόγειο εγώ η μάνα μου και η αδερφή μου που ήταν μωρό 3 μηνών
Και άλλαξε η ζωή μου εκρηκτικά.
Στο σχολείο πρόβλημα οι τσακωμοί γιατί με κορόιδευαν οι πρωτευουσιάνοι ξύλο και μοναχικότητα και άλλα πολλά σε αυτή τη τεράστια πόλη που δεν τελείωνε.
Όμως υπήρχαν και καλά ..μουσικές διαφορετικές που δεν είχα ξανακούσει με ξένα λόγια που δεν καταλάβαινα το μυαλό μου μέχρι τότε ήταν γεμάτο από παραδοσιακά τραγούδια λαϊκά τραγούδια τα οποία είχα μάθει παπαγαλία και τα τραγούδαγα σε ένα Ρενώ κατρέλι που είχαμε κάνοντας το κασετόφωνο που δεν είχαμε στα ταξίδια της οικογένειας.
Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως όπως λένε και αυτό μεγάλωσε επικίνδυνα όταν ήρθε και ο πατέρας μου και φτιάξαμε το αυθαίρετο στο Μενιδι και μετακομίσαμε εκεί.
Στο Μενίδι υπήρχαν καλοί μουσικοί που τζαμάρανε σε κάτι σπίτια παλιά τα βράδια, παίζανε στη Γλυφάδα για τους Αμερικανούς στο μπομπις και εγώ ένα απόγευμα πέρναγα απέξω με το ποδήλατο και ακούγοντας τους μπήκα μέσα απρόσκλητος και τους άκουγα μαγεμένος με τη δεξιοτεχνία τους και με τα γκάζια να με συγκλονίζουν ηλεκτρικές κιθάρες τύμπανα μπάσα πιάνα και πλήκτρα έφτιαχναν κάτι μαγικό μέσα μου οπότε αφού δεν με έδιωξαν πήγαινα συνεχώς και καθόμουν στη γωνία μου χαρούμενος και γέμιζα πληροφορίες. Εκείνη την εποχή στο σπίτι μου υπήρχε μόνο ένα μπομπινόφωνο του πατέρα μου με Καζαντζίδη, Πόλυ Πάνου Διονυσίου, Αγγελόπουλο, Ρίτα Σακελάριου Δούκισσα κλπ κλπ
Αυτά και ότι ήταν γύρω τους καθόλου ξένη μουσική καθόλου έντεχνη καθόλου Χατζιδάκις Θεοδωράκης.
Τίποτα
Στα 8 μου λοιπόν ένας ανιψιός του πατέρα μου μου έφερε μια κασέτα δώρο, για τη γιορτή μου των Rolling Stones και την έλιωσα μέχρι που την μάσησε ένα κασετόφωνο της συμφοράς που είχαμε.
Ραδιόφωνο δεν υπήρχε
Άρχισα μέχρι την εφηβεία να κάνω παρέα με μεγαλύτερους για να ακούω αυτά που ήθελα συνάμα τα βράδια μιας και δεν υπήρχαν ψηλά, άραζα στη πλατεία που έκλειναν τα καφενεία και άκουγα τους μεγάλους να συζητάνε για πολιτική, τέχνη, μουσική, ιστορία, αριστεροί, δεξιοί, καυγάδες γόνιμοι και μια και ήμουν ο πιο μικρός με φρόντιζαν δίνοντας μου κάθε βδομάδα ένα δίσκο κ ένα βιβλίο που έγιναν γρήγορα 3 δίσκοι και 3 βιβλία για να μορφωθώ.
Pink Floyd, Led Zeppelin, Van Morrison, The Doors αλλά και Βαμβακάρης Άκης Πάνου, Ρασούλης, Θεοδωράκης, Χατζιδάκις Ξαρχάκος, ανακατεύονταν μέσα μου με τον Καζαντζίδη και ποιήματα του Καρυωτάκη του Καβάφη του Γκάτσου με παραμύθια της γιαγιάς και έκαναν τη σούπα νόστιμη.
Μου άρεσαν και οι πολυκατοικίες αυτά τα ψηλά άσχημα κτίρια που όμως είχα παρατηρήσει ότι είχαν ωραία ακουστική και βάθος και χωρίς να το καταλάβω ένα απόγευμα άρχισα να τραγουδάω ακούγοντας τη φωνή μου μέσα στις σκάλες μέχρι που μια φορά βγήκαν από τα διαμερίσματα και χειροκροτούσαν και έφυγα σαν τον κυνηγημένο τρέχοντας γεμάτος ντροπή που με ανακάλυψαν.
Τέλος. Είχα βάλει στο μυαλό μου να φτιάξω μπάντα να παίζουμε και εμείς έτσι, άσε που άρεσε και στα κορίτσια αυτό.
Στα 13 μου με τον ίδιο θείο που μου έδωσε τη κασέτα των Stones πήγαμε να δούμε Rory Gallagher στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Εκεί ήταν το τελειωτικό χτύπημα.
Μαγεύτηκα
Στα επεισόδια που ακολούθησαν πέρασα μέσα από τον κόσμο που πλακωνόταν σα φάντασμα και ήξερα πια τι θα κάνω.
Θα τραγουδάω
Εκείνη τη περίοδο γνώρισα και το Φίλιππα, γείτονες στο Μενίδι και τα βρήκαμε, αυτός έπαιζε, εγώ τραγούδαγα, βρήκαμε και τον Σάκη και τον Παναγιώτη και εγένετο Πυξ Λαξ.
Στις αρχές δεν έγραφα τραγούδια μόνο λίγα λόγια στα κρυφά με μια κιθάρα που μου είχαν χαρίσει και παιδευόμουν με δυο ακόρντα το μι και το λα.
Και σιγά σιγά βρήκα και τα άλλα και άρχισα να γράφω.
Αυτό όμως που μου άρεσε πάντα ήταν να τραγουδάω
Έκλεινα τα μάτια κι έλεγα τις λέξεις και ένιωθα ..γέμιζα.
Σε ηλικία πια 17 χρόνων είχα πάλι ένα φίλο πιο μεγάλο τον Βαγγέλη, φούρναρης στο επάγγελμα, ψαγμένος πολύ, που ένα απόγευμα μου έκανε δώρο τα Ζεστά Ποτά των αδερφών Κατσιμίχα και ακούγοντας το για ένα κομμάτι ψωμί με ταρακούνησε τόσο πολύ.
Μου περιέγραφε τη ζωή μου λες και με παρακολουθούσε και είπα στοπ.
Αφού μπορούν αυτοί να μιλήσουν για μένα
κατάλαβα ότι μπορώ να το κάνω και εγώ.
Μπορώ να πω την ιστορία μου στη γλώσσα μου και να αφορά κι άλλους.
Η μουσική τελικά με έσωσε.
Ο δρόμος που είχα πάρει θα ήταν διαφορετικός χωρίς αυτή.
Στάθηκα πολύ τυχερός φίλοι μου.
Ακόμα και σήμερα 40 σχεδόν χρόνια μετά, είναι η γυναίκα που γουστάρω.
Και συνεχίζω να της χαϊδεύω τα μαλλιά.
Και να την τραγουδάω όπως τη πρώτη φορά με τα μάτια κλειστά και τη καρδιά ορθάνοιχτη.
Γίνε φίλος στην νέα μας σελίδα και πρότεινε την στους φίλους σου
