Ο φίλος της σελίδας μας και της εκπομπής από την Δράμα, Στέλιος Γιαννόπουλος είναι ένας από αυτούς που διαφώνησαν με την άποψη μου για τον Νταλάρα, τον οποίο όπως γράφει αγαπώ, κάνει λάθος, είναι τόσοι πολλοί οι καλλιτέχνες που δεν μπορώ να σκεφθώ την λέξη αγαπώ γι' αυτούς, απλά σέβομαι το έργο και την ιστορία τους, αγαπούσα τους καλλιτέχνες όταν ήμουν μικρός.
Θα επισημάνω όμως ότι πιστεύω πως πολλοί και μόνο που διαβάζουν το όνομα Νταλάρας, Σαββόπουλος, Σφακιανάκης, Πορτοκάλογλου, Μαχαιρίτσας και μερικοί ακόμα, βγάζουν σπυριά.
Το θέμα για τον Νταλάρα είχε μεγάλη απήχηση, όμως μπορώ να πω από τα στοιχεία που δίνει η Google, οι περισσότεροι διάβασαν μόνο τον τίτλο και άρχισαν να λένε τα δικά τους, δικαίωμα τους, εγώ πάντα είμαι με την πλευρά του τραγουδιού, όχι της πολιτικής.
Τι έγραψε ο Στέλιος:
Α’ Θα ήθελα να πω κι εγώ την γνώμη, μου για το Νταλάρα.
Καταρχάς το τονίζω την ΓΝΩΜΗ μου, κι αυτό διότι σχεδόν όλοι μας γινόμαστε ταλιμπάν στο διαδίχτυο σε οποιαδήποτε διαφορετική άποψη, περνάμε στην επίθεση. Βέβαια θα προσπαθήσω να την τεκμηριώσω, ώστε να αποκτήσει μια κάποια αντικειμενικότητα.
Ναι πράγματι ο Νταλάρας είναι πολύ μεγάλος σ’αυτό που κάνει. Πολύ σωστή φωνή, πάρα πολύ καλός οργανοπαίχτης, γνώστης πολλών οργάνων, πάρα πολύ σωστός ερμηνευτής.
Κατά την γνώμη μου (το τονίζω πάλι) η φωνή του δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο από πλευράς χαρακτήρα, δεν είναι καν ωραία, είναι απλά πάρα, μα πάρα πολύ σωστή.
Όπως και η ερμηνεία του, στα πάρα πολλά είδη που έχει καταπιαστεί, εξού και η έκφραση «τζουκ μποξ». Το στιλ του είναι εντελώς άνοστο και χωρίς κανένα feeling. Αυτό διότι ως άνθρωπος απ’τη μια είναι τελειομανής και από την άλλη η ενασχόληση με την μουσική, (κατά την άποψη μου) δεν πηγάζει μέσα απ’την ψυχή του, από το είναι του, από πραγματική αγάπη, αλλά μέσα από ένα μεγάλο κόμπλεξ ίσως, γινάτι, (κυρίως λόγω του πατέρα του{?}), να αποδείξει την ύπαρξη του και το πόσο ικανός και σπουδαίος είναι.
Ένας αγώνας πρωταθλητισμού μάλιστα, γι’αυτό κατά την γνώμη καταπιάστηκε και με τόσα είδη για να αποδείξει το πόσο ικανός είναι. Ο πραγματικός καλλιτέχνης δεν είναι ανταγωνιστής ούτε έχει ανάγκη να αποδείξει τίποτα, παρά κάνει τέχνη για να εκφράσει τα εσώψυχα του με ένα εντελώς ιδιαίτερο και διαφορετικό τρόπο. Με ένα άλλο τρόπο έκφρασης που κάποτε, στην απαρχή του ανθρώπινου είδους, αποτελέσουν απλά μορφές επικοινωνίας. Διάφορες μορφές, που καθώς εξελίχθητε ο ανθρώπινος λόγος, όλες αυτές οι αρχέγονες μορφές απόκτησαν μια εντελώς διαφορετικής σημασίας έκφρασης, αυτές που καθιερώθηκαν αργότερα ως τέχνες. Και την τέχνη την κάνεις είτε για να εκφραστείς, απλά και ξάστερα, είτε για οποιοδήποτε άλλο λόγο, χρήμα, δόξα, αναγνωσιμότητα, σχέσεις, κ.α. αλλά αυτό κάνει Μπαμπ!
Ξέρετε υπάρχουν προσωπικότητες με πολλές ελλείψεις που έχουν απωθημένο να αποδείξουν και να αποδεικνύουν συνεχώς την ανωτερότητα τους, όπως δυστυχώς π.χ. όλοι αυτοί που κρατούν να νήματα της ανθρωπότητας, ανήκουν σ'αυτήν την κατηγορία.
Όλη αυτή του η συμπεριφορά είναι ολοφάνερη στην μουσική του καριέρα
διαφωνώ πλήρως με τον Κ. Ζουγρή πως είναι ένας καλλιτέχνης που έχει την μουσική βαθειά μέσα στην ψυχή του και πως είναι το νούμερο ένα πρότυπο για όλους τους υπολοίπους.
