Με αγαπάς; ρώτησε η Άλις.
Όχι, δεν σε αγαπώ! απάντησε το Λευκό Κουνέλι.
Η Άλις συνοφρυώθηκε και έσφιξε τα χέρια της όπως έκανε κάθε φορά που ένιωθε πληγωμένη.
Βλέπεις; απάντησε το Λευκό Κουνέλι. Τώρα θα αρχίσεις να αναρωτιέσαι τι σε κάνει τόσο ατελή και τι έκανες λάθος ώστε να μην μπορώ να σε αγαπήσω έστω και λίγο.
Ξέρεις, γι' αυτό δεν μπορώ να σε αγαπήσω.
Δεν θα είσαι πάντα αγαπημένη Αλίκη, θα υπάρξουν μέρες που οι άλλοι θα κουραστούν και θα βαρεθούν τη ζωή, θα έχουν τα κεφάλια τους στα σύννεφα, θα αδιαφορούν για εσένα και θα σε πληγώσουν.
Επειδή οι άνθρωποι είναι τέτοιοι, με κάποιο τρόπο καταλήγουν να πληγώνουν ο ένας τα συναισθήματα του άλλου, είτε λόγω απροσεξίας, παρεξήγησης ή συγκρούσεων με τον εαυτό τους.
Αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, έστω και λίγο, αν δεν δημιουργήσεις μια πανοπλία αυτοεκτίμησης και ευτυχίας γύρω από την καρδιά σου, οι πληγές που προκαλούν οι άλλοι θα γίνουν θανατηφόρες και θα σε καταστρέψουν.
Την πρώτη φορά που σε είδα έκανα μια συμφωνία με τον εαυτό μου: «Θα αποφύγω να σε αγαπήσω μέχρι να μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου».
__
Από την «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» του Λούις Κάρολ
