Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 50 χρόνια από την ημέρα που ο Γιώργος Νταλάρας ηχογράφησε το πρώτο του τραγούδι με τίτλο Προσμονή, ήταν μόλις 17 ετών.
Στον μισό αιώνα που ακολούθησε έκανε τα πάντα στο τραγούδι μας δίνοντας το παράδειγμα για κάθε νέο που θα ήθελε να ασχοληθεί με την μουσική, δεν μπορώ να πω ότι τον γνωρίζω προσωπικά, όμως στις λίγες φορές που είχα την ευκαιρία να μιλήσω μαζί του, ξεχείλιζε από μέσα του η αγάπη για το λαϊκό μας τραγούδι και γι' αυτούς που έγραψαν την ιστορία του.
Γνώστης της ιστορίας τού λαϊκού μας τραγουδιού, από μικρό παιδί ασχολήθηκε μαζί του καταφέρνοντας να δώσει στο λαϊκό μας τραγούδι μία υπόσταση που δεν είχε πριν από την εμφάνιση του, ή τουλάχιστον σ'αυτά τα επίπεδα.
Πέρασε τα λαϊκά σε συναυλιακούς χώρους, και όχι σε μπουζιξίδικα που έσπαγαν πιάτα, αγαπήθηκε όσο ελάχιστοι στην Ελληνική μουσική, συνεχίζει να ψάχνεται και να είναι αγαπημένος για εκατομμύρια Έλληνες.
Είναι μοιραίο σε τόσα χρόνια καριέρας να υπάρχουν και οι στιγμές που θα προκαλέσουν αντιπαλότητα ή θα θελήσουν να εκμεταλλευτούν όσοι δεν τον συμπαθούσαν, δεν έχει σημασία ποιος είχε δίκιο, μην κολλάμε εκεί, όλοι κάνουμε λάθη στη ζωή μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Νταλάρας έκανε κάποιο λάθος, αυτό το ξέρει ο ίδιος και όσοι κατά καιρούς ίσως διαφώνησαν μαζί του.
Ένα λαϊκό παιδί που γεννήθηκε στον Πειραιά και κατάφερε να γίνει ο δημοφιλέστερος τραγουδιστής της χώρας, να παίζει δίπλα σε μεγάλα ξένα ονόματα όπως οι Paco Delucia, Al DiMeola, Ian Anderson κα.
Δεκάδες είναι οι καλλιτέχνες που έχει βοηθήσει στο να αρχίσουν πετυχημένα την καριέρα τους, προσωπικά έχω συμμετοχή σε μερικές από αυτές τις περιπτώσεις, όπως του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα όταν συνεργάσθηκε με τους Τερμίτες σε δύο τραγούδια, τότε ήταν εντελώς άγνωστοι και δεν είχε κανένα λόγο να το κάνει, παρά μόνο την καλή του θέληση.
Η άλλη περίπτωση είναι όταν σκέφτηκα να του ζητήσουμε να ανοίξουν κάποια από τις εμφανίσεις του στην Ιερά Οδό, οι Μπλε, στην επαφή που είχε αυτός ή κάποιος από το περιβάλλον του με τον Στέλιο Παρασκευά, απάντησε αμέσως θετικά, γεγονός που βοήθησε την καριέρα τους.
Τον Οκτώβριο του 2006 ανακηρύχθηκε Πρεσβευτής Καλής Θέλησης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και αυτό είναι μία ιδιότητα που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε.
Οι αντίπαλοι του τον χαρακτηρίζουν σαν τον Έλληνα Bono, προφανώς δεν είναι σε θέση να καταλάβουν το τι σημαίνει για τον πλανήτη το όνομα U2 και Bono, όπως δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν την προσφορά του Νταλάρα.
Ευχαριστούμε Γιώργο για όλα όσα μας χάρισες όλα αυτά τα 50 χρόνια, για όσους σε αγαπάνε παραμένεις 'ο Νταλαρίκος τους'
Κώστας Ζουγρής
