The Generation X Soundtrack : R.E.M. - Automatic for the People (1992)

Η απόλυτη κορυφή για ένα αγαπητό από όλους γκρουπ

Ήταν μια στιγμή που οι R.E.M. έχτιζαν σιγά σιγά και σταθερά μέσα στα χρόνια. Όντας πρωτοπόροι του εναλλακτικού rock, σκληραίνουν αισθητά τον ήχο του από το 1987 και μετά, καταφέρνοντας έτσι να αποκτήσουν τα πρώτα τους hits με τα οποία εδραιώνουν τη φήμη τους. Οι δίσκοι που κυκλοφορούν εκείνη την εποχή είναι πολύ καλοί, το δε "Document" θεωρείται η κορυφή της δεκαετίας του 80 για το συγκρότημα. Τραγούδια όπως τα End of the World as we know it, The One I Love, μετέπειτα το Orange Crush και πάνω απ΄ όλα φυσικά το Losing my Religion, τους κάνουν ένα από τα πιο hot ονόματα της εποχής. Αυτό που έμενε ήταν το δύσκολο "10αρι" album, ο δίσκος που θα ήταν αψεγάδιαστος από την αρχή ως το τέλος θα τους έδινε την ώθηση για τη νέα τους εποχή. Η θριαμβευτική αυτή στιγμή ήρθε το 1992.

Το Automatic for the People γίνεται ανάρπαστο και οι R.E.M. είναι το πιο hot όνομα στον ευρύτερο ροκ χώρο, η σκληρή πλευρά του οποίου μονοπωλούταν εκείνη την εποχή απο τους Nirvana και τους συν αυτώ. Τα video clips παίζονται με συχνότητα το πολύ μίας δύο ωρών στο MTV, το οποίο τότε είναι στα καλύτερα του χρόνια, ενώ φυσικά οι R.E.M. συνεχίζουν και εργάζονται πάνω στη φήμη του εξαιρετικού live συγκροτήματος, την οποία είχαν χτίσει όλα αυτά τα χρόνια. Με έναν Michael Stipe στα καλύτερα του, το Automatic for the People είναι μία από τις καλύτερες στιγμές της δεκαετίας, ένας δίσκος απαραίτητος για κάθε σοβαρή συλλογή, εναλλακτικού ροκ ή μη, ενώ περιέχει τουλάχιστον 4 τραγούδια τα οποία μας συντροφεύουν έκτοτε. Κι αν το Losing my Religion από το προηγούμενο Out of Time παραμένει η μεγαλύτερη τους επιτυχία, τραγούδια όπως τα Drive, The Sidewinder Sleeps Tonite, Man on the Moon και πάνω από όλα το συγκλονιστικό Everybody Hurts, κερδίζουν το μεγαλύτερο τεστ πολύ εύκολα, το τεστ του χρόνου. Τον οποίο και κέρδισαν.

Οι R.E.M. κεφαλαιοποίησαν την επιτυχία του Automatic for the People με τον καλύτερο τρόπο, η καριέρα τους κράτησε για πολλά χρόνια ακόμα, ενώ δίσκοι όπως το Monster που ακολούθησε κατάφεραν και κράτησαν με περίσσεια ευκολία το όνομα του γκρουπ στην επικαιρότητα. Μετά από πολλή σκέψη, σε μια απόφαση που κατ' αυτούς δεν ήταν εύκολη, το συγκρότημα διαλύθηκε το 2011. Η κληρονομιά τους είναι πολύτιμο μάθημα για κάθε νέο μουσικόφιλο και η δισκογραφία τους είναι γεμάτη από σπουδαίο υλικό, από ένα γκρουπ τίμιο και εργατικό όσο λίγα.

Tracks:
1. Drive
2. Try not to breathe
3. The Sidewinder sleeps tonie
4. Everybody hurts
5. New Orleans Instrumental No. 1
6. Sweetness Follows
7. Monty got a raw deal
8. Ignoreland
9. Star me kitten
10. Man on the moon
11. Nightswimming
12. Find the river