Όπως δεν με εκφράζει η προσπάθεια στήριξης του, λόγω σπίλωσης του (για μια ακόμη φορά από αρκετούς).Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως ο Κώστας δεν έχει δικαίωμα να το κάνει, όπως πολλοί ισχυρίζονται, το αντίθετο μάλιστα, και είναι σεβαστή από μέρος μου η γνώμη του κι η αγάπη του για τον Νταλάρα, κι καλά κάνει.
Επίσης δεν συμφωνώ με την λογική πως τον καλλιτέχνη τον κρίνουμε μόνο απ’το έργο του, κι όχι από την στάση του και τον βίο του. Διαφωνώ διότι όλοι είμαστε μονάδες ενός συνόλου μιας κοινωνίας, που έτσι κι αλλιώς νοσεί παγκοσμίως, τα τελευταία χρόνια μάλιστα πάρα πολύ. Η στάση του καθενός, οι πράξεις του, οι απόψεις του, επηρεάζουν τους πάντες, πόσο μάλλον αν αποτελεί και προβεβλημένο πρόσωπο.
Πως μπορώ να χαρακτηρίσω κάποιον καλλιτέχνη όταν ο ίδιος π.χ. στερείται από οπουδήποτε κάλλος στην ζωή; (δεν αναφέρομαι στο Νταλάρα, έχω άλλους αυτή την στιγμή στο μυαλό μου)
Πως μπορώ να χαρακτηρίσω κάποιον σπουδαίο καλλιτέχνη όταν σ’όλα τ’άλλα είναι εντελώς άχρηστος και σάπιος, κι εδώ είναι και ένα μεγάλο οξύμωρο πως γίνεται μια τέτοια προσωπικότητα να μπορεί να παραγάγει και καλλιτεχνία;
Ιδίως δε όταν ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης έχει και λόγο και έργο που άφορα την κοινωνία, την πολιτεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Σαββόπουλος, άλλο ένα πρόσωπο που επικρίθηκε τελευταία και επίσης στηρίχτηκε από το side. Μία προσωπικότητα με σπουδαίο έργο (κατά πολλούς κι όχι άδικα, προϊόν κλοπής), με κοινωνικότατους στοίχους και ωραιότατες συνθέσεις. Πως να τον κρίνουμε μόνο για το καλλιτεχνικό του έργο, κάποιον σαν τον Σαββόπουλο κι όχι για την γενική του στάση, όταν το ίδιο του το έργο βασίστηκε σε ακριβώς αυτές τις πολιτικοκοινωνικές του απόψεις; Και φυσικά ένα έργο που του απόδωσε όχι μόνο τα προς το ζην, που όλοι εμείς σαν τον Βέγγο χρόνια και χρόνια τρέχουμε καθημερινά να αποκτήσουμε, αλλά και πάρα πολύ περισσότερα.
Ειλικρινά έχω βαρεθεί αυτές τις «απαλές» κριτικές σε όλους αυτούς τους βολεμένους, τους πουλημένους, τους υποκριτές που τα’χουν αρπάξει, με το να μας το παίζουν αριστεροί, και προοδευτικοί, φιλάνθρωποι και αλτρουιστές και δεν ξέρω κι’γω τι άλλο, ενώ όλα μα όλα τα κάνουν για το μπαγιόκο και την βολεψάρα τους . Χίλιες φορές και πιο τίμιο να΄σαι ο Παντελίδης και κάθε Παντελίδης, που δεν «φτιάχτηκες» και τ’άρπαξες κάνοντας χρήση ενός προσωπείου όπως τα προαναφερόμενα.
Ή γίνεται το παιδί του λαού, ο εκφραστής της ξενιτιάς και της φτωχολογιάς, ενώ ο ίδιος δεν έχει καμία σχέση με την προσωπικότητα που έχει καθιερώσει. Φωνάρα δεν λέω, αλλά μόνο για την φωνή του έγινε αυτός ο λαϊκός ήρωας που έγινε ο Καζαντζίδης;
Δεν με ενδιαφέρει το καλλιτεχνικό τους έργο όταν οι ίδιοι είναι εντελώς σαπροί, δεν τους θεωρώ καλλιτέχνες. ‘Όπως φαντάζομαι ανάλογη στάση θα πρέπει να είχαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι που τόσο πολύ κάποιοι εξ αυτών υμνούν. Δεν ξέρω, αλλά αν θα ζούσαν τότε πως θα τους συμπεριφερόντουσαν, καθώς έδιναν πολύ μεγάλη σημασία στον καθημερινό βίο τους, αν θα τους υμνούσαν ή αν θα τους λοιδορούσαν.
Στέλιος Γιαννόπουλος
ΥΓ. Τι έχει πει για τον Νταλάρα ο Μίκης Θεοδωράκης και αυτός βέβαια έχει δεχθεί επιθέσεις.
